داشتم فکر می‌کردم مگه قول نداده بود؟ بعد یادم افتاد بعضی آدم‌ها فقط ادعا می‌کنن، فقط دروغ می‌گن، فقط بازی می‌دن و فکر نمی‌کنن شاید کسی هنوز باور می‌کنه، حساب باز می‌کنه و اعتماد می‌کنه.

ولی واقعا یعنی چی که این آدم قبل از من کسی رو دوست داشته؟ یعنی چی که کسی تو زندگیش بوده؟ یعنی چی که بیرون می‌رفته؟ یعنی چی که زندگی می‌کرده بدون من؟ یعنی چی واقعا؟ چرا من نمی‌فهمم؟ یکی بیاد توضیح بده به من که قانع شم. اینم بگم که نمی‌خوام قانع شم چون دلم نمی‌خواد قبل من داستانی بوده باشه ولی هست.

تو میفهمیدی،وقتی من توی سَرم،با خودم جنگ و مجادله داشتم.

تو قرار بود نصف دین ما رو کامل کنی،
دل و دین رو بردی با صدای خنده‌هات که!

یک روز یکی می‌آد و انقدر توی ذوقشون می‌زنه که دیگه حس هیچکدوم رو ندارن‌. ساکت و آروم و بی‌حس می‌شن.

خسته‌تر از تو زندگی بریده‌ی منه. بی‌جون‌تر از تو نفس‌های نیمه‌جون منه. شکسته‌تر از تو قلب خورد شده‌ی منه.

می‌دونی چی بیشتر از همه اذیتم می‌کنه؟ این که من و تو همدیگه رو باختیم و این چیز کمی نیست.

ولی خب شاید تو بدون من واقعا بهتری!

ولی خب هیچکس تو نمی‌شه.

یهو می‌پیچی تو وجودم و حالم از این رو به اون رو می‌شه.

خیلی دلم می‌خواد بگم تا اینجاش گذشت، بقیه‌ش هم می‌گذره، ولی تا اینجاش نگذشته، حناق شده تو گلوم، از این به بعدشم نمی‌گذره، درد و مرض می‌شه تو وجودم.

دلم برات تنگ شده ولی فقط بلدم گوشی رو پرت کنم کنار و بهت فکر کنم.

لطفا به آدم‌ها حق بدین در برابر رفتارتون عوض بشن، نمی‌شه که تا ابد شما هر جور دلتون خواست رفتار کنید ولی حس و رفتار اون آدم مثل روز اول باقی بمونه.

من رفتم چون تو ازم نخواستی بمونم و گرنه من که با یه خواهش تو همه‌ی وسیله‌هامو می‌ذاشتم سر جاش و می‌موندم سر خونه زندگیم.

هیچ دل‌سردی بدتر از این نیست که تمام تلاش‌ت برای دل‌شادکردن کسی که برات ارزشمنده، به هیچ تبدیل شده باشه. اون لحظه واقعا دلت می‌خواد بمیری.

اینکه هیچ وقت برای کسی کافی نیستم اذیتم می‌کنه.

دیدی؟ دیدی تو هم دلت برای کسی قنج رفت جان من؟ همان تویی که عاشق من بود، که می‌گفت دیگر نه عاشق می‌شود و نه هیچ چیز دیگری. عاشق آدمی با فاصله‌ی فرسنگ‌ها دورتر از من، شاید هم نقطه‌ی مقابل من. همانقدر که می‌خواستی آرام و خانم، کم حرف و دلبر، خجالتی و پر از ناز، ساده و سرسنگین، درست همانی که می‌خواستی، کامل و بی‌نقص در برابر معیارهایت. لابد وقتی نگاهش می‌کنی به این فکر می‌کنی که بهتر از این نمی‌شود، جان می‌دهی برای آغوشش، برای بوسیدن معشوقت، برای او که حالا غیر او کسی را نمی‌بینی، کسی را نمی‌خواهی، همان که همه چیزت شده، همانی که می‌خواهی همیشه بماند و طاقت نبودنش، نماندنش و نداشتنش را نداری. دیدی عاشق شدی جان من؟ دیدی دلت لرزید برای غیر از منی؟ دیدی حالت خوب شد با کسی که بوی یاس نمی‌دهد؟ گفته بودم، گفته بودم عاشق می‌شوی و حالت خوب خواهد شد بدون من.

سخته؟ خیلی. ولی چاره‌ای جز قبول کردن، کنار اومدن و ادامه دادن ندارم.

توهمی که ازت توی ذهنم داشتم با حقیقتی که واقعا هستی، متلاشی شد.

زندگی رو بردی، اگه تو اوج دلخوری حواسش بهت هست.

واقعی‌ترین جمله‌ی دنیا همونه که می‌گه:«آدم‌ها عوض می‌شن».