تو اومدی و دیدم زنده‌ام باز.

برای موجودی حسابم ممکنه گریه کنم ولی برای مرد ها خیر

یادآوری کردن تو هر ارتباطی آدم رو بی‌حرمت می‌کنه، هرچقدر بیشتر دستتو بگیری بالا بگی “ من اینجاما اینجا نشستم نگاهم کن “ علاقت هم برای ادامه دادنش بیشتر تحلیل میره، ذره ذره تموم میشی

از این‌که هنوز از دست آدم‌ها و رفتار هاشون ناراحت میشم، از خودم عصبی میشم

آدم‌ها دوباره و سه‌باره با دروغ، دروغ هایشان را توجیه می‌کنند و عذرخواهی می‌کنند

خیلی نازید همچنان
با اینکه من دائم نوسان دارم شما رو ناز بودنتون تافت زدید💓

همین امروز چندبار دلت به اشتباه تنگ شده؟
راستشو بگو

چطوری باید اعتماد کرد؟
نه تنها راجع به آدم‌ها، حتی به مسیر هم نمیشه اعتماد کرد، به کار درس به هیچ شروع و پایانی نمیشه دل قرص کرد؛ چیکارش باید بکنیم؟

بحران ۲۰ سالگی کم بود حالا دچار بحران ترم پنجی بودن هم شدم

مریم اومد پیشم باهم درس بخونیم، الان داریم باهم درس نمی‌خونیم و در انکار کامل امتحانات به سر می‌بریم.

بله که سیاست نداشتن خیلی قشنگه، بله که هرلحظه فکر نکردن به آدم آرامش میده؛ ولی همه‌ی اینا در برابر کسی که خودش در مسیر کسب دکتری سیاست و نقشه کشی نباشه

اتفاقا من همیشه میگم کاش شک ها به واقعیت تبدیل بشن، اون هاله‌ی ابهام که توش گیر کردی و فکر میکنی خبریه به مراتب ترسناک تر از روبرو شدن با واقعیته

ایرانی اگه قبل از دوازده خوابیدی که خوابیدی اگه نخوابیدی بعد از دوازده یهو هم خبر زلزله میاد هم اتمی شدن ایران هم کلیر شدن آسمون غرب کشور هم رزمایش هم احتمال جنگ