‍ ‍ ‍ لطفا "صنعت ماهیگیری را نیز تغییر دهید" ! 🙏🙏🙏


شعار پر طرفدار"ما ماهی نمیدهیم ماهیگیری یاد میدهیم" در سالهای اخیر ورد زبان خیریه هایی در حوزه توانمندسازی و البته بخش دولتی مثل کمیته امداد و بهزیستی شده است. و توجه اعانه دهندگان و سیاستگزاران دولتی را به خود جلب کرده است.

🗨 در واقع امر، آموزش و مهارت آموزی و نهایتا ابزار کار فراهم کردن کار اصلی آنهاست و نقطه عطف داستان که کمتر مورد مداقه قرار میگیرد این است که مددجویی را که ماهیگیری یاد گرفته را میفرستند از این دریاچه یخ زده ماهی بگیرد😉 این دریاچه یخ زده تمثیلی است از محیط کسب و کار ایران که برای یک مددجوی بخش اجتماعی به شدت خشن و سرد و ماهیگیری از آن دست نیافتنی است. مسلما قرار داد بستن ،بازاریابی، تامین مواد، مالی ، بهای تمام شده، صرفه به مقیاس و بسیاری از فرایندهای کسب و کاری از عهده یک مددجوی کم توان که فقط مهارت خاصی فرا گرفته برنمی آید که اگر برمی آمد اصلا مددجوی بخش اجتماعی نمیشد!
و متاسفانه عاقبت مددجوی بیچاره
میشود عاقبت این گربه ! که بی حاصل و گرسنه دنبال گرفتن ماهی به خیریه ای دیگر مراجعه میکند شاید این بار مشکلش حل شود 🤔

✅گرچه شعار ماهی نمیدهیم در واکنش به جریان بازتوزیعی در بخش اجتماعی درست انتخاب شده است حتی "ماهیگیری یاد میدهیم " هم همینطور ولی یک کار مهم برای تکمیل این زنجیره ارزش افزای اجتماعی باقی میماند و آن تغییر صنعت ماهیگیری است! ☘

بخش اجتماعی اگر بخواهد کار شایسته بکند و اثر اجتماعی ایجاد کند باید بتواند ماهیگیران تازه کار را در کشتی که به کشتی بزرگ خودش وصل است سوار کند و با کمک حرفه ای و سازمان حرفه ای یک سازمان توانمندساز، آنها را در بستر کار کردن در بخش اجتماعی توانمند کند. آن کشتی هم باید بتواند بتواند یخ های این دریاچه (محیط کسب و کتر خشن) را بشکند تا ماهیگیران تازه کار(مددجویان) با خیال آسوده و با تمرکز بر توانمندتر شدن خود فرصت ماهیگیری داشته باشند و تمرین و تمرین و تمرین کنند و دستمزد عادلانه با توجه به شرایط شان دریافت کنند و کاپیتان کشتی ماهیگیری هم با کمک سوبسیدهای منابع اجتماعی ناکارآمدی ماهیگیران تازه کار را جبران کند و بتواند کشتی را پایدار نگه دارد و دخل و خرجش را یکی کند (نه اینکه سود کند که اگر بخواهد هم نمیتواند!).

👌👌استفاده از فرصتهای خاص #کارافرینی_اجتماعی یعنی ارایه محصولات یا خدماتی که به جامعه در کل خیر میرساند ولی عرضه آنها نه در توان و وظایف دولت است نه بخش خصوصی به طرفشان می رود چون سود آوری ندارند و اگر بخش اجتماعی این کار را نکند هیچ بخشی آن را به عهده نمیگیرد و جامعه از داشتن آن محصول یا خدمت بی نصیب میماند و در نتیجه جامعه تضعیف میشود و رفاهش کمتر میشود!

این کاری است که بخش اجتماعی باید برای اثربخشی اجتماعی و با کمک سوبسید منابع اجتماعی و در بستر سازمانهای غیر انتفاعی یعنی بدون هدف حداکثر سازی سود انجام دهد این کار همان فرایند #کارآفرینی_اجتماعی است.

