#верш
#Настасся_Хадзько

***
Пяшчотны твар і вочы як зоркі,
Цудоўная ўсмешка і смех залаты,
Душэўныя размовы і вячоркі --
Усё гэта я люблю ў цябе, дарагі.
Я напішу пра цябе вершаў столькі,
Колькі будуць ісці на свеце дажджы.
І ты назаўжды адзін у маім сэрцы,
Як адзін спадарожнік у нашай Зямлі.

#верш
#Настасся_Хадзько

***
Што кажуць пра вас вочы?
Ці адшукае каханы іх уночы?
Ці раскажуць яны пра жыццё?
Вось пра нас скажуць што?

Пра неба пад крыламі бусла,
А мо пра балоты, луга і леса?
Ці бурштын з векавою сасны?
Пра якія вочы марыце вы?

Зімою позірк чый вас сагрэе?
Хто маўкліва вас зразумее?
Чый позірк для вас даражэй?
Вочы якія ўсё-ткі святлей?

#верш
#Настасся_Хадзько

***

Я пакахала вас учора,
І было ўсё гэта нова.
Так мора, горы і ваду
Я бачу нібы ўпершыню.
І сэрца ў грудзі пакладу,
І галаву пад меч спушчу.
З агеньчыкам у вачах
І падніму кахання сцяг.

──────≪✷≫──────

#Настасся_Хадзько

***

Скажы праўду: стане лягчэй,
І туман сыйдзе з маіх вачэй.
Скажы праўду, адкрый душу:
Разабрацца ў пачуццях мушу.

Па халоднай зямлі басанож
Прыбягу ўначы, схаплю нож.
І не будзе раны той вострай,
Бо стану птушкай я вольнай.

У нябёсах з зоркамі побач
Адшукаю свой месяц поруч
З надзеяй у высі застацца,
Ніколі да зямлі не вяртацца.

#Настасся_Хадзько
#верш

***

Аб сэрца патушу цыгарэты
І адшукаю старыя касеты,
Дзе яна смяецца вачыма —
Каханая мною дзяўчына.

Аб сэрца патушу цыгарэты,
У кішэні адшукаю манеты.
На вакзале куплю я квіток,
Паеду цягніком ў адзін бок.

У вагоне гляджу я ў вакно,
Нібы з табою сяджу ў кіно.
А ў галаве твае партрэты —
І зноўку патушу цыгарэты.

Хутка даехаў мой цягнік,
Махае ўсім бортправаднік.
Адзін на платформе сяджу,
І я цыгарэты зноўку палю.

Адчуваю табак і карыцу;
Цямнее — бачу зарніцу.
І з самотай іду дадому:
Нясу я шалёную стому.

Раніцай узяў цыгарэту
І паплёўся я да суседу.
У хаце застыў на парозе,
Нібы замёрз на марозе.

Яе за сталом я ўбачыў,
Пра гэта толькі і марыў.
Не трэба ўжо і цыгарэта:
Побач са мною прынцэса.

Цыгарэты назаўсёды патушыў
І сэрца сваё хворае лячыў;
І купіў два квітка ўжо туды,
Куды едзем мы назаўжды.

──────≪✷≫──────

#верш
#Настасся_Хадзько

Танцы

Па асфальце цокалі абцасы:
Спяшалася дзяўчына на танцы.
І сяброўка ў клубе зачакалася:
Тая доўга вельмі фарбавалася.

Вобраз яе ў ружовай сукенцы
Бачна здалёк у вялікім акенцы.
І мінае яна начных пешаходаў,
Якія стаяць каля святлафораў.

Месяц лунае над хмарачосам,
Пралятаюць і зоркі над домам.
Развіваюцца валасы на ветры,
Яны як вогнішча ў яе ў цемры.

Да парога дзяўчына дабегла,
Азірнуліся ўсе — яна замерла.
Зацокалі гучна зноўку абцасы:
Дзяўчына паспела на танцы.

#верш
#Настасся_Хадзько

Менск

Вітае Менск. Сябры. Маладосць.
Шпацыр з імі — вось весялосць!
Едзем у метро. Няміга. Касцёл.
Атмасфера такая! У небе анёл.

Мэта — 12 кіламетраў пешком,
Але прайшлі больш і не бягом!
Прыпынак. Бірузовы трамвай.
Гэй! За траіх квіткі ты купляй!

Напрамак. Шаша. Аўтамабілі.
Усе выйшлі, нікаго не забылі.
Шлях наш ляжыць да БДЭУ,
Там і зробім мы фатаграфію.

Праспект. Людзі і будынкі.
Усе яны дакладна з карцінкі.
Тут смех. Прыемны настрой.
Гутарка дык песню хоць пой!

Вечарэе. Гандлёвыя крамы.
Разглядаем тут мы тавары.
Вакзал. Цягнік. Развітанне.
Душэўна — вось адчуванне!

────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі

#верш
#Настасся_Хадзько

                    Ты
Ich schreibe dir nur einen Brief.
І гэта так.
Не старажытны міф.
Папера. Цыгарэта. Навальніца.
Карціна.
Табе пасуе так спадніца.

Гром.
А твае вусны як шыпшына.
Не спіцца: ёсць прычына.
Бясконца. Маланка. Успаміны.
Стол.
Любімыя табою журавіны.

Разраджанае паветра.
Не хапае цябе. Цемра.
Крок. Канверт. Пісьмо.
Ты —
Водар на маім паліто.

