#بهناز_افشاری دانشجو بود ۴ آبان توسط مزدوران حکومتی به شهادت رسید. خانواده ش را تحت فشارهای شدید گذاشتن که امضا کنن بهناز خودکشی کرده..

به گفته یکی از نزدیکان بهناز:ماموران امنینی به خانواده او گفته‌اند وی در یک هتل خودکشی کرده است ولی بستگان بهناز  گفته‌اند که وی دختری شاد و سرزنده بوده و هیچ نشانه‌ای از افسردگی و تمایل به خودکشی در او وجود نداشته و در اعتراضات اخیر حضور فعال داشته، ولی ماموران امنینی با تحت فشار قرار دادن خانواده سعی دارند این قتل را خودکشی جا بزنند.

مراسم خاکسپاری جانباخته راه آزادی #بهناز_افشاری ؛  همزمان با چهل و سومین روز #قیام_سراسری_مردم_ایران برای آزادی
خانواده بهناز تهدید شده و از آنها امضاگرفته اند که بگویند او خودکشی کرده است!!!
جمعه۶آبان

من #بهناز_افشاری هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۵ آبان ماه ۱۴۰۱. بیست و سه سالم بود، متولد ۱۲ دی ماه ۱۳۷۸. فرزند منیره و محمد و اهل و ساکن پاکدشت ورامین در استان تهران، تک دختر و با مامانم ‌خیلی صمیمی بودم. از هفت سالگی خیلی منظم و مرتب و همیشه تو مدرسه شاگرد اول بودم. با رتبه ۲۷ کنکور سراسری وارد دانشگاه دخترانه شریعتی تو رشته حسابداری شدم. عاشق طبیعت و کوهنوردی بودم و سرشار از زندگی. من از ۱۵ سالگی روی پای خودم ایستادم و گل سر درست میکردم و میفروختم، مستقل و بدون وابستگی مالی به خانواده. علاوه بر دانشگاه توی بازارها هم تولیداتمو میفروختم و خرج تحصیلم رو در میاوردم.

با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا امینی، دامنه اعتراضات به دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه ما هم‌کشیده شد. من حضور فعالی توی تظاهرات و تجمعات دانشجویی داشتم. روز اول آبان ماه ۱۴۰۱ بود که صبح برای فراخوانی که دانشجوها داده بودن از خونه رفتم بیرون و دیگه برنگشتم…
اونروز شعارهای پرینت شده رو بین دانشجوها تقسیم کردیم و کلاس هم نرفتیم، حسابی شور و حال انقلابی داشتیم. تجمع شکل گرفت و ما شعار دادیم و اعتراضمون رو فریاد زدیم. وقتی از دانشگاه با دو تا از دوستام بیرون رفتم، ناگهان یه ماشین با مامورای لباس شخصی و دو تا موتور سوار جلومونو گرفتن و بهمون حمله کردن، افتادم روی زمین و اونا آنقدر با لگد به پهلوهام زدن و با ضربات باتوم به سرم کوبیدن که دیگه هیچی نفهمیدم…