▪️رقص سماع: گروه رقص خاتون

▪️رقصنده: خاتون فلاح

♪♬ دل به دل / همایون شجریان


              ‍ دل سـپرده‌ام من به روی تو
           در دل من اســـت آرزوی تو
       وقـت آیـنه ، باشــدم اگر
       می‌نشـاندم رو به روی تو
           جانِ جانِ جان از همه جهان
               می‌کشـد دلم پر به سـوی تو

استاد انوشیروان روحانی
همایون شجریان
#بخوان زیر باران که یار توام

کنسرت«زمستان است»

آواز:استاد#محمدرضا_شجریان
تار:حسین علیزاده
کمانچه:کیهان کلهر
تنبک:همایون شجریان
شعر: مهدی اخوان ثالث

‍ #جلیل_شهناز (۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان - ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ تهران)
یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران بود.

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان‌خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنگ (سارنج) هم از نوازندگان کمانچه بود.

جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
در کتاب «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ۱۳۲۸ آغاز کرد و در سال ۱۳۳۶ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه‌های گوناگونی مانند برنامه گلها، ارکستر حسین یاحقی و... به عنوان تکنواز و همنواز به فعالیت پرداخت. وی همچنین در گروه «یاران ثلاث» (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه اساتید موسیقی ایران کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران اجرا نمود. شهناز در برنامه‌های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.»
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، حسین تهرانی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، محمد رضا شجریان، حسن زیرک (خواننده بزرگ کرد)، علی‌اصغر شاه‌زیدی، طباطبائی و محمد اصفهانی همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید موسیقی ایران» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.

وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد.
همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت

«یادگار عمر»

خواننده: همایون شجریان
آهنگ: انوشیروان روحانی
شعر: اهورا ایمان



عاشقان، عاشقان تازه به تازه از بهاران چه خبر؟
از بهار، از گل و باغ و بوی باران چه خبر؟
چشم اگر از غمت بپوشی
سر اگر از خزان بر آری
صد هزاران جوانه دارم
در هوایم اگر بباری
عاشقان، عاشقان تازه به تازه از بهاران چه خبر؟
از بهار، از گل و باغ و بوی باران چه خبر؟
بخوان زیر باران که یار توام
تو عید منی، من بهار توام
اگر شب تبر می‌زند، نیفتاده‌ام
که در سایه‌ی سار توام
بگو با زمین و زمان
که تا آخرین نفس بی قرار توام
تو در شبِ من
جوانه‌ی نوری
بیا که مرا
نمانده صبوری
به شعرِ شبانه، به باغ زمانه، تو عطر بهاری
خوشا تو بخندی، خوشا تو بخوانی، خوشا تو بباری
عاشقان، عاشقان تازه به تازه از بهاران چه خبر؟
از بهار، از گل و باغ و بوی باران چه خبر؟