پس توجه داشته باشیم که هر نوع عملیات تولید و خرید و فروش در خیریه ها را نمیتوان کارافرینی اجتماعی نام گذاشت.
فرصتهای کارافرینی اجتماعی خاص هستند و اگر بخش اجتماعی آنها را بهره برداری نکند برای هیچ بخش دیگری(شامل خصوصی و دولتی) با توجه به خودویژگی هایش جذابیت ندارد که اگر جذابیت داشت مسلما دولت و بخش خصوصی با مدلها و منابع خود بهتر و زودتر از اینها از آن فرصتها، بهره برداری کرده بودند.



نسیم یادگار
مدیر پروژه کارآفرینی اجتماعی #مانیز

#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz

@gharaaresabz

#مانیز در جشنواره پاییزی رعد منتظر حضورتان هستیم.
#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz

@Gharaaresabz

🔻کنفرانسی که بحران را تشدید کرد!🔻

#محمد_درویش، #روزنامه_شرق،
۱۹آذر ۹۷

https://goo.gl/49HeEP

🔴کنفرانسی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در لهستان که خود بحران اقلیمی را تشدید کرد!🔴

🇮🇷: @darvishnameh

✍ برپایه یک ارزیابی جدید، منوی غذایی پُرگوشتی که در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل COP24 در #کاتوویتس_لهستان عرضه می‌شود، خود سبب انتشار ۴۰۰۰ تن گازهای گلخانه‌ای بیشتر شده و به بحران اقلیمی دامن می‌زند! داده‌ها نشان می‌دهد که اگر همه ۳۰هزار شرکت‌کننده در جریان ۱۲ روزی که کنفرانس برگزار می‌شود، خوراک‌های گوشتی را انتخاب کنند، گازهای گلخانه‌ای ناشی از این رژیم غذایی رقمی برابر با احتراق بیش از ۵۰۰هزار گالن بنزین یا گازهای منتشر شده از پرواز ۳۰۰۰ نفر از نیویورک به کاتوویتس خواهد بود. پژوهشگرانی که بررسی نامبرده را انجام داده‌اند، از سازمان ملل خواسته‌اند تا درآینده چارچوبی برای کشورهای میزبان در زمینه انتخاب منوی غذایی که با شرایط اقلیمی سازگاری بیشتری دارد، تعیین کند. استفانی فلداشتاین، مدیر برنامه جمعیت و پایداری از مرکز تنوع زیستی می‌گوید: «منوی مملو از گوشت در کنفرانس COP24 یک بی‌احترامی به اهداف این کنفرانس است. اگر رهبران جهان که در لهستان گردهم آمده‌اند، امیدوارند که بحران اقلیمی را نشانه بگیرند، نیاز دارند تا مصرف بیش از اندازه گوشت و لبنیات را کاهش دهند و بایست از بشقاب خوراک خود شروع کنند. این بدان معناست که تغییر را باید از خوراکی که در جریان کنفرانس بین‌المللی اقلیم عرضه می‌شود، در مسیر گزینه‌های گیاهی بیشتر با ردپای کربن کمتر انجام داد.»
گفتنی آنکه خوراک‌های گوشتی به‌طور میانگین ۴برابر بیشتر از خوراک‌های گیاهی گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کنند. علاوه براین خوراک‌های گوشتی در مقایسه با خوراکی‌های گیاهی ۹برابر بیشتر به زمین و تقریبا ۲برابر بیشتر به آب نیاز دارند. کلر فیچ از سازمان غیرانتفاعی Farm Forward می‌گوید: «شاید خوراک‌هایی که در کنفرانس صرف می‌شود در کاهش گازهای گلخانه‌ای در جهان به اندازه یک سیب‌زمینی کوچک به‌نظر آید، اما اگر آنها که در خط مقدم مذاکرات اقلیمی جهان قرار دارند، به آنچه می‌گویند، پایبند نباشند، ما چگونه می‌توانیم از باقی دنیا انتظار همراهی داشته باشیم؟»
بررسی‌های پژوهشی نشان داده‌اند که رسیدن به اهداف اقلیمی بدون کاهش مصرف و تولید گوشت و لبنیات ممکن نخواهد بود. تاکنون اما نیاز به کاهش مصرف فرآورده‌های خوراکی جانوري در مذاکرات و تعهدات بین‌المللی غایب بوده. کارولین ویمبلی از سازمان Brighter Green می‌گوید: «خوراک تنها یک موضوع انتخاب شخصی نیست، بلکه یک فاکتور حیاتی در حل بحران اقلیمی است.»

