گــویند مـــرو در پی آن ســــرو بلند
انگشت نمــــای خلق بـــودن تـا چند؟

بــی فایـده پندم مـــده ای دانشمند
من چون نروم که می‌برندم به کمند!

#سعدی

جانا هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم
صانع خدایی کاین وجود آورد بیرون از عدم

خورشید بر سرو روان دیگر ندیدم در جهان
وصفت نگنجد در بیان نامت نیاید در قلم

#سعدی
‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎

عاشقی بر خویشتن چون پیله گرد خویش‌ تن

ور نه‌‌ بر خود عاشقی جانباز چون پروانه باش

#سعدی

‌    ‌‌‌

چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری
برآید از دلم آهی بسوزد هفت دریا را

بیا تا یک زمان امروز خوش باشیم در خلوت
که در عالم نمی‌داند کسی احوال فردا را

#سعدی

چنانت دوست می‌دارم، که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

به دریایی درافتادم، که پایانش نمی‌بینم
کسی را پنجه افکندم، که درمانش نمی‌دانم

#سعدی

چون
تو
دارم
همه
دارم
دگرم
هیچ
نباید...

#سعدی

در دامِ تو محبوسم...
در دستِ تو مغلوبم...
وز ذوقِ تو مدهوشم،در وصفِ تو حیرانم...

#سعدی

مشنو که مرا از تو صبوری باشد
یا طاقت دوستی و دوری باشد

لیکن چه کنم گر نکنم صبر و شکیب؟
خرسندی عاشقان ضروری باشد

#سعدی

بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو
بیا ببین که در این غم چه ناخوشم بی تو

شب از فراق تو می‌نالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بی تو...

#سعدی

چندان بنشینم که
برآید نفس صبح


کان وقت به دل
می‌رسد از دوست پیامی

#سعدی