آدم بيابان همچو عقاب است.
آزادو ناپرابسته.
و هرگاه او را به دام بيندازند و ميان چارديوارى تنگ بسته اش بدارند_كه همه آفتاب را نتواند ببيند، و همه نسيم را نتواند ببويد، و همه نواهاى بيگانه و آشناى دشت و بيابان را نتواند بشنود_در غمى دلاله زار ته نشين ميشود. پس نبايد ديگر خوارهاى بيرونِ ديوار كه بر عزيزانش روا مى شود،برايش باز گفت.

#محمود_دولت_آبادى
#كليدر
#جلداول #صفحه_دوازده

آدميزاد بعضى وقتها خبرها را بو مى كشد، يكجورى كه انگار نديده ها را ديده،مى داند، بو مى كشد.
#محمود_دولت_آبادى
#كليدر
#جلداول #صفحه_بيست_وپنج

آدم نمى داند اين غم از كجا آمده و به ته دلش چسبيده! فقط دلش ميگرد، طورى كه انگار قلبش را ميان نيمتنهء كهنه اى پيچيده اند و دارند مالشش ميدهند،آدم به فكر مى افتد، فكرو خيال مى بافد، تا بالاخره درجايى روزنه اى، روشنايى اى پيدا مى كند.
#محمود_دولت_آبادى
#كليدر
#جلداول #صفحه_بيست_وپنج

بانگ در بانگ...
نه همين كه از دورترين جاهاى شهر،از هركوى و برزن بانگ اذان بر مى آمد.اذان. اذان. شهر در زير چترى از ولولهء اذانيان در خواب بود.
#محمود_دولت_آبادى
#كليدر
#جلداول #صفحه_بيست_ونه
@mahmouddowlatabadii

ﺩﺭ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﺞ
ﺑﻮﺩ. ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ ﮔﻨﮓ ﻣﺎﻧﺪ . ﻣﺎ ﺩﯾﺮ
ﺁﻣﺪﯾﻢ، ﯾﺎ ﺯﻭﺩ . ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﯿﺎﻣﺪﯾﻢ. ﮔﺬﺷﺖ ﻭ
ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ . ﻫﺮ ﻃﻠﻮﻉ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺩﺍﺭﺩ
#كليدر
#محمود_دولت_آبادى