https://ecowatch.com/meat-heavy-menu-cop24-2622267213.html

✍خواننده عزیز روزنامه شرق!
حتماً با خواندن این یادداشت، یاد اغلب همایش‌های محیط‌زیستی در ایران افتادید که پر از لیوان‌ها، بطری‌ها و ظروف یکبارمصرف است و اغلب در محوطه پارکینگ، با ازدحام خودروهای پارک‌شده مواجه‌ایم. سازمان محیط‌زیستی که حتی نتوانسته مشکل حمل‌و‌نقل پاک کارمندان خود را حل کند، چگونه مردم می‌توانند توصیه‌های محیط‌زیستی‌اش را جدی بگیرند؟ برای همین است که حمایت عملی شهردار جدید پایتخت از #سه‌شنبه‌های_بدون_خودرو، موج بزرگی از امید در دل کنشگران محیط‌زیستی برانگیخته است؛ چون پس از ۱۱۰سال، تهرانی‌ها با شهرداری روبرو شدند که برای حل بحران ترافیک و آلودگی هوا از خود و مدیران تحت امرش شروع کرده است.

#مانیز در یازدهمین جشنواره ارگانیک تهران منتظر حضور دوستداران محیط زیست هستیم.
#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz

@gharaaresabz

هر روز را طوری زندگی کنید که انگار آخرین روز زندگی تان است.
هیچ دلیلی وجود ندارد که راهی که دلتان میگوید را دنبال نکنید.

#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz

✅کارگاه‌های آموزشی #دومین_همایش_ملی_خیرماندگار

ثبت نام:
http://conf.ala.org.ir/page_1857.html

🆔 @khairemandegar
☎️ 02186015336

آن جا آفریقاست
اینجا ایران است!

#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
@gharaaresabz

قسمت پنجم:

🏵محمد مهدی معماریانی🏵

#چالش‌های_نیکوکاری_در_ایران_امروز
#دومین_همایش_ملی_خیرماندگار

🗓 دهم و یازدهم دی‌ماه 1397

🌐 conf.ala.org.ir
🆔 @khairemandegar
☎️ 02186015336

#مانیز_مردمی_هستیم
#کارآفرینی_اجتماعی
@maa_niz

@gharaaresabz

http://www.telewebion.com/episode/1953815

پروژه #مانیز را در برنامه زنده سرزمین ما از شبکه یک میتوانید از طریق لینک بالا ببینید. ☝☝☝

@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz
🌺🌺🌺💚💚💚💚

@Gharaaresabz

بازیافت بطری های پلاستیکی در شهر دوسلدرف آلمان.
چرا فروشگاه های بزرگ در ایران از این کارها نمیکنند؟!
#مانیز_مردمی_هستیم . از خودمان شروع کنیم.

Instagram.com/maa_niiz
@maa_niz


@gharaaresabz

‍ اتچ بات:
‍ پروژه جدید #مانیز با همکاری مسئولانه #موسسه_گسترش_فرهنگ_و_مطالعات
به نام #مانایی شروع شده.🌺🌺🌺

در این پروژه قصد داریم کتابفروشی های مشتاق به کنشگری محیط زیستی را تا حد امکان بی پلاستیک کنیم.‌
ما به #مانایی می اندیشیم
#زمین #انسانیت #کتاب #صداقت #روابط #عشق #گیاهان #حیوانات

#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
@gharaaresabz

برای مقابله با بحران پلاستیک کارهای درست تر را انتخاب کنیم نه کارهای ارزانتر 🤔

نه گفتن به پلاستیک با ۳ گزینه زیر توصیه میشود:

✅😄گزینه 1_ استفاده از کیسه پارچه ای (متقال _کتان)

❌🤔گزینه 2_استفاده از کیسه سوزنی(اسپانباند، نبافته یا non_woven)

⭕️🙄گزینه 3_ استفاده از ساک کاغذی

♻♻♻🌱🌱😁👌👌👌👌👌
گزینه 1_ پارچه های متقال،کتان و برزنت که از نخ پنبه بدست می آیند.
عمر مصرف بسیار طولانی تری نسبت به گزینه ی دو و سه دارند و تجزیه پذیرند و با برگشت به طبیعت خاک و آب را آلوده نمیکنند چون پایه پنبه دارند.
در کشورهای پیشرفته به عنوان زیست محیطی ترین گزینه مطرح میشوند.

