گریهٔ من شور در عالم فکند
نالهٔ من از فلک برتر گذشت

دوش باز آمد خیالت پیش من
حال من چون دید از من درگذشت

#انوری

ای مردمان بگویید آرام جان من کو
راحت‌فزای هرکس محنت‌رسان من کو

نامش همی نیارم بردن به پیش هرکس
گه گه به ناز گویم سرو روان من کو

در بوستان شادی هرکس به چیدن گل
آن گل که نشکفیدست در بوستان من کو

جانان من سفر کرد با او برفت جانم
باز آمدن از ایشان پیداست آن من کو

هرچند در کمینه نامه همی نیرزم
در نامهٔ بزرگان زو داستان من کو

هرکس به خان و مانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم نامهربان من کو

#انوری

ناگشته من از بند تو آزاد بجستی
ناکرده مرا وصل تو خشنود برفتی

آهنگ به جان من دلسوخته کردی
چون در دل من عشق بیفزود برفتی

#انوری

نتابم روی از او هرگز اگرچه در غم رویش
مرا چرخ کهن هردم بلایی نو به روی آرد

#انوری

دلم چون آبله دارد دگر عشق فدا بر کف
مگر از جان به سیر آمد دلم کش باز می‌خارد

مرا گوید بیازارم اگر جان در غمم ندهی
چگویی جان بدان ارزد که او از من بیازارد

#انوری

ای مردمان بگویید آرام جان من کو
راحت‌فزای هرکس محنت‌رسان من کو

نامش همی نیارم بردن به پیش هرکس
گه گه به ناز گویم سرو روان من کو

در بوستان شادی هرکس به چیدن گل
آن گل که نشکفیدست در بوستان من کو

جانان من سفر کرد با او برفت جانم
باز آمدن از ایشان پیداست آن من کو

هرچند در کمینه نامه همی نیرزم
در نامهٔ بزرگان زو داستان من کو

هرکس به خان و مانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم نامهربان من کو

#انوری

ای دیر به دست آمده بس زود برفتی
آتش زدی اندر من و چون دود برفتی

آهنگ به جان من دلسوخته کردی
چون در دل من عشق بیفزود برفتی

#انوری

ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند
پای تو فرو گلست و این پایه بلند

بالغ شده‌ای ببر زباطل پیوند
چون طفل زانگشت مزیدن تا چند

#انوری
- رباعی شمارهٔ ۱۵۴

جانا
به جان رسید
ز عشق تو کار ما
دردا
که نیستت
خبر از روزگار ما

#انوری

گر دوست مرا به کام دشمن دارد
یا خسته دل و سوخته خرمن دارد

گو دار کزین جفا فراوان بیش است
آن منت غم که بر دل من دارد

#انوری

آخر ای جانِ جهان با من جفا تا کِی کنی
دست عهد از دامنِ صحبت، رها تا کی کنی

چون به جز جور و جفاکاری نداری روز و شب
پس مرا بیغاره ی مهر و وفا تا کی کنی

باختم در نرد عشقت این جهان و آن جهان
چون همه درباختم با من دَغا تا کی کنی

چون کلاه خواجگی یکباره بنهادم ز سر
جان من پیراهن صبرم قبا تا کی کنی

از وفای انوری چون روی گردانیده‌ای
شرم دار از روی او آخر جفا تا کی کنی

#انوری