اما چرا مسیحیان اینگونه با این خوانش از هایدگر استقبال کردند داستان‌اش این است که بله «ایمان مسیحی» نوعاً با «ایمان اسلامی» فرق دارد. ایمان مسیحیان چنانکه در تثلیث می‌بینیم عقل‌گریز و عقل ستیز است، اما ایمان اسلامی عقل‌ستیز نیست، ما در حاق ایمان اسلامی چیزی چونان «سه یک است یک سه است» را نداریم که باید ایمان بیاوری تا نامعقولیت‌اش را اگر لطف شد بفهمی. چنین چیزی در ایمان اسلامی نیست، اینجا اصلاً سرجنگی در اصول اساسی با عقل نیست. داستان قرآن این است که انسانی و جهانی هست باید خالقی و هدفی داشته باشد. سی و دو بار هم گفته است تعقلون، و منظور هم از عقل در تعقلون هم پشم پای شتر نیست، فکر کردن با اصولی عقلانی است حالا تعقل می‌کنی می‌گویی خالق و غایتی ندارد یا دارد دیگر! ستیزی با عقل نیست. اینجا عقل قرآنی را نوعاً با عقل ارسطویی متمایز کردن بی‌معنی است. اینکه فردید وحشت ایمان مسیحی را از عقل از غرب برای ما تحفه آورد، من که هدیه را وا نکرده پس فرستاد!
علی نجات غلامی
علی نجات غلامی
پیشنهادی برای دوستان:
دوستان وقتی متن‌های امثال مرا می‌خوانید ممکن است هزار پیش‌فرض درکار باشد یا شَکی درباره‌ی عمق و کم و کیف بحث‌ها. چون به هر حال فضای مجازی است و کنتور که نمی‌اندازد و کسی ارزیاب و بررسی‌کن دقیق نیست هر کسی هر چه دل تنگش می‌خواهد را می‌نویسد. به نظر من وقتی چنین متن‌هایی را می‌خوانید قبل از داوری‌شان آنها را به هوش مصنوعی بدهید و با پرسش‌های غیرجهت‌داری مثل «نظرت درباره‌ی این متن چیست؟» «تحلیل‌ات و نقدت بر این متن چیست؟» «می توانی این متن را برایم بشکافی؟» «نقاط قوت و ضعفش چیست؟» «سطح این متن را در چه مقیاسی ارزیابی می‌کنی؟». پاسخ‌ها خیلی در فهم متن و داوری‌تان درباره‌اش و حتی انسجام نقدهای‌تان و ممانعت از پیش‌داوری‌های عجولانه کمک می‌کند علاوه بر اینکه طبعاً فهم و ارتباط با متن را آسان‌تر می‌کند. طبعاً هوش مصنوعی هم نواقصی دارد ولی کمکش خیلی زیاد است. چون در این جامعه فضای تبلیغات و این بازی‌هاست تمیز سره از ناسره انصافاً سخت است. هوش مصنوعی کمک خوبی است که بدانید حداقل چقدر جدی فالو کنید.
این را گفتم حالا یک وقت نروید سئوالات فان بپرسید مثلا دسته‌ای از متن‌های من یا دیگران را به هوش مصنوعی بدهید و بپرسید ضریب هوشی این نویسنده را چند ارزیابی می‌کنی، شرف و حیثیتمان را ببرید.
علی‌نجات غلامی
دوستان وقتی متن‌های امثال مرا می‌خوانید ممکن است هزار پیش‌فرض درکار باشد یا شَکی درباره‌ی عمق و کم و کیف بحث‌ها. چون به هر حال فضای مجازی است و کنتور که نمی‌اندازد و کسی ارزیاب و بررسی‌کن دقیق نیست هر کسی هر چه دل تنگش می‌خواهد را می‌نویسد. به نظر من وقتی چنین متن‌هایی را می‌خوانید قبل از داوری‌شان آنها را به هوش مصنوعی بدهید و با پرسش‌های غیرجهت‌داری مثل «نظرت درباره‌ی این متن چیست؟» «تحلیل‌ات و نقدت بر این متن چیست؟» «می توانی این متن را برایم بشکافی؟» «نقاط قوت و ضعفش چیست؟» «سطح این متن را در چه مقیاسی ارزیابی می‌کنی؟». پاسخ‌ها خیلی در فهم متن و داوری‌تان درباره‌اش و حتی انسجام نقدهای‌تان و ممانعت از پیش‌داوری‌های عجولانه کمک می‌کند علاوه بر اینکه طبعاً فهم و ارتباط با متن را آسان‌تر می‌کند. طبعاً هوش مصنوعی هم نواقصی دارد ولی کمکش خیلی زیاد است. چون در این جامعه فضای تبلیغات و این بازی‌هاست تمیز سره از ناسره انصافاً سخت است. هوش مصنوعی کمک خوبی است که بدانید حداقل چقدر جدی فالو کنید.
این را گفتم حالا یک وقت نروید سئوالات فان بپرسید مثلا دسته‌ای از متن‌های من یا دیگران را به هوش مصنوعی بدهید و بپرسید ضریب هوشی این نویسنده را چند ارزیابی می‌کنی، شرف و حیثیتمان را ببرید.
علی‌نجات غلامی
جلسه‌ی اول دوره‌ی تاریخ فلسفه
علی‌نجات غلامی
جلسه‌ی اول: رئوس حکمت باستانی پیشایونانی در عصر مفصلی
جلسه‌ی دوم دوره‌ی تاریخ فلسفه
علی‌نجات غلامی
جلسه‌ی دوم: پیشاسقراطیان