حس خوب
رقص گندم در باد

صحبت چلچله‌ها را با صبح
نبض پاینده‌ی هستی را در گندم‌زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه‌ی گل،
همه را می‌شنوم، می‌بینم.
من به این جمله نمی‌اندیشم!
به تو می‌اندیشم 
ای سراپا همه خوبی، 
تک‌وننها به تو می ‌اندیشم.

#فریدون_مشیری

ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را بگردانی
که تنها عشق سازد، نقش گردون را دگرگونش


#فریدون_مشیری

آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد
پر کن پیاله را کین جام آتشین
دیری است ره به حال خرابم نمی برد!
این جامها که در پی هم می شود تهی
دریای آتش است که ریزم به کام خویش
گرداب می رباید و آبم نمی برد!
من با سمند سرکش و جادویی شراب
تا بیکران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستاره اندیشه های گرم
تا مرز ناشناخته مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا
تا شهر یادها
دیگر شراب هم
جز تا کنار بستر خوابم نمی برد!
هان ای عقاب عشق
از اوج قله های مه آلود دوردست!
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد!
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد!
در را ه زندگی
با این همه تلاش و تمنا و تشنگی
با این که ناله می کنم از دل که :
آب......... آب..........!
دیگر فریب هم به سرابم نمی برد
پر کن پیاله را 


#فریدون_مشیری

دختر صبح به دامان افق،
زلف بر چهره فرو ریخته بود

جلوهٔ خاطره‌انگیز سحر،
سایه ‌روشن به هم آمیخته بود

بوی جان‌پرور و افسونگر یاس
موجی از شوق بر انگیخته بود

#فریدون_مشیری

پرکن پیاله را
کاین آب_آتشین
دیر ی ست ره به حال_خرابم نمی برد...

#فریدون_مشیری

جام دريا
از شراب بوسه خورشيد لبريز است
جنگل شب تا سحر
تن شسته در باران خيال انگيز
ما، به قدر جام چشمان خود
از افسون اين خمخانه سر مستيم
در من اين احساس :
مهر مي ورزيم، پس هستيم !

#فریدون_مشیری

جام دريا
از شراب بوسه خورشيد لبريز است
جنگل شب تا سحر
تن شسته در باران خيال انگيز
ما، به قدر جام چشمان خود
از افسون اين خمخانه سر مستيم
در من اين احساس :
مهر مي ورزيم، پس هستيم !

#فریدون_مشیری

‌

مباد آن دم که چنگ نغمه سازت
زِ دردی بَر نیانگیزد نوایی،
مباد آن دم که عود تار پودت
نسوزد در هوای آشنایی
دلی خواهم که از او درد خیزد
بسوزد، عشق ورزد، اشک ریزد

#فریدون_مشیری

‌
نه غزل نوشته بودم نه ترانه ای سرودم

که به حرمت سکوتم، تو به دیدنم بیائی

نه سراغ من گرفتی، نه سخن به نامه گفتی

به همان بهـانه ای که، نشنیده ای ندائــی


#فریدون_مشیری

‌

مرا می‌خواستی، تا شاعری را،
ببینی روز و شب دیوانه‌ی خویش
مرا می‌خواستی، تا در همه شهر،
ز هر کس بشنوی افسانه‌ی خویش
‌
‌مرا می‌خواستی، تا از دل من،
برانگیزی نوایِ بینوایی
به صد افسون دهی هر دم فریبم،
به دل‌سختی کنی بر من، خدایی!
‌
مرا می‌‌خواستی، تا در غزل‌ها،
تو را «زیبا‌تر از مهتاب» گویم.
تنت را «در میان چشمه‌ی نور»
شبانگاهانِ مهتابی بشویم.
‌
مرا می‌خواستی، تا نزدِ مردم،
تو را الهام‌بخش ِ خویش خوانم
به بال نغمه‌های آسمانی،
به بامِ آسمان‌هایت نشانم؛
‌
مرا می‌خواستی تا از سر ِ ناز
ببینی پیش پایت زاریم را
بخوانی هر زمان در دفترِ من
غم ِ شب تا سحر بیداریم را
‌
مرا می‌‌خواستی امّا چه حاصل؟
برایت هر چه کردم باز کم بود!
مرا روزی رها کردی در این شهر،
که این یک قطره دل، دریایِ غم بود!
‌
تو را می‌‌خواستم تا در جوانی،
نمیرم از غم بی‌همزبانی،
غمِ بی‌همزبانی سوخت جانم
چه می‌خواهم دگر زین زندگانی؟
‌