همایون شجریان
      و سهراب پورناظرى

به جان جمله ی مستان که مستم

بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
وگر شهری بدم ویرانه گشتم

ز عشق تو ز خان و مان بریدم
به درد عشق تو همخانه گشتم

جنان کاهل بدم کان را نگویم
چو دیدم روی تو مردانه گشتم

چو خویش جان خود جان تو دیدم
ز خویشان بهر تو بیگانه گشتم

فسانه عاشقان خواندم شب و روز
کنون در عشق تو افسانه گشتم

به جان جمله مستان که مستم
بگیر ای دلبر عیار دستم

به جان جمله جانبازان که چانم
به جان رستگارانش که رستم

عطارد وار دفترباره بودم
زبر دست ادیبان می نشستم

چو دیدم لوح پیشانی ساقی
شدم مست و قلم ها را شکستم

مرا گفتی بدر پرده دریدم
مرا گفتی قدح بشکن شکستم

مرا گفتی ببر از جمله یاران
بکندم از همه دل در تو بستم

مولوی

۲ تیر زادروز سارا نائینی

(زاده ۲ تیر ۱۳۶۰ شیراز) خواننده و معلم آواز

در کنسرت‌ها به‌عنوان خواننده تک‌خوان و همخوان حضور داشته‌ است و با علیرضا عصار، محمد اصفهانی و همایون شجریان تجربه همکاری دارد.
وی موسیقی را از مادرش «حوروش خلیلی»، که خواننده و مدرس آواز ایرانی است، به ارث برده‌ است و نخستین کنسرتش را به صورت خصوصی در سال ۱۳۷۸ به اجرا گذاشت. او به پلاک ۵۲ می‌گوید که هنگام اولین اجرا ۱۸ سال داشته است. وی که در امریکا به تدریس موسیقی مشغول شده، فارغ‌التحصیل دوره کاردانی در رشته گرافیک از دانشکده دکتر شریعتی تهران است. او قهرمان ژیمناستیک دختران ایران بود، اما پس از سقوط از پشت‌بام، بر اثر آسیب واردشده به ستون فقراتش مجبور به پایان‌دادن فعالیت‌های ژیمناستیک شد.
کنسرت‌های او مورد توجه مردم و مطبوعات قرار گرفت و خواندن او توسط وزارت ارشاد، حتی به‌عنوان همخوان، ممنوع شد. او پس از این‌که مجوز خوانندگی، از جمله همخوانی را دریافت نکرد، از ایران خارج شد. وی همچنین مربی آواز تارا صلاحی، خواننده جدید گروه بزرگ (زدبازی سابق) است.

آثار:
همخوانی آهنگ‌های «حس خوب» و «نه» با صدای فرزاد فرزین.
همخوانی در آلبوم موسیقی ایستگاه اول «گروه واران».
همخوانی در آلبوم موسیقی «گروه راما». همخوانی در آلبوم موسیقی «به دادم برس».
همخوانی در آلبوم موسیقی «گروه پیکولو» (که هرگز موفق نشد وارد بازار شود).
همخوانی در آلبوم موسیقی «زندگی عروسکی».
همخوانی در آلبوم موسیقی «گروه جم».
همخوانی در آلبوم موسیقی «هیشکی منو دوست نداره».
همخوانی در کنسرت با «علیرضا عصار»‌
همخوانی در کنسرت با «محمد اصفهانی».
همخوانی در کنسرت با «احسان خواجه امیری».
همخوانی در کنسرت با «برادران خواجه نوری».
کنسرت خصوصی در جزیره کیش ۱۳۷۹.
کنسرت خصوصی در منزل سفیر پاکستان ۱۳۸۱.
کنسرت خصوصی در سفارت یونان ۱۳۸۳.
کنسرت به همراه «رضا روحانی» ماه مارس و آوریل ۲۰۱۳ در ساکرامنتو و سن‌فرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا.
تک خوانی آهنگ دل یار.
همخوانی با یاس (خواننده) در آهنگ زهی عشق.

‎

باز خوانی قطعه «اشک مهتاب» استاد محمدرضا شجریان توسط همایون شجریان

اجرای استاد مصطفی مداحی در حضوراستادهمایون خرم


امیر همایون خرم (زادهٔ ۹ تیر ۱۳۰۹ – درگذشتهٔ ۲۸ دی ۱۳۹۱)، نوازندهٔ ویلن، موسیقی‌دان، آهنگساز و رهبر ارکستر اهل ایران بود. او یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود.همایون خرم خالق تصنیف‌هایی نظیر غوغای ستارگان، رسوای زمانه، تو ای پری کجایی، شهزاده رؤیاها، طاقتم ده (ساغرم شکسته ساقی) و ده‌ها اثر است. وی با خوانندگان سرشناس زمانه خود از جمله مرضیه، الهه، دلکش، حسین قوامی، مهستی، هایده، محمد رضا شجریان، اکبر گلپایگانی و محمد اصفهانی همکاری داشت

