پیش از سپیده‌دمان
گل‌های وحشی خودرو بودند
در انحنای بند بندِ وجودم
حالا اما به هر سوی می‌نگرم
اقیانوسی بی‌کران است
و ابرهایی رها در آسمان
که در جادویِ طلاییِ خورشید
سرخوشانه می‌درخشند.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

شايد زندگي درک شعورِ شور و سرورِ لحظه هایی است، که در خلوتِ
مبهمی از جنس سکوت
به تماشایِ حقیقتِ راستینِ درون مان
می نشینیم، آنجایی که درمی‌یابیم او به
شکل‌های متفاوت؛
اما بی شکل و فرمی خاص، بی هیچ تقلایی
جريان می‌یابد
و خویش را از طريقِ ظرفِ وجودی مان آشکار و شکوفا می سازد.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

خوانسالارانِ بزرگ ذّن_یوگا می‌گویند،
ذهن، طبیعتِ راستینِ تمامی چیزها و پدیده‌هاست؛ وقتی‌که طبیعتِ راستینِ جهان را درک کنی، تو خواهی دانست که نه واقعیتِ ذهنی ای به آن صورت وجود دارد و نه واقعیتِ عینی ای که بتوان همه‌ی آن‌ها را تجربه و تجزیه و تحلیلی درستی نمود، اما در هردو حالتِ این‌ها، هم واقعیتِ ذهنی وجود دارد، هم واقعیتِ عینی، فقط در آسودگیِ ژرف به درونِ ذهنِ خودت، به بی‌کرانگیِ آن نگاه کن، آنگاه گویا به کلِ جهان نگریسته‌ای...، پیوسته از خودت بپرس که کیست که به کارهایِ جهان اعم از خوب و بد می‌اندیشد؟ کیست که به انجام شدن یا انجام نشدنِ امورِ روزمره می‌اندیشد؟ از خودت بپرس و در حین تجربه‌ی مستقیمِ آن‌چه که انجام می‌دهی و می‌پرسی به همین «خودی» که همه‌ی این‌ها را از خود می‌پرسد؛ نیز آگاه باش، درکِ وهم «خود» بی‌شناختِ «خود» و همچنین آگاهیِ بر آن میسر نیست.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

به آهستگی و در پیوستگیِ کامل با اقتداری هماهنگ گام‌هایش را برمی‌داشت، و آهسته‌تر بر زمین می‌گذاشت گویی که با هجمه ی احساسی زنده از سپاسِ بی‌پایان پاهایش بر بوسه‌گاهِ زمین بوسه می‌زنند و ذراتِ آن را می‌نواختند چراکه خاک را بسیار مورد اَرج و تکریم می‌نهاد.
عاشقِ زمین و زمان بود بی‌آنکه دلیلی برای این عشقش یافته باشد.
به آهستگی کارهایش را به سرانجام می‌رساند.
آهسته و کند حرکت می‌نمود تا به هنگام بتواند تند و تیز باشد بی‌آنکه شتاب‌زده عمل نموده باشد.
برای رسیدن به هیچ‌چیزی ‌و هیچ کجایی عجله‌ای احساس نمی‌کرد. چرا که جایی غیر از این‌جا را در دسترسِ خودش نمی‌یافت.

او فقط بود؛ به شیوه‌ی راستینِ طبیعتِ خویشتن.
زیراکه اکنون با گذرِ زمان به پختگیِ این ادراک نایل گردیده‌است که نرسیدن ها ماحصلِ با عجله رفتن‌هاست و شتاب‌زده عمل کردن ها، نه تنها او را از مسیر و مقصودش دورتر می‌سازند، بلکه کژی و ناراستی راهِ او را ، همچنین ناهمواری‌های مسیرش را نیز صدچندان بیشتر می‌سازند.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

