من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا
که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

#حافظ

ﺗﺎ ﺷﺪﻡ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺩﺭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺁﯾﺪ ﻏﻤﯽ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩﻡ

مﯽ‌ﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﺩﻟﻢ ﻣﺮﺩﻣﮏ ﺩﯾﺪﻩ ﺳﺰﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺩﻡ

#حافظ

رازی کـه بـر غٖـیـر نگـفـتـیـم و نگـویـیـم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

#حافظ

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای گنج روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

                    #حافظ

در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش

در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش

#حافظ

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازَده را کار بساز

گفتا که لَبم بگیر و زلفم بگذار
در عیشِ خوش ‌آویز نه در عمر دراز ...

#حافظ

‌
هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت

#حافظ