آنروز که سیمرغ صبا دید پر و بال همایون
شد شیفته و عاشق اوای همایون
از عرش فرود آمد ان مرغ غزل خوان
دلها بفلک برد به آواز همایون
رسوای زمانه گشت دیوانه کویش
دلهای شکسته شد قسم های همایون
موج نغماتش به جهان تاب و تبی داد
اورد بلب زمزمه جان به کفان ساز همایون
باران صدایش همه دلها چو پری برد
پرسید کجا باز بجوید دل آرام همایون
بیداد و چکاوک دزده و پرده عشاق
شد جامه دران لیلی و مجنون  زنواهای همایون
زان پنجه شیرین اثر و تیشه فرهاد
خرم شده بستان ها ز باران همایون
در پرتو آن نغمه گر لحن دل انگیز
گلها شده رنگارنگ با نور همایون
صد حیف که دنیای  ستمگر نتوانست
راضی کند ان خاطر والای همایون
زانش سفر از خاک بدل امده و رفت
گشتیم همه غمزده در سوگ همایون
دور است به ایام که تا مادر گیتی
از خلد فرستد به جهان مثل همایون
ناظر تو چه میگویی با ناله محزون
درمان نتوان گشت  زسودای همایون


✍   #ناظر_فصیحی
در رثای استاد #همایون_خرم

.
مهر و ماه (پیک سحری)

#استاد_همایون_خرم

چنان مشتاقم ای دِلبَر به دیدارت که گَر روزی
برآید از دلم آهی ، بِسوزد هفت دریا را ...

حضرت سعدی


همایون شجریان

تصنیف خاموش باش
همایون شجریان

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود

ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی
آنچه در مذهب ارباب طریقت نبود

خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق
تیره آن دل که در او شمع محبت نبود

دولت از مرغ همایون طلب و سایه او
زان که با زاغ و زغن شهپر دولت نبود

گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن
شیخ ما گفت که در صومعه همت نبود

چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست
نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود

حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه
هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود
 
#حضرت_حافظ

شانزده
مقدمه
واله آشکار است . نگارنده بر آنست که محققاً امیرشاهی بیش از اینها سروده اما تنها همین اندازه اشعار را بعنوان دیوان خویش گزیده و در دسترس دیگران نهاده است و با دیدن این دیوان بر می آید که صورت و
هيأت منتخب اشعار را دارد .
سده
سده
جایگاه امیرشاهی و نظریات درباره شعر وی - امیر شاهی از نامورتر سرایندگان سده نهم هجری است. از شعرای این روزگار کماند آنها که باندازه شاهی محبوب و پذیرفته همگان باشند البته اینکه ویزاده ورسته عصر ركودو تقلید و بی سبکی است سخنی است بر جای خود، اما اگر غزلسرایان نهم را با هم بسنجیم میپذیریم که شاهی اگر بهترینشان نباشد یکی از دوسه بهترین هست. کمتر کسی از این . باندازه او سخنش در معاصرین و پسینیان تأثیر گذارده است کثرت تأثیر پذیران و پیروان او ویژه در سده های نهم و دهم شهرت ابیات او تا آنجا که نقل محافل بوده و در بسیاری کتب چون حبیب السیر ، دستور الوزراء و تحفه سامی و جز آنها نویسنده به تناسب مقال بیت یا ابیاتی از وی روان میساخته، گواه گفته هاست. در تاریخ قصص خاقانی آمده که بدانگاه که همایون پسر ظهیرالدین بابر در سال ۹۵۰ از هند گریخته و به طهماسب صفوی پناهیده، در بزمی که حاکم مشهد در آن شهر برای همایون بر پای کرده خنیاگری غزل شاهی به این مطلع : مبارك ، منزلى كان خانه را ماهی چنین باشد
همایون ، کشوری کان عرصه را شاهی چنین باشد
را خوانده، از آنجا که این غزل وصف حال وی بوده او را رفتی بسیار دست
داده است.
۳۲
۳۲- بنقل از حاشیه استاد علی اصغر حکمت بر تاریخ ادبیات براون از
سعدی تا جامی چاپ دوم ص۰۷۲۶

