بیا دوباره تو هوای سرد روی برف‌ها راه بریم، دکمه‌ی پیراهنت رو ببندم، منو کول کن برو و من بترسم که سر بخوریم ولی بهت اعتماد کنم و بخندم.

گفت من بعد از تو خیلی تنها شدم، و تنهایی دختری بود بور و آرام.

یه روزی با واقعیت تصادف میکنی، همون لحظه رویات میمیره...
_ناشناس

آدم تراز :

گاهی به پذیرش نیست، به برگشتن قبل اون روزیه که اون اتفاق، اتفاق افتاده. گاهی باید قبول کنی هرچی که دیدی خواب بوده؛ چه تلخ و چه شیرین.

گفت: روی ذهن باید نوشت دور از دسترس دین، و روی قلب دور از دسترس آدم‌ها.

گفته بودم بعد از این باید فراموشش کنم، دیدمش وز یاد بردم گفته‌های خویش را.

می‌خوایی نشون ندی ولی هنوزم نمی‌تونی روم حساس نباشی.

دلم خیلی برات تنگ شده بود و حالم خوب شد وقتی دیدمت اما وقتی برگشتم خونه باز یادم افتاد چکارایی کردی و نمی‌دونم دلم چی می‌خواد.

هر چی که هست خیلی دلم میخواست بیام تو بغلت و بعدش برم بمیرم.

امروز حوصله‌ی برقراری ارتباط نیست.

نکنه؟

احساس می‌کنم اسمم روی تخته توی لیست بدهاست و هزارتا ضربدر بالای اسمم دارم اما توی لیست خوب‌ها حتی یک ستاره هم ندارم. یعنی توی کل زندگیم ارزش داشتن یک ستاره هم نداشتم؟

یه دلیل بیارید که نمیرم براش:)

دیگه نمی‌خوام تلاش کنم که بفهمی، چون خودت تلاشی برای فهمیدن نمی‌کنی.

راستش من از اینکه هربار ازت ناامید می‌شم، خسته شدم.

ای که می‌سوزم سراپا،
در ابد در حسرت تو.

که هستم من آن تک درختی، که در پای طوفان نشسته.
همه شاخه‌های وجودش، ز خشم طبیعت شکسته.

من اگر مودی باشم، تو حالت و روان و تنهایی خودم مودی‌م و گرنه هیچوقت اینجوری نبودم که یک روز با یکی خوب باشم و فرداش بد باشم، یا یک روز صمیمی و یک روز سرد. هر چی هست دهن خودم رو سرویس می‌کنه نه بقیه رو.

متاسفانه آدمی هستم که وقتی کسی دوستم نداشته باشه، نمی‌تونم دوستش داشته باشم.