ای رهیده جان تو از ما و من
ای لطیفهٔ روح اندر مرد و زن

مرد و زن چون یک شود آن یک تویی
    چونکه یکها محو شد آنک تویی


#مولانای_جان

هر خانه را روزن شوی
هر باغ را گلشن شوی

          با من نباشی من شوی
          چون تو ز خود بی‌تو شوی


#مولانای_جان

ای روی تو کعبه ی دل و قبله ی جان
چون شمع ز غم سوختم ای شعلهٔ جان

بردار حجاب و رخ به عاشق بنمای
تا چاک زند به دست خود خرقهٔ جان


#مولانای_جان

این من نه منم آنکه منم گوئی کیست؟!
  گویا نه منم در دهنم گوئی کیست؟!

    من پیرهنی بیش نیم سر تا پای
آن کس که منش پیرهنم گوئی کیست؟!


#مولانای_جان

ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری
وز شور خویش در من شوریده ننگری

بر چهره نزار تو صفرای دلبری است
تا خود چه دیده‌ای که ز صفراش اصفری

#مولانای_جان

ماه دیدم شد مرا سودای چرخ
     آن مهی نی کو بود بالای چرخ

   تو ز چرخی با تو می‌گویم ز چرخ
ور نه این خورشید را چه جای چرخ


#مولانای_جان

هفت آسمان را بردرم
          وز هفت دریا بگذرم

         چون دلبرانه بنگری
        در جان سرگردان من

#مولانای_جان