جادوی چشم

#استادمحمدرضا_شجریان
#احمد_هوشمند
#رضا_ترشیزی

"بزم خصوصی"

بزم بسیار کمیاب و زیبا
اساتید :
آواز : #اکبر_گلپایگانی
ویلن : #اسداله_ملک
با حضور استاد #رضا_ورزنده
دستگاه : شور

#رضا_صادقی

نفس

کجای این شب هجران
                       کجای این همه راهی
که از دریچه‌ی چشمت
                         نمی‌رسم به نگاهی

بگو که از غم‌ِعشقت
                         چگونه جان برهانم
چگونه این همه غم را
                        به هر طرف بکشانم

نه پای رفتن از اینجا
                         نه طاقتی که بمانم
چگونه دست دلم را
                         به دست تو برسانم


      غلامرضا طریقی
  دکلمه #رضا_پیربادیان
    #همایون_شجریان

آیین سبز نوروز

بهار در پیش است.
روی زیبا و قد رعنای طبیعت، بی‌تابی می‌کند.
هوای کوه و صدای پای آب، شهر خسته را به سوی خود می‌خواند.
بوی خاک باران‌خورده، کم از بادۀ ناب نیست، و غم‌های ما نه چنان است كه به گریه‌ای از دل برود.
گریستن برای كسی است كه دلی دارد و غمی. ما دلی داریم و غم‌های بسیار. معجزۀ بهار، تبدیل غم به شادی نیست؛ شكوه بخشیدن به دردها و رنج‌ها است.

بهار به ما می‌آموزد كه می‌توان در میان غم‌های بسیار نشست و خندید؛ در پنهان، به پهنای صورت گریست و در پیدا با همۀ دهان و از ژرفای جان خندید.
بهار، مدرسۀ شکفتن است و نوروز آموزگار شادکامی. نوروز، روز نو است و نوید روزگاری دیگر. سرزمین خاطره‌ها، سپهر یادها و «فرصت سبز حیات» است، و پیوند ما با نیاکانمان و میراث ما برای آیندگان. نوروز، نشانۀ مدنیّت، هوشمندی و سلامت ایرانیان در دوران باستان است. طبیعی‌ترین و بهترین روز برای جشن‌های سالانه، آغاز بهار و در وقت گلباران طبیعت است، و این انتخاب خردمندانه، فقط در ایران رخ داده است.
پدران و مادران ما هر دین و آیینی كه برگرفتند، نوروز را گم نكردند؛ چراكه نوروز انتخابی طبیعی و برآمده از عاشقانه‌ترین رابطه میان انسان و زندگی است. نوروز، محصول حادثه‌ای تاریخی یا سیاسی یا دینی نیست؛ بلكه خود تاریخ‌ساز است و آیین‌گستر.

نوروز را زنده نگه می‌داریم تا دوست و دشمن بداند که ما روزهایی را دوست داریم که سرشار از سیر و سکه و سمنو است. پدران و مادران ما، به هزار زبان در گوش ما زمزمه کردند که با چند سین ساده هم می‌توان زندگی را دوست داشت و تا لب گور، شادمان زیست. سین‌های سفرۀ نوروز، مدرسۀ حکمت و نیک‌اندیشی است. آنها به ما می‌آموزند که زندگی در سفره‌ای ساده نیز جاری می‌شود. بوییدن گلی یا همگامی با کوه و صحرا یا دست کشیدن بر گیسوان سبزه‌زار، برای زیستن و خندیدن و تا آسمان‌ها پر کشیدن بسنده است؛ اگر کینۀ خلایق در دل نداشته باشی و خود را مرکز عالم نپنداری.
سلوک انسان در طبیعت، طبیعی‌ترین سیر معنوی او تا بی‌کرانه‌ها است. این سیر خجسته، نه خانقاه می‌خواهد، نه معبدهای آسمان‌خراش و نه جنگ و مشت‌های گره‌کرده. طبیب نوروز، دلال خون نیست؛ لایروب رگ‌های حیات است.

عروس نوروز، عبوس نمی‌نشیند تا بر دیگران فرمان براند. فرمان او، ترانه است؛ بوی گل و نسترن است؛ دیدار و خندیدن و نوشیدن است. نوروز، نه حکمت می‌بافد، نه از عرفان می‌لافد و نه چون معلمان دروغین، چوب تنبیه به دست می‌گیرد.
به تو خنده و شادی می‌آموزد، تا دریچه‌های دل و روحت را به سوی معنای زندگی بگشایی. در ترازوی نوروز، هر که شادتر است، انسان‌تر است؛ زیرا آفریدگار را و آفریده‌های او را چنان می‌بیند که عاشقان، معشوق را، و رهروان، همراه را. هیچ آیین و اسطوره و مرامی را می‌شناسی که انسان‌ها را به شاد و شادتر تقسیم کند، نه به رنگ و نژاد و حزب و دین؟

نوروز، همه را سزاوار زیستن و خندیدن می‌داند، حتی دشمنان بی‌مرامش را. ملتی که نوروز دارد، زندگی را و طبیعت را و دیدار و خندیدن و شاد زیستن را می‌فهمد.
قرن‌هاست که ایرانیان سال نو را با بهترین آرزوهای صمیمی و زیبا برای همدیگر شروع می‌کنند.



#رضا_بابایی
.

آهنگِ: «غریبِ دریا»
با صدای: #رضا_نیک‌فرجام

"گُل بانو"
#رضا_شیری



بی‌خیال تمام دلواپسی‌هاےمان
به موسیقیِ دلنواز گوش ڪن
فنجانت را سر بڪش
و بگذار آنقدر حالمان خوب باشد
ڪه یادمان برود امروز چندشنبه بود.

#رضا_صادقی

شاید