در ادامه بیت هایی از غزل‌های وی را می‌خوانیم:

مبارک منزلی کآن خانه را ماهی چنین باشد
همایون کشوری کآن عرصه را شاهی چنین باشد
ز رنج و راحت گیتی مرنجان دل مشو خرم
که آیین جهان گاهی چنین گاهی چنان باشد
یک امروزی عتاب آلوده دیدم روی او مُردم
کسی را جان کجا ماند اگر ماهی چنین باشد؟

دیوان امیر شاهی سبزواری

دیوان امیرشاهی سبزواری نسخه ای در قالب‌های غزل، قطعه، رباعی و قصیده و درباره عشق و عرفان است. نسخه‌های خطی بسیاری از اشعار «امیرشاهی» در موزه‌های ایران و جهان وجود دارد. کتابخانه و موزه ملی ملک، کتابخانه مدرسه سپهسالار، موزه هنر متروپلیتن، کتابخانه ملی کنگره امریکا و... میزبان و محافظ این گنجینه بزرگ جهانی هستند. این اثر برجسته در ۱۳۹۸ خورشیدی با حضور مسوولان شهری در تالار بیهقی سبزوار رونمایی شد. قبل از چاپ جدید آن؛ آخرین چاپ کتاب امیرشاهی مربوط به ۱۳۴۸ خورشیدی بود که بسیار نایاب شد و پس از ۵۰ سال و به درخواست انتشارات فیروزی سبزوار، حمیدیان نسخه قبلی را ویرایش و به‌روزرسانی مجدد کرد. این کتاب که به‌صورت نفیس و در قطع وزیری منتشر شده است، ۳۲۴ صفحه بوده که بخشی از آن شامل زندگینامه امیرشاهی و حاکمان و هنرمندان معاصر وی است و در انتهای کتاب نیز تصاویری از نسخه دست‌نویس دیوان امیرشاهی به تصویر کشیده شده است که هم اکنون در موزه هنر متروپلیتن نیویورک قرار دارد. حمیدیان در این کتاب، هفت نسخه خطی را بررسی کرده و در ذیل هر شعر، به تفاوت‌های این نسخه‌ها اشاره شده است.(۳)

آمیزی است که سرایندگان این عصر به شعر گذشتگان و هم روزگاران زده اند و شگفت آنکه جامی بزرگتر سخنوران این عصر نیز از این نظر مستثنا نیست و بحق دزد» سخنوران «نامی خوانده شده است و انتحالاتی که از امیرشاهی کرده و در همین بخش ضمن سنجش شاهی با جامی اندکی از آن خواهیم آورد، بتنها نمودار خوبی از این خصلت اوست . نیز کمال خجندی را بگفت جامی در بهارستان دزد حسن» ( امیرحسن دهلوی ) گفته اند . ۴۱ از آنجا که در سده نهم شعر فارسی از نظر کیفیت ، روائی چندانی نگرفته و باندازه روزگاران پرشکوه سخنسرانی چندان پدیده های تابناکی بخود ندیده، بهتر است شعرای این عصر را با خودشان بسنجیم و از اینجاست که امیر شاهی را در میان ،اقران نامی برجسته است. گرچه ستایه های او
از شعرش نشان دهنده خوشبینی گزافه او نسبت به خویش است : به هر بیت شاهی نظر کن ببین کش آغاز خوب و نهایت خوشست گرو برده شاهی ز اقران بشعر چو با اوستادان برابر زده وی چون بسیاری از معاصرینش قالب کوتاه را برای غزلهایش برگزیده چنانکه اکثر آنها یا پنج بیت دارد یا هفت بیت و معدودی نیز شش بیت و تنها يك غزل او در دیوان حاضر شامل نه بیت است. (غزل شماره ۳۳). کمال خجندی و پس از او امیر همایون اسفراینی، جامی و چندتن دیگر از شعرای سده نهم نیز چنین کرده اند و پیداست که التزام به کوتاه گفتن غزل وحفظ انگاره ای ثابت بهمان اندازه تکلف آمیز و لغزش انگیز است که اصرار در دراز گوئی وحشو سرائی .
۴۱- برای آگاهی کامل از وضع وسبك شعر سده نهم ویژه نیمه اول آن ببينيد تأليف جامع استاد فاضل آقای دکتر احسان یار شاطر را تحت عنوان:
شعر فارسی در عصر شاهرخ

