بسوزی ای فلک که ز عمر خود بی خبرم
اول جوانیم چون طایر بی بال و پرم
قامتم خم گشت زین همه درد و بلا
آن سرو را مانم که تمام عمر بی ثمرم
ز کودکیم ندیدم خیر و در جوانیم
ای فلک چو آن مسافرم که بی همسفرم
حال که نیمه راه عمر رسیدیم و دیدیم
زشکسته گی ازآن پیر کهنسال بیشترم
عمر #خرم طی شد هم چو پروانه ای
که به شوق سحر ز مرگ خود بی خبرم
خرمدین
اول جوانیم چون طایر بی بال و پرم
قامتم خم گشت زین همه درد و بلا
آن سرو را مانم که تمام عمر بی ثمرم
ز کودکیم ندیدم خیر و در جوانیم
ای فلک چو آن مسافرم که بی همسفرم
حال که نیمه راه عمر رسیدیم و دیدیم
زشکسته گی ازآن پیر کهنسال بیشترم
عمر #خرم طی شد هم چو پروانه ای
که به شوق سحر ز مرگ خود بی خبرم
خرمدین
بسوزی ای فلک که ز عمر خود بی خبرم
اول جوانیم چون طایر بی بال و پرم
قامتم خم گشت زین همه درد و بلا
آن سرو را مانم که تمام عمر بی ثمرم
ز کودکیم ندیدم خیر و در جوانیم
ای فلک چو آن مسافرم که بی همسفرم
حال که نیمه راه عمر رسیدیم و دیدیم
زشکسته گی ازآن پیر کهنسال بیشترم
عمر #خرم طی شد هم چو پروانه ای
که به شوق سحر ز مرگ خود بی خبرم
اول جوانیم چون طایر بی بال و پرم
قامتم خم گشت زین همه درد و بلا
آن سرو را مانم که تمام عمر بی ثمرم
ز کودکیم ندیدم خیر و در جوانیم
ای فلک چو آن مسافرم که بی همسفرم
حال که نیمه راه عمر رسیدیم و دیدیم
زشکسته گی ازآن پیر کهنسال بیشترم
عمر #خرم طی شد هم چو پروانه ای
که به شوق سحر ز مرگ خود بی خبرم