شاید اولین فعالیت اجتماعی جدی من همزمان بود با وقوع اولین #زلزله شدید در شهر #بجنورد که روستاهای زیادی را با خاک یکسان کرد.
در آن زمان نوجوانی ۱۲ ساله بودم و فکر میکردم باید هر آنچه در توان دارم به کار گیرم و با جمع آوری دارو و لباس برای زلزله زدگان به همشهریان خود کمک کنم.
امروز ۲۰ سال از آن حادثه گذشته، دو روز پیش زلزله ای دیگر شهر بجنورد را تکان داده و جان دو نفر را گرفته و چهارصد مجروح و خرابی هایی برجای گذاشته است.
ولی امروز من دیگر آن دخترک ۱۲ ساله که با دستان کوچکش کیسه های بزرگ لباس و دارو را به خانه می برد، نیستم.. امروز به این نتیجه رسیدم که همیشه هستند و بوده اند فعالان دلسوزی که بعد از زلزله ها و سیل ها و ریختن پلاسکوها و انفجار معادن و برخورد قطارها با جان و دل برای کمک رسانی فعالیت میکنند و گاها مثل حادثه پلاسکو به بهترین نحو و در کمترین زمان هم همه چیز را سر جای خود میگذارند چنان که گویی آب از آب تکان نخورده است!
ولی کمتر بوده اند و هستند امثال #توران_میر_هادی ها، #مه_لقا_ملاح ها،#وهابزاده ها #صنعتی_زاده ها و #مجتبی_کاشانی ها که وقتی همه چیز آرام است و زندگی در جریان عادی خود است و آبی از آب تکان نخورده، روندهای نگران کننده جامعه در افق زمانی بلند مدت را تشخیص دهند و برای اینکه در بلند مدت آبها از آبها تکان نخورند، زمینها ویران نشوند و سرمایه ها نابود نشوند، دست به کار شوند و کارهایی بکنند که روزی که احتمالا خودشان هم نباشند ثمرات مثبت در جامعه ایجاد شود؛ شورایی بسازند که دانش نامه ای برای کودکان ایجاد کند و شیوه های پرورش موثر کودک را توسعه دهد، جمعیتی بسازند از زنانی که با آلودگی محیط زیست مبارزه کنند، مدارس طبیعتی بسازند که به واسطه انس کودک با طبیعت، نسلی حافظ محیط زیست پرورش یابد، کسب و کاری بسازند که در هدف اجتماعی و در ابزار، بازارگرا باشد تا از آن طریق،جامعه روستایی توسعه یافته و فقر و مهاجرت کاهش یابد، مدارسی بسازند که دسترسی به آموزش را در مناطق دورافتاده ممکن سازند.
امروز فکر میکنم زمان فعالیتهای اجتماعی "پس از مرگ سهرابی" تمام شده و باید به فعالیتهای اجتماعی پیش نگرانه با افق تاثیر گذاری بلند مدت، ریشه ای و به قولی شاید " پیش از مرگ سهرابی" پرداخت. جامعه ما در بخش اجتماعی نیاز به تحول دارد و دیگر قناعت به فعالیتهای مجازی، امدادرسانیها، برآوردن آرزوهای کودکان، لبخند یتیمان، درمان بیماران و رفع گرسنگی در ماه های مبارک، پاکسازی رودخانه و معابر نمیتواند به تنهایی جوابگوی تنگناهای رو به رشد فرهنگی و اجتماعی مان باشد.
خصوصا در زمانه ای که کارنامه بخش دولتی برای حل مسائل اجتماعی درخشان نبوده و بخش خصوصی سودگرا و غیر مسئول اجتماعی هم دارای کمترین انگیزه برای مشارکت فعال در حل مسائل اجتماعی است و در بهترین حالت فعالیتهای خیرخواهانه نمادین و کم دردسر را ترجیح میدهد ما راهی نداریم جز تکیه بر بخش سوم یا همان بخش اجتماعی البته نه بخش اجتماعی صرفا بازتوزیع کننده منابع بلکه بخش اجتماعی پویا. پویایی بخش اجتماعی از طریق #کارافرینی_اجتماعی ممکن است و کارافرینی اجتماعی همان افق بخش سوم است.
نسیم یادگار
مدیر عامل موسسه غیر انتفاعی افق بخش سوم
www.bakhshe3vom.com
مجری پروژه محیط زیستی_اشتغالزایی مانیز
#مانیز
#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
www.maaniz.org
Instagram.com/maa_niiz
در آن زمان نوجوانی ۱۲ ساله بودم و فکر میکردم باید هر آنچه در توان دارم به کار گیرم و با جمع آوری دارو و لباس برای زلزله زدگان به همشهریان خود کمک کنم.