چو شد در دلبری شاگرد چشمت غمزه دانستم

که در اول نظر استاد خواهد بود استادش

امیر همایون اسفراینی

چنین کان غمزه را تعلیم شوخی میدهد چشمت

بگو آتش به مالم زن که استادست استادش

امیر شاهی سبزواری

.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «چمن بشکفت و سبزه خط کشید و سرو بالا هم» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «م» است.

حرف آخر قافیه
الف  ب  ت  د  ر  ز  س  ش  گ  م  ن  و  ه  ی

الف
شماره ۱: ای نقش بسته نام خطت با سرشت ما

شماره ۲ - استقبال از حافظ: بیا ای از خط سبزت هزاران داغ بر دل‌ها

شماره ۳: لبالب است ز خون جگر پیاله ما

شماره ۴: ابر آمد و بگریست بر اطراف چمن‌ها

شماره ۵: ساقی به آب خضر نشان ده پیاله را

شماره ۶: جان بهر تو در بلاست ما را

شماره ۷: به خود ره نیست در کوی تو مشتاقان شیدا را

شماره ۸ - استقبال از کمال خجندی: چشم تو برانداخت به می، خانه ما را

شماره ۹: اشک چو پرده می‌درد، خلوتیان راز را

شماره ۱۰: خطت که درد و داغ تو نو می‌کند مرا

شماره ۱۱: تلخ است بی‌تو صبر، دل غم فزوده را

شماره ۱۲: بسوخت آتش عشق تو بی‌گناه مرا

شماره ۱۳: خرابیم، از دل ای بی‌رحم گه‌گه یاد کن ما را

شماره ۱۴: زلف تو در کمند جنون می‌کشد مرا

شماره ۱۵: ای در بهار حسن تو گل‌ها و لاله‌ها

شماره ۱۶: دلم گر داشت وقتی خرمی‌ها

ب
شماره ۱۷: کجایی ای ز رویت لاله را ناب

ت
شماره ۱۸: سروی از باغ ارم سایه بر این خاک انداخت

شماره ۱۹: خطت که سبزه بر اطراف یاسمین انداخت

شماره ۲۰: خطت بر لاله تر مشک چین ریخت

شماره ۲۱ - استقبال از سعدی: منم ز دست تو پا بسته در کمند ارادت

شماره ۲۲: چو سبزه ترت از برگ یاسمین برخاست

شماره ۲۳: تا خاک آستانه جانان مقام ماست

شماره ۲۴: خطش به گرد عارض مهوش برآمده است

شماره ۲۵: بازم خدنگ غمزه زنی بر دل آمده است

شماره ۲۶: مرا در عشق بهبودی نمانده است

شماره ۲۷: ابرو ز من متاب، که دل دردمند تست

شماره ۲۸: چشم ستمگرت که بخون در کمین نشست

شماره ۲۹ - استقبال از کمال خجندی: جفای تو بر دل به غایت خوش است

شماره ۳۰: خلق را دلها کباب از چشم پر خون منست

شماره ۳۱: مرا سری است که بر خاک آستانه اوست

شماره ۳۲: گر نمی‌سوزد دلم، این آه دردآلود چیست؟

شماره ۳۳: با طره تو سنبل شوریده‌حال چیست؟

شماره ۳۴ - استقبال از کمال خجندی: کدام دل که ز عشقت اسیر محنت نیست؟

شماره ۳۵: کدام عشوه که در چشم پر خمار تو نیست