خودِ عمیق؛


چگونه می‌توان خودِ عمیق را، کشف و شناسایی نمود؟ آگاهانه به حسهایتان توجه کنید، هنگامی‌که با هرچیزی مواجه می‌شوید، آن را ببینید ، نمی‌گوییم نسبت به آن‌ها بی‌واکنش و بدون قضاوت بمانید ، چه بسا گاها از همین قضاوت نکنید حربه‌ای برای انکارِ خود درست شود، بنابراین نیاز است تا شهامتی عمیق به خرج داده شود تا وجودمان را کشف کنیم ، خود را عمیق‌تر کشف کنیم یعنی به قطبیت های درونی، به منیت ها به نقاطِ ضعف و قدرت درونی مان آگاه باشیم. به رفتارهای نادرستِ مان، آگاه باشیم، به آن «خودی» که می‌خواهد در قبالِ هر چیزی «خودی» نشان دهد آگاه باشیم ، از فرزانه‌ای شنیدم که می‌گفت: گاهی به دیده‌ی اغماض به خودتان بنگرید و همواره در رویارویی با شخصی که درباره‌ی خود و غلبه بر نفسِ خویش با قاطعیت سخن می‌گوید نیز جانبِ احتیاط را رعایت کنید. بنابراین برعکسِ همیشگی که می‌گویند بعنوانِ بی‌طرف به خودتان نگاه کنید گاهی نیاز است که ما خودمان را، ناپختگی مان و نابالغی مان را فروتنانه‌ زیر ذره‌بینِ هوشمندی و توجه بگیریم. گاهی ما از مشاهده حربه‌ای می‌سازیم. برای انکارِ تمامیت خود اما نیاز است کمی هوشمندانه‌تر بر خویشتنِ وجودی خویش نظر افکنیم. خودِ عمیقِ ما فراتر از آن چیزی است که می‌پنداریم.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

گام‌هایمان در یک مسیر
نگاه‌هایمان بر بسترِ امواج اما؛
هریک جدا از هم...

✨


بطور معمول هرکدام از ما آدم‌ها، تجربه‌ها و درک خاص خودمان را از چیزهایی که متجلی هستند داریم. اگر‌چه چیزها، همان‌گونه که هستند در همانیدگیشان اما گاهی نیز این دیدگاه _بینشِ ماست که به آن‌ها هویتِ بصری می‌بخشد. برای اثباتِ حقانیتِ خویشتن و ارجح دانستنِ تجربه‌های شخصیِ خود مبارزه کردن بی‌فایده است. چراکه همه چیز تنها یک اشارت است.حال ماه را می‌بینیم یا انگشتِ اشاره را، این حاکی از انتخابِ آگاهانه‌ و ناآگاهانه‌ی ما در طول دقایق زندگی است.




گام‌ها_ اهداف
نگاه‌ها _بینش
امواج_ بوریایِ هستی...



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

چه زمانی مهار ذهن از دست می‌رود؟

ذهن عملا مهار شدنی نیست ، بلکه ساحت و عمقِ آن قابلیتِ درک و شناسایی را دارد، آگاهانه نیاز است تا از مهار یا کنترلِ شدیدِ ذهن پرهیز شود، چون آنی که می‌خواهد ذهن را مهار کند، بازهم خودِ ذهن است اما در پاره‌ای از موارد زمانیکه فرد به بی ذهن بودنِ خویش کاملا مُعترف و اطمینانی صرف حاصل نموده است. درست از همان‌جا نیز ذهن و بازی‌های پیچیده‌ی ذهنی ایجاد شده و به بیانی دیگر مهارِ ذهن نیز ممکن است از دست داده شود.




#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

در توصیف عشقِ سالم و بالغانه می‌توان چنین گفت که آن مهارتی قابلِ فراگیری است ، آموختنِ زبانِ (مهارتِ ) عشق ، و زبانِ عشق به فرد طریقِ درستِ عشق ورزیدن و‌ هوشمندیِ دریافتِ آن را نیز می‌بخشاید، عشقِ بالغانه_آگاهانه و از نوع وفادارانه ی آن یعنی یک انسان را به روش‌های نو به نو، و به بی‌نهایت شیوه دوست داشتن، نه اینکه به یک روش هزاران نفر را در ظاهرِ امر و با اِکراه دوست داشتن می‌باشد...!
عشقِ آگاهانه اغلب نیروی درمانگرانه و منجر به رشدِ درونی ، شکوفایی فردی و تغییرِ سطح کیفی زندگی، همچنین شفایِ روحانی عاشق و معشوق می‌گردد.