❌❌❌🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔
گزینه 2_کیسه های سوزنی.  این کیسه ها از  مواد پلاستیکی پرس شده تشکیل شده اند و فقط چند بار مصرف بودنشان است که آنها را از پلاستیک نازک بهتر میکند.  البته یادمان باشد که باز هم پلاستیک هستند و وقتی به زباله تبدیل بشن آلودگی خاک و آب را دارند.
عمر مصرف این کیسه ها نسبت به پارچه خیلی پایین تر است چون برای نداشتن تار و پود مقاومت کمتری دارند همچنین در اکثر مواقع برای کاهش قیمت کیسه، دوخته نمیشوند بلکه قطعات با پرس به هم وصل میشوند بنابراین زودتر از پارچه دوخته شده پاره میشوند.
همچنین قابل شستشو نیستند.

♻️♻️📜🌳🌳🌳⭕️🙄🙄🙄🙄
گزینه 3_ساکهای کاغذی.  مهمترین جنبه زیست محیطی شان پایه گیاهی شان است  که آلودگی خاک و آب را بعد از تبدیل شدن به زباله به همراه ندارد.
مقاومت پایین دارند که چند بار مصرفی شان را با چالش مواجه میکند.

ولی خب یادمان باشد که برای تولید آنها، روزی درختی قطع شده است .

Https://telegram.me/maa_niz
Https://instagram.com/maa_niiz
#مانیز_مردمی_هستیم.
#نه_به_پلاستیک #نایلون_نه

‍ "می‌بوسمت در بین طالب‌ها"

