رامان یاکوبسون میگه: "کلمه‌ی "من" یک سرزمین خالی‌ست که صاحبی نداره. و هر آدمی، اون رو با درکی که از خودش داره، پر می‌کنه."

از آدم‌هایی که حاضرن به خاطر حال من بقیه رو ناراحت کنن خوشم می‌آد.

به قول شاهرخ مسکوب: «چه لذّتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن، پادشاهِ وقت خود بودن.»‌‌.

این هوا من و یاد تو می‌اندازه. یاد اولین باری که رفتیم بیرون، یاد اون شب، یاد اون فیلم و عکسا. دلم تنگ می‌شه ولی خب دل‌تنگی دلیل خوبی نیست. دوست داشتم و دلم برای اون حس و باور تنگ می‌شه ولی دیگه همه چی تموم شده.

یکی که وقتی خودت کوتاه میایی اون کوتاه نیاد:

به مدل چشماش نیست، به مدل نگاهشه.

من تنهایی رو یاد گرفتم، پس سعی نکن بهم بگی تنهایی بده.

متاسفانه نیاز دارم قدم کمی کوتاه‌تر بشه.

پسری که پای غیبت‌هات می‌شینه و به جای اینکه بگه ولش کن، وارد بحث می‌شه »»»

آخ ببین چجوری شکستم،‌ بس که پای تو نشستم.

بسیار از ارتباطات خسته هستم.

MOOD

بازم خداروشکر با این وضعیت روانم کسی رو درگیر زندگیم نمی‌کنم و گرنه اونم هی می‌خواست بپرسه چیشده، چرا حالت اینجوریه و من چون دلیلی نداشتم عصبانی‌تر بشم، پاچه‌گیرتر بشم، ناراحت‌تر بشم و بیشتر گریه‌م بیاد.

چرا بغض کردی؟ چون:

کی گفته من رابطه‌ی عاطفی ندارم؟ من با جن‌هایی که کبودم می‌کنن رابطه‌ی فوق عاشقانه دارم.

نمی‌دونم چرا بعضی آدم‌ها آفریده شدن تا همیشه اذیتم کنن با اینکه من هیچوقت نه کاری باهاشون دارم نه هیچی.

گاهی هم دلت برای یکی می‌سوزه می‌آیی کمکش کنی، یهو می‌بینی نه تنها به ریشت خندید، بلکه پشت سرت حرف زد و ولت هم نمی‌کنه.

کاش یکی بود که می‌تونستم بهش بگم و کمکم می‌کرد.