#Настасся_Хадзько
#верш

Юнацтва

Калісьці я куплю квіток,
Ён будзе толькі ў адзін бок.
Больш нічога ўжо не трэба:
Ёсць у жыцці сталёвае крэда.
І сэрца крочыць упэўнена верна
Праз кіламетры да роднага месца,
Да спадчыны цёплых сустрэч.
Я — Жана д'Арк, у руцэ маёй — меч.

#верш #Настасся_Хадзько
#дзеньроднаймовы


Шануйце слова матчына,
Любіце матчын спеў.
Тут —
наша спадчына.
Інакш —
тут матчын гнеў.

──────≪✷≫──────
Творчы канал аўтаркі

#Настасся_Хадзько
#верш

Была ты ў траўні навальніцай,
І побач з тваёй спадніцай
Туман сцеліўся па зямлі.
І свет людскі з табой жывы.

#Настасся_Хадзько
#верш


Туман. У ім мае пакуты.
Я еду. Еду і лічу мінуты.
І змрок, і холад, сцюжа.
А на каленях адна ружа.

Пустэча, а пасля дрэвы.
Галінамі залезлі ў нервы.
На могілках — маё сэрца.
І займае яно два месца.

#Настасся_Хадзько

https://t.me/bagnj

Дзе квітнее майскі бэз,
Дзе ў тэатры шмат п'ес.
Сонца ззяе промнямі так,
Што піша карціну мастак.

Усмешка твая — гэта мёд,
Топіць яна ў сэрцы лёд.
Пройдзеш па хвалях палёў —
І зерне крапчэй у каласоў.

Людзі на балоце, азёрах,
Жывёліны па сваіх норах.
На вечнай зямлі бацькоў
Кожны сябе ўжо знайшоў.

#верш
#Настасся_Хадзько

Гарэлі свечкі на стале,
І чуўся шэпт мне ў цішыне.
Паклікаў ён мяне праз сон,
Прачнуўся — і ўдарыў гром.

Перада мной стаіць кабета,
Яна як фенікс для паэта.
У акне маланка праз гады
Бліснула — раптам я сівы.

Гарэлі свечкі на стале,
Заснуў і я тады ў цяпле.
Агонь затушыла кабета.
І з ёю цяпер я навечна.

#верш
#Настасся_Хадзько


Гэта каханне...
Водар паветра...
Начное блуканне...
Палова метра...
Два сілуэта...
Зноўку балкон...
Ціха:"Раберта"...
Стары дамафон...
Гэта каханне...
Кветак жыццё...
Гадзіна чакання...
Вясны хараство...

#верш
#Настасся_Хадзько


О мой лорд🌜, адшукай мяне за лесам,
За гарой па безумоўным рэфлексам.
Пазнай мяне па белай сукенцы
Праз мільён ў адзіным акенцы.

Ратуй ад катавання вар'ятаў,
Каб дадому паспела да святаў!
Сэрца мячом падзялі на часткі.
О лорд🌛, адвязі мяне да бацькі.

─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі

#верш
#Настасся_Хадзько


         А станеш?
Ты станеш для мяне космасам?
А я абяцаю, што стану водгукам
На санету, якую ты, мілы паэт,
Раскажаш праз начны сілуэт.

Ты станеш для мяне подыхам?
А я абяцаю, што сваім подзвігам
Застануся без залатога багацця.
P.S.
Навечна твая я Настасся.

#верш
#Настасся_Хадзько


Няхай жыве ва мне каханне!
Душа хай прагне да яго!
Я не баюся больш маўчання,
Бо зноўку ў сэрцы ёсць жыццё.

Няхай жыве ва мне чаканне!
І пачуццё няхай не ўпершыню!
Ён для мяне адно дыханне —
І словы з шэптам я люблю.

Няхай жыве ва мне каханне...
Няхай узнае ён праз век,
Што з ім сваё я існаванне
Убачыла праз Ноевы каўчэг.

─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі