#верш
#госць
#Міхась_Корж
Сонца
Зорка,
што асвятляе кожны шлях,
крыніца ясных думак,
сярод туманнасцей нясе агульны сцяг,
і для цемры нібы смутак,
Цуд як агнявая мыска,
што ўсім стварае радасць,
чыя радзіма - зорная калыска,
не ўявіць яе дакучлівую старасць.
Зорка,
што прызвана знішчыць люты мрак,
як компас для заблудных душаў,
у змроку свеціць быццам бы маяк,
час яго не стане смерцю душаў.
Вялічыню цяжка ўявіць,
А ўтварэнне не прадставіць,
Дапамагла вадзе жыццё стварыць
Сярод арбіт чалавека на нагі паставіць.
Зорка,
няўяўнай сілай уладае,
у космасе халодным існуе,
здалёк на адлегласці трымае,
у любы сезон трывала саграе.
І бачыць усё,
што тварылі людзі,
на вышыні сваіх пакут і славы.
Безнадзейна выпаліць ўсё,
што стварылі людзі,
насычаныя, і пажынаючыя лаўры.
І дзякуючы зорнаму стварэнню,
чалавек,
які праз забыццё закінут у імгле,
і ўдзячны першаму праменню,
жыве, і будзе жыць,
пакуль Зорка існуе.
• • •
Instagram
• • •
#госць
#Міхась_Корж
Сонца
Зорка,
што асвятляе кожны шлях,
крыніца ясных думак,
сярод туманнасцей нясе агульны сцяг,
і для цемры нібы смутак,
Цуд як агнявая мыска,
што ўсім стварае радасць,
чыя радзіма - зорная калыска,
не ўявіць яе дакучлівую старасць.
Зорка,
што прызвана знішчыць люты мрак,
як компас для заблудных душаў,
у змроку свеціць быццам бы маяк,
час яго не стане смерцю душаў.
Вялічыню цяжка ўявіць,
А ўтварэнне не прадставіць,
Дапамагла вадзе жыццё стварыць
Сярод арбіт чалавека на нагі паставіць.
Зорка,
няўяўнай сілай уладае,
у космасе халодным існуе,
здалёк на адлегласці трымае,
у любы сезон трывала саграе.
І бачыць усё,
што тварылі людзі,
на вышыні сваіх пакут і славы.
Безнадзейна выпаліць ўсё,
што стварылі людзі,
насычаныя, і пажынаючыя лаўры.
І дзякуючы зорнаму стварэнню,
чалавек,
які праз забыццё закінут у імгле,
і ўдзячны першаму праменню,
жыве, і будзе жыць,
пакуль Зорка існуе.
• • •
• • •
#верш
#госць
#Міхась_Корж
Першае каханне
Сонца ўзыйшло над Зямлёю
Сэрца акутаў спалох
Краса праплыла над зямлёю
Свядомасць пачула падлог
Вочы раз’юшаліся ад непакою
Сэрца галосна стала крычаць
Уяўленне з’явілася мрою
Думкі ад страха сталі дрыжаць
Вушы перасталі быццам бы чуць
Сэрцэ спыніла любіць вызначэнне
Мозг перапрацоўваў розную муць
Прытомнасць стомлена ад учынення
Ізноў трывога надыйшла панаваць
Ад срэца не ў такт чутны быў грук
Карціну сумневаў пачаў маляваць
Як ад прыгожай красы трапіўся стук
Голас гучаў нібы вясновая птушка
Сэрца квітнела ізноў
Нябачная сувязь рабілася стужкай
Разуменне напоўняла кроў
Рукі абдымалі ўздоўж цел
Сэрца ўздыхала свабодна
Праз красу стаў рашучы і смел
Паветра ўрэшце вее лагодна
Неба стала ясней
Сэрца адпусціла жахлівасць
Рукі сталі мацней
З душы сышла баязлівасць
Вусны зноў пачалі ўсміхацца
Сэрца перастала страждаць
Два Сусветы пачалі гуртавацца
Розум планы пачаў будаваць
Світанне ўсмехалася цемры
Сэрца і думкі ў згодзе былі
Фантазіі перасталі мець меры
Душы і целы сагрэцца змаглі
Захапленне дасягнула піка
Сэрца ўспрыняло апрыёры
Што запал з’яўляецца мігам
А ўспаміны ляжаць у каморы
Вобраз стаў незабыўным
Сэрца згубілася марай
Свет стварыўся бяскрыўдным
Бо насыцеўся яшчэ адной парай
Чаканне адбылось немінуча
Сэрца адчувала тугу
Атрута сумневаў зрабіла балюча
Правядзенне часу выклікала нуду
Расставанне праляцела як знічка
Сэрца танула ў злосці
У ланцугу зламалася змычка
Душы вакол блукалі чагосьці
Сонца зайшло над Зямлёю
Сэрца, налітае кроўю, кпіць
Краса прагне спакою
Свядомасць ад стомы даўно ўжо спіць.
