منتشر شده در دویچه وله فارسی
@mananey
مانا نیستانی

موافقت یا مخالفت با جنگ، از نظر من، الزاما به معنای وسط‌بازی نیست (البته از طرف هیچ جمعی حرف نمی‌زنم). مشکل این‌جاست که هادی عزیز، شیوه‌ی برخوردی که تو و برخی دوستان داخل کشور برای «گفتگو با حاکمیت» انتخاب کرده‌اید، ناخواسته رنگ‌وبوی وسط‌بازانه پیدا می‌کند؛ چون راه گفتگو را در پذیرش نسبی گفتمان و منطق حاکمیت می‌بینید. به همین دلیل، حتی در گفتگوی مشفقانه و ناصحانه‌ات با حکومت، گفتمان «دشمن‌مدار» را پذیرفته‌ای، فقط این آرزو را افزوده‌ای که کاش مرجعیت رسانه به داخل ایران برگردد تا رسانه‌های «دشمن» میدان‌دار نشوند.

اگر درگیری‌های کشورهای همسایه بر سر مرزها را کنار بگذاریم، اصل بر این است که هیچ کشوری ذاتاً دشمن کشور دیگر نیست؛ همه کشورها به‌دنبال منافع ملی خود هستند که گاه با منافع دیگران در تعارض یا همراهی قرار می‌گیرد و بر همان اساس، سیاست‌های مقطعی اتخاذ می‌کنند. بسیاری از کشورهای دنیا منتقد سیاست‌های اسرائیل‌اند، اما آن را «دشمن» نمی‌دانند، شعار نابودی‌اش را تکرار نمی‌کنند و خرج گروه‌های مسلح متخاصم آن را نمی‌دهند.
جمهوری اسلامی ، دشمن می سازد !
من هم آرزو دارم مرجعیت رسانه‌ها به داخل ایران برگردد و مردم بتوانند واقعاً حرف و نگاه خود را در رسانه‌های داخلی ببینند، اما چنین تغییری با پذیرش ضمنی دیدگاه‌های حاکمیت دست‌یافتنی نیست. تو، در مقام سانچو پانزای خوش‌نیت، نمی‌توانی به دن‌کیشوت بگویی: «به اژدها (که در واقع آسیاب بادی است) حمله نکن، چون برای قلبت بد است.» این دن‌کیشوت در اژدها دیدن آسیاب بادی نفع و عمد دارد و به حمله ادامه خواهد داد؛ تنها نتیجه این است که با پذیرفتن منطق ابلهانه و منفعت‌طلبانه او، خواسته یا ناخواسته در عملش شریک شده‌ای و در نگاه دیگران وسط‌باز به نظر می‌رسی.

به این ترتیب، به عنوان اهل رسانه، هیچ‌گاه اعتماد میلیون‌ها ایرانی امروز را که دسترسی به اینترنت دارند، به دست نخواهی آورد—حتی اگر دن‌کیشوت کمی فضای تنفس بیشتری برایت باز بگذارد. از نظر من، در چنین شرایطی، ما به جای صدها سانچو پانزای ناصح، به آدم‌های روشن‌بین، واقع‌بین و صریح‌گو نیاز داریم که فریاد بزنند «آسیاب، آسیاب است» و باج ندهند—کاری که امثال مصطفی مهرایین کرده‌اند. هرچه حجم روشنی آفتاب در جامعه بیشتر باشد، تاریکی خودبه‌خود عقب خواهد نشست.

آب مایه حیات و جمهوری اسلامی دشمن حیات است.

اختصاصی #ایران_رایز
اثر: مانا نیستانی

@iranriseonline

مانا نیستانی
@mananey

آغاز روزی خوب زیر پرچم نظام
@mananey

📸کاریکاتور هفته

در هفته‌های اخیر ایران شاهد چند پرونده زن‌کشی دیگر بود. یکی از آنها مورد شیدا کاردگر، دختر ۱۵ ساله بابلی است که ظاهرا به خاطر نه گفتن به خواستگارش توسط او با ضربه چاقو به قتل رسیده است. چیزی که در این پرونده‌‌ها عیان به نظر می‌‌رسد و آنها را به معضلی سیاسی ـ اجتماعی گره زده قوانین ناکافی برای حفاظت از زنان در برابر انواع خشونت خانگی و اجتماعی است. این در حالی است که لایحه منع خشونت نسبت به زنان از سال‌ها پیش در مجلس گیر کرده به رغم تغییرات فراوانی که آن را به شیر بی یال و اشکم و دم تبدیل کرده، باز هم تصویب نمی‌شود. این موضوع دستمایه مانا نیستانی برای کاریکاتور هفته بوده است.

@dw_farsi

شریفه محمدی باید آزاد شود، نه اعدام !

هشتم ژانویه‌ی ۲۰۲۰، پرواز PS752 خطوط هوایی اوکراین، اندکی پس از پرواز از فرودگاه تهران، با شلیک دو موشک توسط نیروهای سپاه پاسداران ساقط شد و همه‌ی ۱۷۶ سرنشین آن جان باختند. در میان قربانیان، شادی جمشیدی نیز بود که برای بازگشت به محل زندگی‌اش در کانادا، این بار با جمعی از خانواده‌ و دوستانش همراه بود.

سه کارتونیست ایرانی ـ مانا نیستانی، شقایق معظمی و توکا نیستانی ـ در این کتاب، تجربه‌ی خود از مواجهه با این فاجعه را روایت کرده‌اند. روایتی از داغ، خشم، بی‌عدالتی و مقاومت. آنان با بهره‌گیری از زبان تصویر، نگاهی هنرمندانه و افشاگرانه از خشونت و سرپوش‌گذاری ساختار قدرت در ایران بازگو می‌کنند.

⸻

📘 کتاب مصور «شادی»
به مناسبت انتشار هم‌زمان نسخه‌ی فارسی و فرانسوی
با حضور مانا نیستانی، شقایق معظمی و توکا نیستانی

📅 شنبه، ۲۳ اوت ۲۰۲۵
🕘 ساعت ۲۰:۰۰

📍 11 Rue Edmond Roger
75015 Paris

📞 Téléphone: 01 45 74 99 86
🌐 NAAKOJAAKETAB.com