شب گشت درین سینه چه سوز است عجب
می‌پندارم کاول روز است عجب

در دیدهٔ عشق می‌نگنجد شب و روز
این دیدهٔ عشق دیده دوز است عجب

#مولانا

ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم...

با آیت کرسی به سوی عرش پریدیم
تا حـی بدیدیـم و به قیـوم رسـیدیم

#مولانا

شب من نشان مویت،
   سحـــرم نشان رویت
      قمــــر از فلک درافتد،
          چو نقاب بـــرگشایی

              صنما هوای مــــا کن،
                  طلب رضای مــــا کن
                     که‌ز بحرو کان شنیدم،
                        که تو معدن عطایی

َ#مولانا

هر شب خیال دلبرم دست آورد خارد سرم
تا برد آخر عاقبت دستار من دستار من

آن کم برآورد از عدم هر لحظه در گفت آردم
تا همچو در کرد از کرم گفتار من گفتار من

َ#مولانا

در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد
آن دلبر عیار مرا دید نشان کرد

من در پی آن دلبر عیار برفتم
او روی خود آن لحظه ز من باز نهان کرد

من در عجب افتادم از آن قطب یگانه
کز یک نظرش جمله وجودم همه جان کرد

#مولانا

حاشا که به عالم از تو خوش‌تر یاری‌ست
یا خـــوب‌تر از دیــدن رویــت کاری‌ست

اندر دو جهـــان دلبــر و یارم تــو بسی
هــم پرتــو توست هـر کجا دلداری‌ست

ُ#مولانا

تو سنگ سيه بوسي، من چشم سياهي را
مقصود يكي باشد،
بيگانه چه ميداني؟
ضايع چه كني شب را،
لب ذاكر و دل غافل
تو ره به خدا بردن، مستانه چه ميداني؟


#مولانا

می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا
گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا

پیش آر نوشانوش را از بیخ برکن هوش را
آن عیش بی‌روپوش را از بند هستی برگشا


#مولانا