#госць
#Міхась_Корж
Першае каханне
Сонца ўзыйшло над Зямлёю
Сэрца акутаў спалох
Краса праплыла над зямлёю
Свядомасць пачула падлог
Вочы раз’юшаліся ад непакою
Сэрца галосна стала крычаць
Уяўленне з’явілася мрою
Думкі ад страха сталі дрыжаць
Вушы перасталі быццам бы чуць
Сэрцэ спыніла любіць вызначэнне
Мозг перапрацоўваў розную муць
Прытомнасць стомлена ад учынення
Ізноў трывога надыйшла панаваць
Ад срэца не ў такт чутны быў грук
Карціну сумневаў пачаў маляваць
Як ад прыгожай красы трапіўся стук
Голас гучаў нібы вясновая птушка
Сэрца квітнела ізноў
Нябачная сувязь рабілася стужкай
Разуменне напоўняла кроў
Рукі абдымалі ўздоўж цел
Сэрца ўздыхала свабодна
Праз красу стаў рашучы і смел
Паветра ўрэшце вее лагодна
Неба стала ясней
Сэрца адпусціла жахлівасць
Рукі сталі мацней
З душы сышла баязлівасць
Вусны зноў пачалі ўсміхацца
Сэрца перастала страждаць
Два Сусветы пачалі гуртавацца
Розум планы пачаў будаваць
Світанне ўсмехалася цемры
Сэрца і думкі ў згодзе былі
Фантазіі перасталі мець меры
Душы і целы сагрэцца змаглі
Захапленне дасягнула піка
Сэрца ўспрыняло апрыёры
Што запал з’яўляецца мігам
А ўспаміны ляжаць у каморы
Вобраз стаў незабыўным
Сэрца згубілася марай
Свет стварыўся бяскрыўдным
Бо насыцеўся яшчэ адной парай
Чаканне адбылось немінуча
Сэрца адчувала тугу
Атрута сумневаў зрабіла балюча
Правядзенне часу выклікала нуду
Расставанне праляцела як знічка
Сэрца танула ў злосці
У ланцугу зламалася змычка
Душы вакол блукалі чагосьці
Сонца зайшло над Зямлёю
Сэрца, налітае кроўю, кпіць
Краса прагне спакою
Свядомасць ад стомы даўно ўжо спіць.
#госць
#верш
#Міхась_Корж
***
Нас,
было двое,
ізноў хацелі кахаць,
але згубіліся ў мітусне,
стараліся адзін для аднога ствараць,
і разбіліся ўшчэнт ад пачуццяў знарок,
калі ад разгубленасці сталі сябе наўмысна караць,
зарабілі яшчэ адзін балючы душэўны парок,
стараліся каб не было самотна,
і зрабілі няправільны крок,
што стала смяротна,
нашаму каханню,
канец.
#верш
#Міхась_Корж
***
Нас,
было двое,
ізноў хацелі кахаць,
але згубіліся ў мітусне,
стараліся адзін для аднога ствараць,
і разбіліся ўшчэнт ад пачуццяў знарок,
калі ад разгубленасці сталі сябе наўмысна караць,
зарабілі яшчэ адзін балючы душэўны парок,
стараліся каб не было самотна,
і зрабілі няправільны крок,
што стала смяротна,
нашаму каханню,
канец.
#верш
#госць
#Міхась_Корж
Будзь
Не будзь упартым,
не будзь бязвольным,
не будзь лятучым,
ці павольным.
Будзь смелым,
ды рашучым,
падрыхтаваны будзь
нібы пара,
і сумленным людзям,
і стойкім да самага канца.
Стань тым,
каго яшчэ не маеш,
жадаючы надзею папракнуць.
Стань тым,
каго даўнютка маеш,
ад лёсу лагодна ўздыхнуць.
Не будзь слабой,
а будзь іскравай,
зоркай,
з якой фатоны ўзлятаюць.
Не будзь уражлівай,
а будзь сабой,
асобай,
на якую мары асядаюць.
Не бойся шчырага кахання,
не хлусь сябрам, знаёмым,
і сабе,
пазбягая часу марнавання,
і ў думках,
што лётаюць таемнымі
паветрамі наскрозь,
не чуй нікога,
і нічога,
будзь тым, хто ты ёсць.
• • •
☀️Наш канал: @masvet_by
• • •
#госць
#Міхась_Корж
Будзь
Не будзь упартым,
не будзь бязвольным,
не будзь лятучым,
ці павольным.
Будзь смелым,
ды рашучым,
падрыхтаваны будзь
нібы пара,
і сумленным людзям,
і стойкім да самага канца.
Стань тым,
каго яшчэ не маеш,
жадаючы надзею папракнуць.
Стань тым,
каго даўнютка маеш,
ад лёсу лагодна ўздыхнуць.
Не будзь слабой,
а будзь іскравай,
зоркай,
з якой фатоны ўзлятаюць.
Не будзь уражлівай,
а будзь сабой,
асобай,
на якую мары асядаюць.
Не бойся шчырага кахання,
не хлусь сябрам, знаёмым,
і сабе,
пазбягая часу марнавання,
і ў думках,
што лётаюць таемнымі
паветрамі наскрозь,
не чуй нікога,
і нічога,
будзь тым, хто ты ёсць.
• • •
☀️Наш канал: @masvet_by
• • •