──────≪✷≫──────
Канал аўтаркі

#верш
#Настасся_Хадзько

Фотаздымак

У парку восенню чароўнай
Сам іду па сцежцы роўнай.
Там, дзе мост бачу здалёк,
Сфатаграфаваць цябе змог.

Паставіў камеру на штатыў,
Усё ж маладым тады я быў.
Для фону янтарны пейзаж —
І зроблены з табою мантаж.

Ты — у клятчастым пінжаку
Надзела бранзалет на руку,
Узяла з сваёй сумкі памаду.
Я любаваўся і спыніў працу.

І твае зноўку вусны цагляныя
З усмешкай прыгожыя самыя.
На фотаздымках ты цудоўна.
Я стары, а каханне шчэ моцна.

#верш
#Настасся_Хадзько

Нашы душы перапляліся паміж сабой
Быццам вага каранёў,
Ведаеш —
Ты мацнейшы за астатніх дубоў...

──────────≪✷≫─────────
Канал аўтаркі

#верш
#Настасся_Хадзько

             Халера
На ліпеньскіх зорках,
На жнівеньскіх вугальках

У душы адно пытанне:
Чуеш, сціхае каханне?

З крывёю ў грудзях маіх
Сэрца з далоняў тваіх.

Бялюткія вусны з срэбра
Шукаюць на целе месца.

Гаспадар, падчас халеры
Не знойдзеш кут бяспекі.

───────≪✷≫───────
Канал аўтаркі

#верш #дзеньроднаймовы
#Настасся_Хадзько

Мова. Адзіная родная мова
Стварае з каплі цэлае мора!
Слова. Матуліна мілае слова
Шчасцем хавае цэлае гора!
Праз шэпт спелых каласоў,
Праз рэха векавых лясоў
І цурчанне цёплых азёраў,
Праз ўпэўнены шлях крокаў —
Мова — для ўсіх, і словы
З вуснаў нiбы метэоры.

#Настасся_Хадзько
#верш
#дзеньроднаймовы

Лёзна

Адвязі мяне ў Лёзна
Праз Выдрэю і Шахі;
Там ад Віцебска нядоўга:
Паўгадзіны той язды.

Адвязі мяне ў Лёзна
У восем ранішніх гадзін.
Хай цягнік той едзе роўна
Рыхт-у-рыхт сваіх хвілін.

Адвязі мяне ў Лёзна,
Павярні з шашы ў бок,
І каля "Світанка" можа
Зноў пабачу аганёк.

Адвязі мяне ў Лёзна.
Там агеньчык той такі:
Ён пакажа што заўгодна
І раскажа, хто які.

Адвязі мяне ў Лёзна,
Дзе ўбачу я таго,
Ён абдыме мяне моцна.
Я кахаю вось яго.

Адвязі мяне ў Лёзна.
Зазірнула б у вочы я:
Там убачыць-такі можна,
Як блішчыць адна смала.

Адвязі мяне ў Лёзна —
Буду дзякаваць заўжды.
Хай заўсёды свеціць сонца
Праз Выдрэю і Шахі.

#Настасся_Хадзько
#верш

Юнацтва

Калісьці я куплю квіток,
Ён будзе толькі ў адзін бок.
Больш нічога ўжо не трэба:
Ёсць у жыцці сталёвае крэда.
І сэрца крочыць упэўнена верна
Праз кіламетры да роднага месца,
Да спадчыны цёплых сустрэч.
Я — Жана д'Арк, у руцэ маёй — меч.

#верш #Настасся_Хадзько
#дзеньроднаймовы


Шануйце слова матчына,
Любіце матчын спеў.
Тут —
наша спадчына.
Інакш —
тут матчын гнеў.

──────≪✷≫──────
Творчы канал аўтаркі

#Настасся_Хадзько
#верш

Была ты ў траўні навальніцай,
І побач з тваёй спадніцай
Туман сцеліўся па зямлі.
І свет людскі з табой жывы.

#Настасся_Хадзько
#верш


Туман. У ім мае пакуты.
Я еду. Еду і лічу мінуты.
І змрок, і холад, сцюжа.
А на каленях адна ружа.

Пустэча, а пасля дрэвы.
Галінамі залезлі ў нервы.
На могілках — маё сэрца.
І займае яно два месца.

#Настасся_Хадзько

https://t.me/bagnj

Дзе квітнее майскі бэз,
Дзе ў тэатры шмат п'ес.
Сонца ззяе промнямі так,
Што піша карціну мастак.

Усмешка твая — гэта мёд,
Топіць яна ў сэрцы лёд.
Пройдзеш па хвалях палёў —
І зерне крапчэй у каласоў.

Людзі на балоце, азёрах,
Жывёліны па сваіх норах.
На вечнай зямлі бацькоў
Кожны сябе ўжо знайшоў.

#верш
#Настасся_Хадзько

Гарэлі свечкі на стале,
І чуўся шэпт мне ў цішыне.
Паклікаў ён мяне праз сон,
Прачнуўся — і ўдарыў гром.

Перада мной стаіць кабета,
Яна як фенікс для паэта.
У акне маланка праз гады
Бліснула — раптам я сівы.

Гарэлі свечкі на стале,
Заснуў і я тады ў цяпле.
Агонь затушыла кабета.
І з ёю цяпер я навечна.

#верш
#Настасся_Хадзько


Гэта каханне...
Водар паветра...
Начное блуканне...
Палова метра...
Два сілуэта...
Зноўку балкон...
Ціха:"Раберта"...
Стары дамафон...
Гэта каханне...
Кветак жыццё...
Гадзіна чакання...
Вясны хараство...