#верш #МайВерасЦалаваў
я кінуты на раллю
немаўля Тэлемах
бездапаможна дрыгаюся
пакуль мой бацька
ці то манюка ці то вар’ят
старанна буксуюць лыткі
ад Ітацкай зямлі незадаволена
моршчыцца струк
я аракулам чую
як збочвае плуг
я выкрыкваю красамоўна
ў сваім старагрэцкім “уга”
лёс крэпкамурнае Троі
мядзяназбройных Данайцаў
і здрэвапабудаванага каня
магчыма як вернецца тата
я таксама атрымаю
драўлянага скакуна
потым быў бляск дасьпеху
блізка мама была
ніхто карабель не паверне
Нікога чакаем назад
мой канал зь вершамі: https://t.me/mien_harbata
я кінуты на раллю
немаўля Тэлемах
бездапаможна дрыгаюся
пакуль мой бацька
ці то манюка ці то вар’ят
старанна буксуюць лыткі
ад Ітацкай зямлі незадаволена
моршчыцца струк
я аракулам чую
як збочвае плуг
я выкрыкваю красамоўна
ў сваім старагрэцкім “уга”
лёс крэпкамурнае Троі
мядзяназбройных Данайцаў
і здрэвапабудаванага каня
магчыма як вернецца тата
я таксама атрымаю
драўлянага скакуна
потым быў бляск дасьпеху
блізка мама была
ніхто карабель не паверне
Нікога чакаем назад
мой канал зь вершамі: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш #пераклад
Ну скажы — хіба не недарэчна,
Што ў хаосе зблытаных дарог
Пад суворым небам,
Небам вечным,
Я цябе сустрэў і не зьбярог?
Ты і я — то вечна, як і неба.
Покуль будуць мігацець зьнічы,
Будуць Я прыходзіць да Цябе і
Йсьці да іншых будуць
Горда Ты.
Як гэта будзённа!
Як спрадвечна!
Колькі раз ўжо бачыла Зямля!
Але мы з табою…
Мы ж ня вечны,
Мы з табою проста — ты і я…
Ад таго і так трагічна ведаць,
Што чыясьці ты, а не мая.
Васыль Сіманенка / Василь Сімоненко
*пераклад з украінскй
тг: https://t.me/mien_harbata
Ну скажы — хіба не недарэчна,
Што ў хаосе зблытаных дарог
Пад суворым небам,
Небам вечным,
Я цябе сустрэў і не зьбярог?
Ты і я — то вечна, як і неба.
Покуль будуць мігацець зьнічы,
Будуць Я прыходзіць да Цябе і
Йсьці да іншых будуць
Горда Ты.
Як гэта будзённа!
Як спрадвечна!
Колькі раз ўжо бачыла Зямля!
Але мы з табою…
Мы ж ня вечны,
Мы з табою проста — ты і я…
Ад таго і так трагічна ведаць,
Што чыясьці ты, а не мая.
Васыль Сіманенка / Василь Сімоненко
*пераклад з украінскй
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш
сапфічная страфа
Я хачу каб скура мая гарэла
Шклом, якое, як у гары Вулкана,
Палымнее, ў месцах, дзе ты хавала
Свой пацалунак.
толькі ведаеш…
шкло яно таму і шкло,
што становіцца халодным.
і яно,
набыўшы форму,
для таго,
каб урэшце рэшт разьбіцца.
так і рукі,
плечы,
лоб,
элемэнты твару
разьляцяцца на аскепкі
ў якіх тваё
адлюстраванне.
тг: https://t.me/mien_harbata
сапфічная страфа
Я хачу каб скура мая гарэла
Шклом, якое, як у гары Вулкана,
Палымнее, ў месцах, дзе ты хавала
Свой пацалунак.
толькі ведаеш…
шкло яно таму і шкло,
што становіцца халодным.
і яно,
набыўшы форму,
для таго,
каб урэшце рэшт разьбіцца.
так і рукі,
плечы,
лоб,
элемэнты твару
разьляцяцца на аскепкі
ў якіх тваё
адлюстраванне.