شماره ۳۶: مرا گر با تو روی همدمی نیست

شماره ۳۷: امروز نسیم سحری بوی دگر داشت

شماره ۳۸: دوش از رخ تو بزم گدایان چراغ داشت

شماره ۳۹: صبا تا ز زلف تو بویی نداشت

شماره ۴۰: وقتی دل آواره در آن کو گذری داشت

شماره ۴۱: عمر بگذشت و دلم جز عاشقی کاری نیافت

شماره ۴۲: ساقی، به غم تو عقل و جان رفت

شماره ۴۳: کسی که عاشق روی تو شد بباغ نرفت

د
شماره ۴۴: ای دل ایام هجر شد بنیاد

شماره ۴۵: تا ز شب بر مهت نقاب افتاد

شماره ۴۶: دل بهر تو در ملامت افتاد

شماره ۴۷: تا دل ز کف اختیار ننهاد

شماره ۴۸: باز آی، که دل بی تو سر خویش ندارد

شماره ۴۹: باز این سر بی سامان، سودای کسی دارد

شماره ۵۰ - استقبال از قاسم انوار: هر کسی موسم گل گوشه باغی دارد

شماره ۵۱: خدنگ او که بجان مژده هلاک برد

شماره ۵۲: خاک من باد از سر کوی تو گر بیرون برد

شماره ۵۳: مرا عشقت از ره برون می‌برد

شماره ۵۴: دل زلف ترا گرفت، بد کرد

شماره ۵۵: گرم عشقت عنان دل نگیرد

شماره ۵۶: هر دم ز عشق، بر دل من صد بلا رسد

شماره ۵۷: ای خوش آن شب که به بالین من آن ماه رسد

شماره ۵۸: چو سرو قد تو در جویبار دیده رسد

شماره ۵۹: کسی کش مهر خوبان کار باشد

شماره ۶۰: مبارک، منزلی کان خانه را ماهی چنین باشد

شماره ۶۱: یار خط بر روی زیبا می‌کشد

شماره ۶۲ - استقبال از امیر همایون اسفراینی: دل بی‌رخ تو جانب گلشن نمی‌کشد

شماره ۶۳: باغ را باز مگر مژده گلریز آمد

شماره ۶۴: چمن سرسبز شد ساقی، گل و نرگس به باغ آمد

شماره ۶۵: چو شمشاد قدت در گلشن آمد

شماره ۶۶: چو ساقی آن قدح لاله گون بگرداند

شماره ۶۷: گر من از خاک درت رفتم، دل شیدا بماند

شماره ۶۸: ما برفتیم و دل آواره در کویت بماند

شماره ۶۹: یار با ما چنانکه بود، نماند

شماره ۷۰: تا بر گل تو جعد گره‌گیر بسته‌اند

شماره ۷۱: ای بی‌خبر از گریه خونین‌جگری چند

شماره ۷۲: جان به یاد تو یاد کس نکند

شماره ۷۳: بیدلان کوی تو مقام کنند

شماره ۷۴: عید شد، خوبان به عزم مجلس و می می‌روند

شماره ۷۵: فصل نوروز است و خلقی سوی صحرا می‌روند

شماره ۷۶: به زنجیر زلفت دل ماست در بند

شماره ۷۷: پیکان غمزه را چو بتان آب می‌دهند

شماره ۷۸: وقت گل، خوبان چو بزم عیش در صحرا نهند

شماره ۷۹: خوبرویان چو خدنگ نظری بگشایند

شماره ۸۰: سرو تو مگر ز پا نشیند

امیر شاهی سبزواری

#نوای_شب / همایون شجریان
#تقدیم_نگاه_پرمهرتون
#شبتون_نیک‌فرجام_همرهان_جان