مدرسه جیبی
1.4K subscribers
54.6K photos
61.8K videos
1.55K files
18.2K links
خردمند ، مسلمان و یا کمونیست نمی‌شود ، بویژه ایرانی با نخستین و بزرگترین تاریخ تمدن در جهان🌸

آگاهی ، روشنگری و براندازی
Download Telegram
«سفره»؛ ضیافت اطعمه و تقلای #زنان_پناهجو در لبنان
فرناز سیفی

فضایی تنگ به مساحت یک کیلومتر مربع در جنوب بیروت، کوچه‌های باریک و به‌هم‌چسبیده، نه خبری از آسفالت زمین هست و نه دار و درخت. سر را که بالا ببری، سیم و کابل است که از گوشه‌ای به گوشه‌ی دیگر و از خانه‌ای تا خانه‌ی بعدی کشیده شده است. سیم‌هایی که احساس خفگی فضای غم‌زده را شدت می‌بخشد. این‌جا، کمپ پناهجویی «برج البراجنه» در جنوب لبنان است که در سال ۱۹۴۸ با ورود اولین اهالی فلسطین، که آواره شده و خانه و زمین و زندگی خود را از دست داده بودند، احداث شد. حالا در این ۱ کیلومتر مربع، بیش از ۲۲ هزار پناهجوی فلسطینی، سوری و گاه عراقی زندگی می‌کنند. بسیاری از آن‌ها اصلاً در همین‌جا متولد و بزرگ شده و «خانه» برای آن‌ها این فضای تنگ و فقیر و محروم است.

بیکاری در این کمپ پناهجویی هم مثل باقی کمپ‌ها بیداد می‌کند. اکثر آن‌هایی هم که شغلی دارند، «کار سیاه» می‌کنند و دستمزدی ناچیز و بسیار کمتر از شهروند لبنانی دریافت می‌کنند. فهرستی از «مشاغل ممنوع» برای ساکنان کمپ «برج البراجنه» وجود دارد؛ فهرستی ۹۲ صفحه‌‌ای! نود و دو صفحه شغل‌هایی که آن‌ها حق ندارند سهمی از آن داشته باشند.

مریم شار، زن جوانی اهل فلسطین است که برای او هم «خانه» همین کمپ محروم و کوچک است. خانواده‌ی او در سال ۱۹۴۸ آواره شد و زمین و خانه‌ی خود در فلسطین را از دست داد و ساکن این کمپ پناهجویی شد. مریم در همین کمپ به دنیا آمد و بزرگ شد. شاگردی بود باهوش و مستعد، همیشه بهترین نمره‌ها را می‌گرفت و آرزو داشت که بتواند به تحصیلات خود ادامه دهد. مریم اما نتوانست حتی دوران دبیرستان را تمام کند. باز جنگی دیگر در لبنان سر گرفت، باز خانه‌های محقر آن‌ها بر سرشان آوار شد و محاصره‌ و قحطی و تنگدستیِ بیشتر نصیب آن‌ها. مریم مجبور شد درس خواندن را رها کند و به دنبال یکی از همان معدود کارهای سیاه و چندرغاز درآمد آن برود تا کمک خرج خانه باشد.

مریم اما در قاموس‌اش «همین است که هست» وجود ندارد. حاضر نیست به همین محرومیت و وضعیت همیشه در تعلیق پناهجویی تن دهد و روزها را به شب برساند. او زنی است که به قول یکی از مسئولان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در کمپ، «ذاتاً کارآفرین است» و خمیره‌ی شخصیت‌اش از جنس مقاومت و تن ندادن به وضع موجود است. زنی که در کمپ به او لقب «دیوانه» داده‌اند، چون انگار همیشه در فکر فیل هوا کردن است و واقعیت نکبت موجود زندگی در کمپ را نمی‌پذیرد.
ادامه مطلب
https://bit.ly/2MLe2Um
@zan_j