یه آدمای عزیزی رو در زندگیم دارم که الان در جغرافیایی هستن که به جای «خوبی؟» ازشون می‌پرسم «زنده‌ای؟». تف به اسرائیل

خدایا اشرف مخلوقاتی که برا عبادت خلقش کردی رو به جایی رسوندن که این ساعت پاشه بره دانشگاه

اسنپ فریبم داد، مترو عذابم می‌دهد، و از ترافیک وحشت دارم

خوبم راضیم حالم خوبه با الان زندگیم. مشکل و سختی و مسئله و چالش و کاستی و‌ رنج هست؟ بله بسیار، هرروز! اما شاکرم راضی‌ام الحمدلله؛ فقط یه جای کار می‌لنگه یه چیزی هست که بعد شیش سال هنوز مثل روز اول دردناکه، هنوز حسرت یه بار ادبیات فارسی قبول شدن تو کارشناسی به دلمه، هنوز!

میان ما و رسیدن هزااااااااار فرسنگ است

برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز

خطاب به همه پژوهشگرا:
«مث آدم حرف بزن»
دوستان شما قراره یه چیزی‌بگید که مردم بفهمن، نه اینکه جوری تراوشات‌ ذهن متروک‌تون رو لابه‌لای اصطلاحات و‌ واژه‌های قلنبه‌سلنبه‌ی (راستی‌ها عربی و‌ چپی‌ها انگلیسی) بگید که فقط یه بخشی از جامعه دانشگاهی و پژوهشی بفهمنش.

دویدن

وای پناه بر خدا چرا هرچی بزرگ‌تر می‌شیم عجیب‌تر می‌شه

خدایا واقعا اون یه جفت پشه رو واسه چی انداختی تو کشتی نوح؟ سرویس کردن

بابا همه ملیون‌ها ساله همینجوری زندگی کردن دیگه، سخت‌ نگیر انقد

آدما می‌تونن پشت سر هم حرف بزنن بعد باهمدیگه جی‌جی‌باجی شن؛ شما جدی نگیر

خودخواهانه‌س ولی ازینکه دوستام ازدواج کردن متنفرم.

این داستان: هجوم افکار در پی فشار کار

عه چه جالب شما مراحل خواب دارین؟ آخه ما مراحل بی‌خوابی داریم. از فکر و خیال، از استرس، از گردن‌درد، وقتیم می‌بره با کابوس می‌پریم از خواب صبحم که به حالت خسته‌تر و کتک‌خورده‌تر از شب قبل پا می‌شیم