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш
чорны кот
нібыта бы мяне пазнаў
ён аглянуўся
нібыта на знаёмы твар
нібыта той які
ён даўна не відаў
і так пайшоў
нібыта цень
сапраўднага ката
тг: https://t.me/mien_harbata
чорны кот
нібыта бы мяне пазнаў
ён аглянуўся
нібыта на знаёмы твар
нібыта той які
ён даўна не відаў
і так пайшоў
нібыта цень
сапраўднага ката
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш #пераклад
Восіп Мандэльштам
(Бяссоньне. І Гамэр. Тугія ветразі...)
Бясоньне. І Гамэр. Тугія ветразі.
Са сьпісу караблёў я прачытаў палову:
Пра доўгі вывадак, пра поезд жураўлёў, што
Па-над Гэльлядаю калісьці ўзьняўся й зьнік.
Як жураўліны клін у чужыя рубяжы, —
Цароў галовы боская кудлаціць пена, —
Куды вы плывяце? Без хараства Алены
Што Троя вам адна, ахейскія мужы?
І мора, І Гамэр — усё поўніцца любоўю
Каго ж паслухаць мне? І вось Гамэр маўчыць,
А мора чорнае гайдаецца, шуміць
І зь цяжкім грукатам усходзіць да ўзгалоўя.
пераклад з расейскай
Восіп Мандэльштам
(Бяссоньне. І Гамэр. Тугія ветразі...)
Бясоньне. І Гамэр. Тугія ветразі.
Са сьпісу караблёў я прачытаў палову:
Пра доўгі вывадак, пра поезд жураўлёў, што
Па-над Гэльлядаю калісьці ўзьняўся й зьнік.
Як жураўліны клін у чужыя рубяжы, —
Цароў галовы боская кудлаціць пена, —
Куды вы плывяце? Без хараства Алены
Што Троя вам адна, ахейскія мужы?
І мора, І Гамэр — усё поўніцца любоўю
Каго ж паслухаць мне? І вось Гамэр маўчыць,
А мора чорнае гайдаецца, шуміць
І зь цяжкім грукатам усходзіць да ўзгалоўя.
пераклад з расейскай
#МайВерасЦалаваў #верш
любіць восень
наперакор
на зло
любіць
галлё
гніллё
аскепкі дрэў
на дрэвах
азызлы твар
што раскідала
па асфальце
дрыготку ў костках
стук пірыхіем зубоў
не зважаць
на жаданне
нежадання
любіць
тг: https://t.me/mien_harbata
любіць восень
наперакор
на зло
любіць
галлё
гніллё
аскепкі дрэў
на дрэвах
азызлы твар
што раскідала
па асфальце
дрыготку ў костках
стук пірыхіем зубоў
не зважаць
на жаданне
нежадання
любіць
тг: https://t.me/mien_harbata
#верш #МайВерасЦалаваў #пераклад
Дыдона і Энэй
(Дидона и Эней)
Вялікі чалавек глядзеў ў вакно,
а для яе ўвесь сьвет сканчаўся краем
яго шырокай грэчаскай тунікі,
што ў мностве складак падабенства так
знаходзіла з замерлым морам.
Ён жа
глядзеў у вакно, й цяпер яго пагляд
такі далёкі быў адсюль, што вусны
застылі нібы ракавіна, дзе
хаваўся гул, і гарызонт у чашы
быў нерухомы.
А яе любоў
нагадавла больш рыбу — можа й плысьці
за караблём ягоным здольную
і нават, мора секучы ўсім целам,
магчыма перагнаць яго, але,
але ён думкамі ступіў на сушу.
І мора стала горкім морам сьлёз.
Аднак якраз у моманты адчаю
і пачынае дзьмуць той самы спа-
дарожны вецер. І вялікі муж
пакінуў Картаген.
Яна стаяла
перад агнём, каторы распалілі
пад гарадзкой сьцяной яе жаўнэры,
і бачыла, як у смузе вагню,
які дрыжаў між полымем і дымам,
бязгучна распадаўся Картаген
задоўга да прарочых слоў Катона.
Іосіф Бродзкі
пераклад з расейскай
тг: https://t.me/mien_harbata
Дыдона і Энэй
(Дидона и Эней)
Вялікі чалавек глядзеў ў вакно,
а для яе ўвесь сьвет сканчаўся краем
яго шырокай грэчаскай тунікі,
што ў мностве складак падабенства так
знаходзіла з замерлым морам.
