در زلف تو آشوب زمن می‌بینم
بیگانه نبیند آنچه من می‌بینم

او پیچ و خم و تاب و گره می‌نگرد
من بخت سیاه خوبشتن می‌بینم

#ملک_الشعرا_بهار

بیا و بنشین به کنج چشمم

که کس در این گوشه‌ ره ندارد

بیا به ملک دل ار توانی

که ملک دل‌، پادشه ندارد

#ملک_الشعرا_بهار

بیا و بنشین به کنج چشمم

که کس در این گوشه‌ ره ندارد

بیا به ملک دل ار توانی

که ملک دل‌، پادشه ندارد

#ملک_الشعرا_بهار

این قلب که محزون‌تر از او پیدا نیست
وین چشم که پرخون‌تر از او پیدا نیست

دانی ز چه آن شکسته وین خونین است
زان حسن که افزون‌تر از او پیدا نیست

#ملک‌_الشعرا_بهار

در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع
هریکی سوزد به نوعی در غم جانانه‌ای

گر اسیرخط و خالی شد دلم‌، عیبم مکن
مرغ جایی می‌رود کانجاست آب و دانه‌ای

تا نفرمایی که بی‌پروا نه‌ای در راه عشق
شمع‌وش پیش تو سوزم گر دهی پروانه‌ای

پادشه را غرفه آبادان و دل خرم‌، چه باک
گر گدایی جان دهد درگوشهٔ ویرانه‌ای

کی غم بنیاد ویران دارد آن کش خانه نیست
رو خبر گیر این معانی را ز صاحب‌خانه‌ای

عاقلانش باز زنجیری دگر بر پا نهند
روزی ار زنجیر از هم بگسلد دیوانه‌ای

این جنون‌ تنها نه مجنون را مسلم شد بهار
باش کز ما هم فتد اندر جهان افسانه‌ای

#ملک_الشعرا_بهار

در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد
صبر کن، ای دل! شبی آخر به ما هم می‌رسد

شامِ تاریکِ غمش را گر سحر کردم چه سود؟
کز پس آن نوبتِ روزِ سیاهم می‌رسد

صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزارِ رقیب
کاین حدیثِ جانگداز آخر به شاهم می‌رسد

گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دیر نسیت
روزی آخر مژده‌ی عفو گناهم می‌رسد

#ملک_الشعرا_بهار

ای پسر مادر خود را میازار

بیش از او هیچ کرا دوست مدار

تو چه دانی که چها در دل اوست

او ترا تا به کجا دارد دوست

نیست از «‌عشق‌» فزون‌تر مهری

آن که‌بسته است به موی و چهری

عشق از وصل بکاهد باری

کم شود از غمی و آزاری

لیکن آن مهر که مادر دارد

سایه کی از سر ما بردارد؟

مهر مادر چو بود بنیادی

نشود کم ز عزا یا شادی

کور وکرکردی و بیمار و پریش

پیر و فرتوت و فقیر و درویش

مام را با تو همان مهر بجاست

نیست ‌این ‌مهر، که این ‌مهر خداست

گر نبودی دل مادر به جهان

آدمیت شدی از چشم نهان

معنی عشق درآب و گل اوست

عشق اگر شکل پذیرد دل اوست

هست فردوس برین چهرهٔ مام

چهرهٔ مام بهشتی است تمام

واب کوثرکه روان افزاید

زان دو پستان مبارک زاید

شاخ طوبیست قد و بالایش

خیز و سر نِه به مبارک پایش

از توگر مادر تو نیست رضا

دان که راضی نبود از تو خدا

وای اگر خندهٔ گستاخ کنی‌!

آخ اگر بر رخ او آخ کنی‌!

بسته مادر دل دروای‌ به تو

گر کنی وای برو، وای به تو!

