صبح چو انوار سرافڪندہ زد
گل بہ دم باد وزان خندہ زد
چهرہ برافروخت چو اختر بہ دشت
وز در دل ها بہ فسون مے گذشت
ز آنچہ بہ هر جاے بہ غمزہ ربود
بار نخستین دل پروانہ بود
راہ سپارندہ ے بالا و پست
بست پر و بال و بہ گل بر نشست..!

#فریدون‌مشیری

#سلاااااام‌دوستان‌مهربونم‌پگاهتان‌روشن‌به‌نورعشق✋🏻☺️🌺