عشق مگر حتما باید پیدا و آشکار باشد تا به آدمیزاد حق عاشق شدن ، عاشق بودن بدهد ؟ گاه عشق گم است ، اما هست ، هست ، چون نیست . عشق مگر چیست ؟ آن چه که پیداست ؟
نه ، عشق اگر پیدا شد که دیگر عشق نيست . معرفت است . عشق از آن رو هست ، که نیست ! پیدا نیست و حس می شود . می شوراند . منقلب می کند . به رقص و شلنگ اندازی وا می دارد . می گریاند . می چزاند . می کوباند و می دواند . دیوانه به صحرا !
گاه آدم ، خود آدم ، عشق است . بودنش عشق است . رفتن و نگاه کردنش عشق است . دست و قلبش عشق است . در تو می جوشد ، بی آنکه ردش را بشناسی . بی آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده ، روییده . شاید نخواهی هم . شاید هم بخواهی و ندانی . نتوانی که بدانی . عشق ، گاهی همان یاد کمرنگ سلوچ است و دست های آلوده تو که دیواری را سفید می کنند !

#جای_خالی_سلوچ
#محمود_دولت_آبادی
#نشر_چشمه

#گزیده_کتاب

به فکرم رسیده است که " وقتی هنر تحت الحمایه ی سیاست قرار میگیرد" درست بدان می ماند که زنی نتواند بدون اجازه ی شوهرش جایی برود یا کار مستقلی انجام بدهد.

کدام نویسنده ای را در جهان می شناسید که از خود نپرسیده باشد "برای چه می نویسم؟" و کدام نویسنده ای را می شناسید که به دنبال این سوال دست از نوشتن کشیده باشد؟

#نون_نوشتن
#محمود_دولت_آبادی
#نشر_چشمه