دل او جوی گرت عقل و ذکاست

کان کلید همه خوشبختی‌هاست


#ملک_الشعرا_بهار

ایا کودک خوب شیرین‌زبان

مشو غافل از مادر مهربان

بدار این سه‌مقصود را نصب عین

نخستین خدا، زان سپس والدین

خدا منعم است و مربّی پدر

بود مادر از هر دو دلسوزتر

خدا را پرست و پدر را ستای

ولی جان به قربان مادر نمای

 
#ملک_الشعرا_بهار

صبح ‌است‌ و گلان‌ دیده گمارند به‌ خورشید

چون سوی بت نوش‌لبی‌، شیفته‌ای چند

ما نیز نیایش‌، بر خورشید گزاربم

خوشا که نیایش بر خورشید گزارند


#ملک_الشعرا_بهار

روح پدرم شاد که می گفت به
استاد
فرزند مرا هیچ نیاموز به جز
عشق
#ملک_الشعرا_بهار


#پروانه_بهار چهارمین فرزند #ملک_الشعرای_بهار دیشب در سن ۹۳ سالگی در آمریکا درگذشت..

کتاب «مرغ سحر» شامل خاطرات پروانه بهار از زندگی خود، خانواده و پدرش سال ۱۳۸۲ در ایران توسط نشر جهان کتاب منتشر شد. او سالها مدیر کتابخانه صندوق بین المللی پول بود.

در زلف تو آشوب زمن می‌بینم

بیگانه نبیند آنچه من می‌بینم

او پیچ و خم و تاب و گره می‌نگرد

من بخت سیاه خوبشتن می‌بینم

#ملک_الشعرا_بهار

آن #مهندس که این بنا پرداخت

کس نداند که از برای چه ساخت

دانم این مختصر که در این کار

رمزهایی بود فزون ز شمار

#ملک_الشعرا_بهار
#روز_مهندس

جوان بخت و جهان‌آرایی ای زن

جمال و زینت دنیایی ای زن

صدف خانه است و صاحبخانه غواص

تو در وی گوهر یکتایی ای زن

تو یکتا گوهری در درج خانه

وزان بهتر که گوهر زایی ای زن

تو در عین لطافت زورمندی

تو هم گوهر تو هم دریایی ای زن

#ملک_الشعرا_بهار
#روز_جهانی_زنان

دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
گاه از گل و گه ز شمع‌، می‌آشفتیم

شد صبح نه پروانه به جا ماند و نه من
گل نیز پر افشاند که ما هم رفتیم

#ملک_الشعرا_بهار

چو روز آمد از ماه اردیبهشت
جهان شد ز لاله بسان بهشت

#ایرانشان


بهشت است گیتی ز اردیبهشت
حلال آمد ای مه می اندر بهشت

#مسعود_سعد_سلمان


رسیده موکب اردیبهشت ماه و شدست
چمن بهشت مثال و دمن بهشت مقام

#ملک_الشعرا_بهار

محمّدتقی بهار (۱۸ آذر ۱۲۶۵–۱ اردیبهشت ۱۳۳۰) ملقب به ملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی بود. ناتل خانلری وی را آخرین ادیب بزرگ ایران می‌نامد

اگرچه بسته قضا دست نوبهار امسال
بدین خوشیم که خُرّم بود بهار امسال

سزد که خلق نکوتر ز سال پار شوند
که نوبهار نکوتر بود ز پار امسال

نگار، پار سر قتل و جنگ و غارت داشت
ولی به صلح و صفاییم امیدوار امسال

ز کارزار عدو، پار کار ما شد زار
خدا کند که ‌شود کار خصم زار امسال

به حال زار فقیران کنید رحم که کرد
به حال زار شما رحم‌، روزگار امسال

در نشاط و طرب بازکن پیاله بنوش
که باز شد در الطاف کردگار امسال

به شادمانی قلب پریش هموطنان
نوید فتح و ظفر می‌دهد بهار امسال

#ملک_الشعرا_بهار

چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب
حیف از آن دیده که آماده خوابست امشب

قمرا! پرده بر افکن که ز شرم رخ تو
چهره ماه فلک زیر نقابست امشب

نور روی قمر و عکس می و پرتو شمع
چهره بگشا که شب ترک حجابست امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می گفت
دادن بوسه به عشاق ثوابست امشب

چون بهار اندوه فردا مخور و باده بخور
که همین یک نفس از عمر حسابست امشب

#ملک_الشعرا_بهار


‎‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‎