#فریدون_مشیری

در گذرگاه نگاهِ تو گرفتارانند
من به سرپنجه مهر تو گرفتارترین

#فریدون_مشیری

‌

طبیبان را ز بالینم برانید
مرا از دست اینان وا رهانید

به گوشم جای این آیات افسوس
سرود زندگانی را بخوانید

دل من چون پرستوی بهاری است
ازین صحرا به آن صحرا فراری است

شکیب او همه در پی شکیبی است
قرار او همه در بی قراری است

دل عاشق گریبان پاره خوشتر
به کوی دلیران آواره خوشتر

غم دل با همه بیچارگی ها
از این غم ها که دارد چاره خوشتر

دلم یک لحظه در یک جا نماندست
مرا دنبال خود هر سو کشاندست

به هر لبخند شیرین دل سپردست
برای هر نگاهی نغمه خواندست

هنوزم چشم دل دنبال فرداست
هنوزم سینه لبریز تمناست

هنوز این جان بر لب مانده ام را
در این بی آرزویی آرزوهاست

اگر هستی زند هر لحظه تیرم
وگر از عرش برخیزد صفیرم

دل از این عمر شیرین برنگیرم
به این زودی نمی خواهم بمیرم

#فریدون_مشیری
🌺
🍂🌺🍂
🍃🍂🌺🍃🍂🌺
✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺

🍀🍃🍃


‍ ما شنیدیم و به یاری نشتابیدیم!
به خیالی که قضا
به گمانی که قدر
بر سر آن خسته ، گذاری بکند!
دستی از غیب برون آید و کاری بکند
هیچ یک حتی از جای نجنبیدیم!

آستین ها را بالا نزدیم
دست آن غرقه در امواج بلا را نگرفتیم
تا آز آن مهلکه شاید برهانیمش
به کناری برسانیمش

#فریدون_مشیری

🕊🕊

این گل سرخ من است !!
دامنی پر کن از این گل
که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که فشانی بر دوست،
راز خوشیختی هرکس
به پراکندن اوست!
در دل مردم عالم
به خدا
نور خواهد پاشید
روح خواهد بخشید.
تو هم ای خوب من !
این نکته به تکرار بگو
این دلاویزترین شعر جهان را
همه وقت
نه به یکبار و به ده بار،
که صد بار بگو

دوستم_داری  را از من
بسیار بپرس
دوستت_دارم را با من
بسیار بگو...!

#فریدون_مشیری

🕊
🍀
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی
من نه رمیدم نه گسستم
بازگفتم که تو صیادی و من ...
آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم !
سفر از پیش تو هرگز !
نتوانم .. نتوانم

#فریدون_مشیری

🕯
شعر : کوچه

با صدای #فریدون_مشیری

به مناسبت سالروز درگذشت شاعر عاشقانه ها : فریدون مشیری

#پاییز سرد زرد
با سبز و سرخ باغ چه گویم چه ها نکرد

بایک لهیب  شعله بر افروخت در چنار
با یک نهیب رنگ ربود از رخ چمن

گیسوی بید را
کند و به خاک ریخت

یاقوت نار بن را
بر سنگ زد گریخت

پیچید تازیانه بر اندام نارون
توفان سهمناک

پاشید خاک بر رخ خورشیدهای تاک
ماند از سیاهکاری او باغ بی چراغ

شب ها دگر نتابید
مهتاب نسترن

یغماگران باد
درهای گنج خانه گشودند

هر جا که لطف وناز
هر سو که رنگ وبوی  ربودند

مرغان نغمه خوان را
خار وخسی به جا ننهادند

از لانه از وطن
پاییز سرد و زرد

با سبز وسرخ باغ
چه گویم چه ها نکرد

تا کی دوباره جلوه کند چهره بهار
در آشیان من

#فریدون_مشیری

سیمای مسیحایی اندوه تو ای عشق
در غربت این مهلکه فریاد رسم بود

لب بسته و پر سوخته از کوی تو رفتم
رفتم بخدا گر هوسم بود بسم بود

#فریدون_مشیری

🕊🕊

دست ها را می گشایم
آسمان را چون قدح در دست می گیرم
و آن زلال ناب را سر می کشم
سر می کشم تا قطره آخر
می شود از روشنی سیراب
نور ، اینک نور در رگ های من جاری ست
آه اگر فریادم از این خانه تا کوی و گذر می رفت
بانگ بر می داشتم
ای خفتگان ، هنگام بیداری ست...
‌

#فریدون_مشیری
‌

#پاییز سرد زرد
با سبز و سرخ باغ چه گویم چه ها نکرد

بایک لهیب  شعله بر افروخت در چنار
با یک نهیب رنگ ربود از رخ چمن

گیسوی بید را
کند و به خاک ریخت

یاقوت نار بن را
بر سنگ زد گریخت

پیچید تازیانه بر اندام نارون
توفان سهمناک

پاشید خاک بر رخ خورشیدهای تاک
ماند از سیاهکاری او باغ بی چراغ

شب ها دگر نتابید
مهتاب نسترن

یغماگران باد
درهای گنج خانه گشودند

هر جا که لطف وناز
هر سو که رنگ وبوی  ربودند

مرغان نغمه خوان را
خار وخسی به جا ننهادند

از لانه از وطن
پاییز سرد و زرد

با سبز وسرخ باغ
چه گویم چه ها نکرد

تا کی دوباره جلوه کند چهره بهار
در آشیان من

#فریدون_مشیری