#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

ای پرنده‌ای که یکریز
بی‌هوایی در هوایِ خویش
غَمگِنانه سَرمست، آواز می‌خوانی
بگو رازِ چشم‌هایت چیست؟
آیا تو نیز صد دلِ با من یکدلی
که چُنین هردم به اِنتظارِ
این دم نشسته‌ای ؟



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

ادراکِ وضعیتِ چندگانگیِ چندوجهی


هیچ‌گاه نمی‌توان مسیرِ ابتدایی و انتهایی برای آگاهی متصور شد؛ چراکه سرآغازِ راه همان پایانی دِگَر است، هر پایانی نیز سرآغاز دوباره‌های پَیاپی و مکرر، مفهومِ آگاهی در قوه‌ی ادراک و فهمِ انسانی به هماهنگیِ هارمونیک و رقصِ ساده‌ی چندگانگیِ اجزای ذرات اَعم از خُرد و کلانِ متجلی در تمامیتِ تضادها و در دوییتِ شان اشاره دارد . به عبارتی ساده‌تر آگاهی ادراکِ چندگانگیِ چندوجهی است نه تنها صرفا جا خوش کردن در یگانگیِ متعارف، اما چرا چندگانگی؟ زیراکه انسان موجودیتی چندوجهی و چندگانه‌است، از این‌روست که متناقض رفتار می‌نماید و در اندیشه‌اش نیز می‌تواند سیالیت جریان داشته باشد، زیراکه او (انسان) یک ماشینِ رباط گونه برنامه‌ریزی شده و انسان‌نما نیست که در وضعیتی مطلوب و مطلق باقی بماند. رباط اغلب در چرخه‌ای معیوب گیر افتاده‌است. تفاوتِ انسان و رباط انسان‌نما در این است که انسان قابلیت تفکر و اندیشیدن دارد اما انسان‌نما به آن‌چه که دستورالعملِ آن از پیش برایش تعیین و تبین شده‌است عمل می‌کند بی‌آنکه از هوشِ سرشار از شَمِ شهود از تفکر خلاقانه اش برخورد شود.



#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

هوشمندیِ بازتابش نور هیچ‌گاه بر آنان که سراغی از تاریکی‌هایِ وجودِ خویش را نگرفته‌اند و یا با خودفریبی سعی در انکارِ آن‌ها دارند، نمی‌تابد.





#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

دشوارترینِ کارها این است که بیاموزی چگونه خودت را دوست بداری، تمامی مصایبِ انسان و جهانِ انسان از زمانی آغاز شد که او به درستی نیاموخت چگونه خودش را ، خویشتن وجودش را دوست بدارد و از حالِ دل خویش غافل ماند.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

جانم خموش باش و آرام گیر
که خموشی سخن‌های بسیاری
برای گفتن دارد.





#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini





«بارِ درختِ سکوت، میوه‌ی آرامش است.»

#اروین_د_یالوم

برای درکِ حقیقتِ غایی نیازی به سفر به درياهاي دوردست و باغ‌های خیال نیست؛ این‌ها در ظاهر امر اگر‌چه لازم اند، اما ملازمِانِ همیشگی نیستند. آن‌چه برای سفر به وادیِ درون نیاز است، نگریستنِ هم‌زمانِ یک چشم بر بیرون و پدیده‌ها چشمِ ظاهر و چشمی دیگر هم‌زمان بر درونِ خودِ توست. این‌گونه درک خواهد شد که هرچیزی سرانجام تو را با مرکزِ خویش یا به خانه‌ی اصلی ات باز خواهد گردانید، به اتصال با آن منبعِ اصلی، و تو درخواهی یافت که هر آنچه در جستجویِ آنی از ابتدا هم خودِ تویی، راه تویی، مقصد و مقصود تویی، حقیقتِ حقیقی‌ نیز در خانه‌ی درون منتظر توست.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini