درون مجمر دل‌ها سپند و عود می‌سوزد
که سرمای فراق او زکام آورد مستان را

درآ در گلشن باقی برآ بر بام کان ساقی
ز پنهان خانه غیبی پیام آورد مستان را

#حضرت_مولانا

گفته بودی کز توام بگرفت دل
من نخواهم در جهان جز کام تو

منتظر بنشسته‌ام تا دررسد
از پی جان خواستن پیغام تو
#حضرت_مولانا

دزدیده چون جان می روی، اندر میان جان من
سرو خرامان منی، ای رونق بستان من!

چون می روی؛ بی من مرو! ای جان جان؛ بی تن مرو
وز چشم من بیرون مشو، ای شعله تابان من!

       #حضرت_مولانا

.



آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز
ای دوست شب و روز ز دل می‌افروز

نی نی که غلط گفتم ای عشق آموز
عشق تو و سودای تو آنگه شب و روز



#حضرت_مولانا

دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
چون خمشان بی‌گنه روی بر آسمان مکن

ای دل پاره پاره‌ام دیدن او است چاره‌ام
او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن

#حضرت_مولانا

به جان تو که مرو از میان کار مخسب
ز عمر یک شب کم گیر و زنده دار مخسب

هزار شب تو برای هوای خود خفتی
یکی شبی چه شود از برای یار مخسب

#حضرت_مولانا

تا نقش خیال دوست با ماست دلا
ما را هم عمر خود تماشاست دلا

وانجا که مراد دل برآرید ای دل
یک خار به از هزار خرماست دلا

#حضرت_مولانا

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم

جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم
خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم


         #حضرت_مولانا

صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن
نفسی خراب خود را به نظر عمارتی کن

دل و جان شهید عشقت به درون گور قالب
سوی گور این شهیدان بگذر زیارتی کن

#حضرت_مولانا