Ён жа
глядзеў у вакно, й цяпер яго пагляд
такі далёкі быў адсюль, што вусны
застылі нібы ракавіна, дзе
хаваўся гул, і гарызонт у чашы
быў нерухомы.
А яе любоў
нагадавла больш рыбу — можа й плысьці
за караблём ягоным здольную
і нават, мора секучы ўсім целам,
магчыма перагнаць яго, але,
але ён думкамі ступіў на сушу.
І мора стала горкім морам сьлёз.
Аднак якраз у моманты адчаю
і пачынае дзьмуць той самы спа-
дарожны вецер. І вялікі муж
пакінуў Картаген.
Яна стаяла
перад агнём, каторы распалілі
пад гарадзкой сьцяной яе жаўнэры,
і бачыла, як у смузе вагню,
які дрыжаў між полымем і дымам,
бязгучна распадаўся Картаген
задоўга да прарочых слоў Катона.
Іосіф Бродзкі
пераклад з расейскай
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш #пераклад
Плыві, рыбо, плыві —
вось твае астравы,
вось твая трава,
вось стырнавая твая:
правіць твой маршрут,
шые табе парашут,
пасьвіць глыбока цябе
тут пры сваім стырне.
Калі глынае рака
зоркі зялёныя,
Стырнавая табе
ціха расказвае:
вось тут — мае сны,
тут — рыбакоў чаўны,
тут — ноч, тут — мкне вада,
тут — сьмерць, пэўна, мая.
Жыцьцё – ціша ды крык.
Яго стане на ўсіх.
Яго хопіць усім —
усім каханьням маім.
Таму ляці, рыбо, ляці —
я ведаю, дзе перайсьці,
дзе глыбіня і брод,
раблю ўсё наадварот.
Толькі словы твае,
толькі цудаў таемь,
пост ды споведзь папу
ў партовым малым гарадку.
Кахай, рыбо, кахай,
хай безнадзейна, хай,
хай надзеяў ані —
жыві, рыбо, жыві.
Любоў варта ўсяго —
вартая болю твайго,
вартая доўгіх разлук,
вартая шалу і мук,
сабачага злога выцьця,
спагадаў табе цярпець.
Вартая нават жыцьця.
Ня кажучы ўжо пра сьмерць.
Сяргій Жадан
пераклад з украінскай
тг: https://t.me/mien_harbata
Плыві, рыбо, плыві —
вось твае астравы,
вось твая трава,
вось стырнавая твая:
правіць твой маршрут,
шые табе парашут,
пасьвіць глыбока цябе
тут пры сваім стырне.
Калі глынае рака
зоркі зялёныя,
Стырнавая табе
ціха расказвае:
вось тут — мае сны,
тут — рыбакоў чаўны,
тут — ноч, тут — мкне вада,
тут — сьмерць, пэўна, мая.
Жыцьцё – ціша ды крык.
Яго стане на ўсіх.
Яго хопіць усім —
усім каханьням маім.
Таму ляці, рыбо, ляці —
я ведаю, дзе перайсьці,
дзе глыбіня і брод,
раблю ўсё наадварот.
Толькі словы твае,
толькі цудаў таемь,
пост ды споведзь папу
ў партовым малым гарадку.
Кахай, рыбо, кахай,
хай безнадзейна, хай,
хай надзеяў ані —
жыві, рыбо, жыві.
Любоў варта ўсяго —
вартая болю твайго,
вартая доўгіх разлук,
вартая шалу і мук,
сабачага злога выцьця,
спагадаў табе цярпець.
Вартая нават жыцьця.
Ня кажучы ўжо пра сьмерць.