امروز ۲۰ سال از آن حادثه گذشته، دو روز پیش زلزله ای دیگر شهر بجنورد را تکان داده و جان دو نفر را گرفته و چهارصد مجروح و خرابی هایی برجای گذاشته است.
ولی امروز من دیگر آن دخترک ۱۲ ساله که با دستان کوچکش کیسه های بزرگ لباس و دارو را به خانه می برد، نیستم.. امروز به این نتیجه رسیدم که همیشه هستند و بوده اند فعالان دلسوزی که بعد از زلزله ها و سیل ها و ریختن پلاسکوها و انفجار معادن و برخورد قطارها با جان و دل برای کمک رسانی فعالیت میکنند و گاها مثل حادثه پلاسکو به بهترین نحو و در کمترین زمان هم همه چیز را سر جای خود میگذارند چنان که گویی آب از آب تکان نخورده است!
ولی کمتر بوده اند و هستند امثال #توران_میر_هادی ها، #مه_لقا_ملاح ها،#وهابزاده ها #صنعتی_زاده ها و #مجتبی_کاشانی ها که وقتی همه چیز آرام است و زندگی در جریان عادی خود است و آبی از آب تکان نخورده، روندهای نگران کننده جامعه در افق زمانی بلند مدت را تشخیص دهند و برای اینکه در بلند مدت آبها از آبها تکان نخورند، زمینها ویران نشوند و سرمایه ها نابود نشوند، دست به کار شوند و کارهایی بکنند که روزی که احتمالا خودشان هم نباشند ثمرات مثبت در جامعه ایجاد شود؛ شورایی بسازند که دانش نامه ای برای کودکان ایجاد کند و شیوه های پرورش موثر کودک را توسعه دهد، جمعیتی بسازند از زنانی که با آلودگی محیط زیست مبارزه کنند، مدارس طبیعتی بسازند که به واسطه انس کودک با طبیعت، نسلی حافظ محیط زیست پرورش یابد، کسب و کاری بسازند که در هدف اجتماعی و در ابزار، بازارگرا باشد تا از آن طریق،جامعه روستایی توسعه یافته و فقر و مهاجرت کاهش یابد، مدارسی بسازند که دسترسی به آموزش را در مناطق دورافتاده ممکن سازند.
امروز فکر میکنم زمان فعالیتهای اجتماعی "پس از مرگ سهرابی" تمام شده و باید به فعالیتهای اجتماعی پیش نگرانه با افق تاثیر گذاری بلند مدت، ریشه ای و به قولی شاید " پیش از مرگ سهرابی" پرداخت. جامعه ما در بخش اجتماعی نیاز به تحول دارد و دیگر قناعت به فعالیتهای مجازی، امدادرسانیها، برآوردن آرزوهای کودکان، لبخند یتیمان، درمان بیماران و رفع گرسنگی در ماه های مبارک، پاکسازی رودخانه و معابر نمیتواند به تنهایی جوابگوی تنگناهای رو به رشد فرهنگی و اجتماعی مان باشد.
خصوصا در زمانه ای که کارنامه بخش دولتی برای حل مسائل اجتماعی درخشان نبوده و بخش خصوصی سودگرا و غیر مسئول اجتماعی هم دارای کمترین انگیزه برای مشارکت فعال در حل مسائل اجتماعی است و در بهترین حالت فعالیتهای خیرخواهانه نمادین و کم دردسر را ترجیح میدهد ما راهی نداریم جز تکیه بر بخش سوم یا همان بخش اجتماعی البته نه بخش اجتماعی صرفا بازتوزیع کننده منابع بلکه بخش اجتماعی پویا. پویایی بخش اجتماعی از طریق #کارافرینی_اجتماعی ممکن است و کارافرینی اجتماعی همان افق بخش سوم است.
نسیم یادگار
مدیر عامل موسسه غیر انتفاعی افق بخش سوم
www.bakhshe3vom.com
مجری پروژه محیط زیستی_اشتغالزایی مانیز
#مانیز
#مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
www.maaniz.org
Instagram.com/maa_niiz
دومین شماره فصلنامه محیط زیستی #صنوبر به #مه_لقا_ملاح مادر محیط زیست ایران اختصاص یافته است
بخوانید تا بدانید چرا #مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
@gharaaresabz
بخوانید تا بدانید چرا #مانیز_مردمی_هستیم
@maa_niz
@gharaaresabz