شعر: رامین مظهر


دم به دم و منزل به منزل دوستت دارم
بر ضد سنت‌های قاتل دوستت دارم

تو مومن استی و نمازت بوسه‌هایت است
تو فرق داری، اعتراضت بوسه‌هایت است

از عشق، از امید، از فردا نمی‌ترسی
می‌بوسمت در بین طالب‌ها نمی‌ترسی

می‌بوسمت در گوشه‌ی مسجد نمی‌لرزی
در بین عطر وحشی سنجد... نمی‌لرزی

می‌بوسمت در تاکسی‌ها، در خیابان‌ها
می‌بوسمت بر ضد تکفیر مسلمان‌ها

در بین زخم و خون و تاول‌ها بگیر از لب
در بین شلیک مسلسل‌ها بگیر از لب

می‌بوسمت در بین بغض و سوگواری‌ها
می‌بوسی‌ام در دار و گیر انتحاری‌ها

می‌بوسی‌ام تا لحظه‌ای در آسمان باشیم
در شهر پیر و مردنی‌شان جوان باشیم

گرچه جوانی تیغِ مانده روی گردن بود
با ناله‌ی ظاهر هویدا گریه کردن بود

تنها به خانه ماندن و تنها سفر کردن
با جیب خالی تا ته دنیا سفر کردن

مانند بغضی زیر باران منفجر گشتن
با «سید قطبی» در خیابان منفجر گشتن

شب‌ها «غزالی» خواندن و خواب بدی دیدن
هر برگ گل را در نگاه مرتدی دیدن

در مدرسه آموختن قتل برادر را
چاقو زدن از پشت، گل‌های صنوبر را

شاعر شدن، در حسرتِ با ماه خوابیدن
با «خادم دین رسوال‌الله» خوابیدن

سهم تو از این شهر تنها ناسپاسی است
هر اشک من یک مهره‌ی خوب سیاسی است

آرام می‌آیی بغل می‌گیرمت آرام
گریه نکن، گریه نکن می‌میرمت، آرام

می‌بوسم اشک جاریِ بر گونه‌هایت را
چشم تر و لب‌های خشکت را، صدایت را

با من بگو، یک عمر لب را دوختی ارچند
گریه نکن باغ انارم، سوختی ارچند

غنچه گل نورسته بر روی مزار من!
بر شانه‌ام سر را بمان دار و ندار من

می‌بوسمت در تاکسی‌ها در خیابان‌ها
می‌بوسمت ضد غزالی‌خواندن آن‌ها

می‌بوسمت در منبر مسجد نمی‌ترسی
هرچند می‌خوانندمان ملحد، نمی‌ترسی

در بین زخم و خون و تاول‌ها بگیر از لب
در بین شلیک مسلسل‌ها بگیر از لب

می‌بوسمت در بین بغض و سوگواری‌ها
می‌بوسی‌ام در دار و گیر انتحاری‌ها

می‌بوسی‌ام در سوگواری‌ها و محفل‌ها
می‌بوسمت بر ضد فتواهای قاتل‌ها
@maa_niz
Instagram.com/maa_niiz

برای حمایت از #مانیز میتوانید از پلتفرم #امید_تجارت استفاده کنید 👇👇👇👇
Omidetejarat.com/PLanDetail-2052

🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
Instagram.com/maa_niiz

@maa_niz

@gharaaresabz

نوشته ای از محمد بهشتی:
📝«رموز اهلیت»
در خار ببین گل را بیرون همه کس بیند
در جزو ببین کل را این باشد اهلیت (مولوی)