Сяргій Жадан
пераклад з украінскай
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш
ісмэна плакала ў палацы
ісмэна плакала ў палаце
ісмэна плакала па сястры
сястра аддана плакала па браце
сьлязьмі ператвараючы пясок у гразь
магчыма так цяжэй было капаць
аднак цяжар — палёгка для хаўтураў
брат таксама плакаў бы па браце
але бязь пераможцы
пераможанага не назваць
і хто па кім бы плакаў
і хто па кім павінен плакаць
так бацька найразумнейшы Эдып
у акце супраціву
(ён ведаў пра пракляцьце)
адмовіўся ад зроку і вачэй
цяпер ужо ён ні па кім ня плакаў
бо бачыў значна больш
чым хтось зь яго дзяцей
тг: https://t.me/mien_harbata
ісмэна плакала ў палацы
ісмэна плакала ў палаце
ісмэна плакала па сястры
сястра аддана плакала па браце
сьлязьмі ператвараючы пясок у гразь
магчыма так цяжэй было капаць
аднак цяжар — палёгка для хаўтураў
брат таксама плакаў бы па браце
але бязь пераможцы
пераможанага не назваць
і хто па кім бы плакаў
і хто па кім павінен плакаць
так бацька найразумнейшы Эдып
у акце супраціву
(ён ведаў пра пракляцьце)
адмовіўся ад зроку і вачэй
цяпер ужо ён ні па кім ня плакаў
бо бачыў значна больш
чым хтось зь яго дзяцей
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў #верш
Мой сябар гаварыў пра вечнасьць і Сафокла,
а мне здавалася вячней у сто разоў
сухі, як костка, голад, танная піўнуха
і томік з Антыгонай выліты на стол.
Убоганькі сымпозый, куфлі як калёны,
сусед наш — зь ценем Дарыя, відаць — сьцябе
наўрад ці грэцкі лякатыў, ягоным домам
было выразна тут з усімі “ойк” і “дэ”.
Бяз курткі выйшаў пакурыць, амаль спартанец,
а мы ня крокам руш пляліся ў ар'ергард.
Казаў па-барбарску, але страляў ён добра:
два кэмэлы, здаецца, нават не кампакт.
З усёй ягонай арсы філёзофіай
расшыфрвалі колькі слоў: “За што мы п’ём?”
Мы без ваганняў адказалі: “За Сафокла”.
“Ну, хуй зь ім. За Сафокла!” – фінальная зь ягоных гном.
тг: https://t.me/mien_harbata
Мой сябар гаварыў пра вечнасьць і Сафокла,
а мне здавалася вячней у сто разоў
сухі, як костка, голад, танная піўнуха
і томік з Антыгонай выліты на стол.
Убоганькі сымпозый, куфлі як калёны,
сусед наш — зь ценем Дарыя, відаць — сьцябе
наўрад ці грэцкі лякатыў, ягоным домам
было выразна тут з усімі “ойк” і “дэ”.
Бяз курткі выйшаў пакурыць, амаль спартанец,
а мы ня крокам руш пляліся ў ар'ергард.
Казаў па-барбарску, але страляў ён добра:
два кэмэлы, здаецца, нават не кампакт.
З усёй ягонай арсы філёзофіай
расшыфрвалі колькі слоў: “За што мы п’ём?”
Мы без ваганняў адказалі: “За Сафокла”.
“Ну, хуй зь ім. За Сафокла!” – фінальная зь ягоных гном.
тг: https://t.me/mien_harbata
#верш #пераклад
#МайВерасЦалаваў
Дзьве кроплі
(Dwie krople)
Палалі лясы —
а яны
на шыях спляталі рукі
як букеты ружаў
людзі беглі ў сховішчы —
ён казаў, што ў жончыных валасах
можна схавацца
ахаваныя адным пледам
шапталі бессаромныя словы
літанію закаханых
Калі было вельмі дрэнна
занурваліся ў вочы насупраць
і моцна заплюшчвалі іх
так моцна што не адчулі агню
які даходзіў да веек
да канца былі мужныя
да канца былі верныя
да канца былі падобныя
як дзьве кроплі
застылыя на краі твару
Зьбігнеў Гэрбэрт/Zbigniew Hebert
пераклад з польскай
тг: https://t.me/mien_harbata
#МайВерасЦалаваў
Дзьве кроплі
(Dwie krople)
Палалі лясы —
а яны
на шыях спляталі рукі
як букеты ружаў
людзі беглі ў сховішчы —
ён казаў, што ў жончыных валасах
можна схавацца
ахаваныя адным пледам
шапталі бессаромныя словы
літанію закаханых
Калі было вельмі дрэнна
занурваліся ў вочы насупраць
і моцна заплюшчвалі іх
так моцна што не адчулі агню
які даходзіў да веек
да канца былі мужныя
да канца былі верныя
да канца былі падобныя
як дзьве кроплі
застылыя на краі твару
Зьбігнеў Гэрбэрт/Zbigniew Hebert
пераклад з польскай
тг: https://t.me/mien_harbata