:))

امروز «فهمیده شدن» منو سرپا نگه داشت.

امروز موزیک‌های این کانال منو سرپا نگه داشت.

شما گوش کن.

بگذریم، مهمان راه دور دارم، دارم میرم دنبالشون، غذا رو اجاق داره ریز قل می‌زنه. آسمون از آخرین باری که سر به هوا بودم آبی‌تره.

شاید تهران رو نبینم ولی اهالی تهران رو چرا. مگه تهران و ایران همون اهالیش نیستند؟

مگه که ارزش تهران و ایران بخاطر وجود اهالیش نیست؟ مگه که ایران خندوندن مامان نیست؟ یا بابا که می‌زنه رو شونه‌م و میگه: «همین رو ادامه بده پسرم.» یا داداشم که سر ریز و درشت زندگی، سی ساله داره باهام بحث می‌کنه و هیچکدوممون هم خسته نشدیم. یا مرضیه که پیام بده: «عشق داداش به زودی می‌بینمت.» تهران واسه من خیابان‌های دودی و دراز ولیعصر نیست، اما اون کافه‌ای هست که رفیقامو توش دست‌چین کردم یا خونه به خونه، لیوان‌هامون رو خالی کردیم و گفتیم و خندیدیم، نگفتیم و گریه کردیم، خیره شدیم و با سکوت حرف زدیم.

شما قصه نشدن رو می‌تونی به این درخت حالی کنی؟ تواگر بخوای، وسط یه ساختمون هم جوانه می‌زنی و بزرگ میشی.

Ciao!

هل بده.

زنگ خطر.

دچار رنج شده‌م.

گرده‌افشان درخت مگنولیا یک نوع سوسک هست. چرا؟ چون اون زمان که این درخت بود زنبوری وجود نداشته. از لحاظ قدمت خدمتتون عرض کردم.

مناسب حالا.

آه و فغان.

دم آسانسور هتل بودم یه دختر خیلی معمولی که هر روزه میشه اتفاقی دیدش بعد سلام ایرانی هستید گفت مجردین؟ فکر کنم می‌خواست بلندم کنه :))))

اینو وقتی که مهاجرت کردید یا دارید می‌کنید گوش کنید، شاید دهنتو سرویس کنه ولی لازمه. ضرورت داره، مهمم نیست دفعه اولته یا دوم یا هزارم، وقتی قراره بری فرودگاه برای ترک شهر و کشور و عزیزانت، این رو باید بشنوید. پس برای پرندگان غمگین شرقی تا همیشه غریب.

@manohayula

منظره آشپزخانه من از این به بعد اینجوریه.

آفتاب که غروب می‌کنه باد غریبی میاد، آدم لرزش می‌گیره، انگار میخواد بهمون برسونه که پاییز تو راهه. اصلا نفهمیدم بهار و تابستون چطور گذشت.