بادهای ۱۲۰ روزه در سیستان و خراسان همان بادی که وقتی تنوره می‌زند، دریایی از ریگ روان می‌سازد و قادرست شهری را دفن کند، در ایام گرم سال، اندک رطوبت هوا را متفرق، زمین را خشک و قدرت کار را از مردمان سلب می‌کند. باد ریگ را بر سطح کشتزار می‌ریزد یا با ضربه زدن بر ساقه و جوانه‌های گیاهان قدرت رشد را از آنها می‌گیرد و خلاصه به هر ترتیب رشتۀ باریک اتصال آدمی و محیط را از هم می‌گسلد و او را از سکونت منصرف می‌کند. اما اهالی سیستان و خراسان، درست در محل این گسست، آسیاهای بادی ساخته‌اند. این آسبادها را در ردیفی کنار هم، چون دیواری ستبر بر بلندای مشرف به شهرها بنا کرده‌اند. باهو، بست، قلندرک، کلوسی، خرپل، ناودانی، توره، کندوک، بیرم، گوه، پرخو، مشته و ... اینهمه اجزای ریز و درشتِ آسیا، فقط باد را به بند نمی‌کشید، که چون تارهای عصبی، هستی انسان را به محیط می‌دوخت. آسباد فصل را به وصل تبدیل می‌کرد و بادی را که عامل راندن آدمی بود اسباب ماندن او می‌ساخت. این ساختمانِ پیچیده، حائل آدمی و باد نمی‌شد بلکه این دو را با گرهی محکم‌ تابع هم می‌ساخت. زان پس بادهای شدید آن ناحیه که زمزمۀ مرگ داشت، چون آبی بود که به آسیای حیات می‌ریخت.
در ایران از این قبیل دشواری‌ها کم نیست؛ سیلاب، طوفان، زمین‌لرزه، رانش خاک، خشکسالی. برای آنکه سکونت در جایی صعب و ناممکن شود، نیازی به بلایای ناگاه و شدید نیست، همینکه دمای میان روز و شب یا زمستان و تابستان زیاده متفاوت باشد هم کافیست. اما در ایران، تقریبا هیچ نقطه‌ای از تحرکات زمین یا نوسان اقلیم مبری نیست. سکونت در چنین محیطی، همچون عزم نشستن بر گردۀ شیری است که هرچند اغلب آرام می‌نماید اما امان از وقتی که به حرکت افتد؛ هرقدر سفت و سخت به آن بیاویزیم، باز هم سقوط حتمی است. در سرزمین بیقراری چون ایران، فقط یک راه پیش پای آدمی هست؛ یکی شدن با محیط. این درست همان چیزی است که از آن تعبیر به «اهلیت» کرده‌اند. اهلیت نسبت ناگسستنی آدمی با مکان است، چنانکه انسان ادامۀ محیط و محیط ادامۀ وجود انسان ‌شود؛ مثل نسبتی که دست ما با کل پیکرمان دارد. دست ما نه امری منضم به جسم ما، همچون ارتباط پایۀ میز با میز، بلکه سرشته با آن است. همین سرشتگی است که حضور آدمی را مقوم محیط می‌کند و به خردترین رویدادهای محیط نزد آدمی بداهت می‌بخشد؛ بداهتی که با «کسبِ اطلاع» بسیار تفاوت دارد.
تدبیر اهل این سرزمین برای یکی شدن با محیطِ بیقرار، ایجاد مفصل در نقاط گسست بوده؛ مفصل‌هایی چون آسباد. مفصلی که از ناهمواری بیم ندارد و به استقبال آن می‌رود. آسباد نیز از باد نمی‌پرهیزد چراکه با باد نواخته می‌شود؛ بی‌آنکه در برابر باد بایستد، از آن فرصتی برای چالاکی می‌سازد. به جز آسباد هر آن راه حل دیگری که آدمی برای زیستن در این فلات تدبیر کرده بود، بادگیر، یخچال، قنات، حتی خوراک و پوشاک، همچون مفصل‌هایی بود که بیقراری را به خدمتِ قوام و چابکی زندگی می‌گرفت. زان پس بادی که می‌وزید، باران، برف، سیل، اختلاف دمای زمستان و تابستان و ... برای انسان رویدادهایی بیرون از وجود او نبود بلکه با اعصاب و مفاصل او درمی‌آمیخت و او را پیش می‌راند. یخچال از نوسان حرارتی سود می‌برد و در سردترین شبهای زمستان یخِ گرم‌ترین روزهای تابستان را تدارک می‌کرد درحالیکه نه یخچالدار از درجۀ حرارت برحسب سانتیگراد اطلاع داشت، نه زارع از بارندگی بر حسب میلیمتر و نه آسیابان از شدت باد برحسب کیلومتر بر ساعت. اما آنان کمترین تغییر اوضاع را درمی‌یافتند و بی‌اختیار مفاصلشان را با شدت ناهمواری تنظیم می‌کردند. شدت باد که از حد تحمل آسیا می‌گذشت، آسیابان چرخ‌وپر را با دیوارهای جانبی درگیر می‌کرد و سنگهای آسیا را خلاص. اهلیت جز این نیست که هر آن تغییری که از دیدۀ «دیگری» پنهان می‌ماند را اهلش درمی‌یابد. همچون کسی که می‌داند در خانه‌اش چه خبر است و برای باخبری نیازی به نقشه فضاها و تهیۀ فهرست و آمار اثاثیه ندارد. این نسبت میان محیط و آدمی سبب می‌شد هیچ فعلی از آدمی علیرغم محیط صادر نشود و به محیط نیز ضرباهنگی متناسب با سعادت آدمی می‌بخشید. همانقدر که بنا به اهلیت هر چه از آدمی سرمی‌زند باعث نزدیکی بیشتر با محیط می‌شود و بالعکس، به محضِ ایجاد اختلال در اهلیت، هر سازوکار محیط به ضرر آدمی و حضور آدمی نیز برای محیط خسارت‌بار خواهد شد. اینک بیش از هر زمان دیگر نیاز داریم که در رموز اهلیت تأمل کنیم. اهلیت چیست و چگونه پدید می‌آید.
@maa_niz
@gharaaresabz

سلام زیبا
در سال جدید به تغییر بیاندیشیم
چون #مانیز_مردمی_هستیم

Instagram.com/maa_niiz

@gharaaresabz

حضور پررنگ پروژه محیط زیستی #مانیز در تمام سالن های #نمایشگاه_کتاب_۹۸ برای در دسترس کردن راه کارهای جایگزین پلاستیک .
#مانیز_مردمی_هستیم
Instagram.com/maa_niiz
@gharaaresabz
@khanetekanifarhangi

روزانه سه پلاستیک را به انبوه زباله غیر قابل بازیافت تبدیل میکنیم بیایید #به_احترام_زمین راه حل های جایگزین را انتخاب کنیم
زیرا #مانیز_مردمی_هستیم🇮🇷

@maa_niz


@gharaaresabz
@khanetekanifarhangi