دامانِ روزگار فراخ است، مِی بنوش
شاید گشایشی رسدَت، تنگدل مباش!

هرگز مباش در پیِ لغزیدنِ کسی
تا خاکِ راهِ خلق توان بود، گِل مباش!

#سلیم_تهرانی

گویند عافیت‌نام در این چمن گلی هست
یارب چه بوی دارد، آیا چه رنگ باشد

افلاک در سماع‌اند از کینه‌جوییِ خلق
بر اهل فتنه عید است روزی که جنگ باشد

#سلیم_تهرانی

شهر از جلوه‌اش خراب ولی
کوچه ی انتظار آبادان

از نسیمم زیان رسد که شده ست
خانه‌ام از غبار آبادان

#سلیم_تهرانی

همچو پروانه ز فکرِ انتقام آسوده‌ایم
ما که کارِ شمع را با آفتاب انداختیم...

نیست غیر از نرم‌گفتاری، درشتی را علاج
کوه را زآهسته‌گویی از جواب انداختیم!

#سلیم_تهرانی

از ورطه‌ای که مقصدِ ما جز خطر نبود
نشکسته رفت کشتی ما بر کنار، حیف

بی‌کار نیستیم، ولی در جهان "سلیم"
کاری نمی‌کنیم که آید به کار، حیف

#سلیم_تهرانی

در کویِ بی‌وفایان دانی سرشکِ من چیست؟
چون پیشِ اهلِ کوفه، تسبیح ِکربلایی...

#سلیم_تهرانی

حرف، چون در وقتِ خود باشد به جایی می‌رسد
از تو دارم شِکوه‌ها، اما قیامت می‌کنم...

#سلیم_تهرانی