صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم

شب سیه مست فنا بود که هشیار شدیم

پای ما نقطه صفت در گرو دامن بود

به تماشای تو سرگشته چو پرگار شدیم


#صائب_تبريزي

ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن
حشـر خـواب آلـودگان از نـعـره‌ ی مستانه کن
می ‌رود فیض صبوح از دست، تا دم می ‌زنی
پـیـش این دریـای رحمت، دست را پیمانه کن

#صائب_تبریزی

تو صبح عالم افروزی و من
شمع سحرگاهی

گریبان باز‌کن در صبح،
تا من جان برافشانم


#صائب_تبریزی

صاف اگر باشد

هوای بی غبار دوستی

حال دل را می توان

دریافت از سیمای هم...

#صائب_تبریزی

این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت
هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت
دوزخ از تیرگی بخت درون تو بوَد
گر درون تیره نباشد همه دنیاست بهشت

#صائب_تبریزی

در طريق عشق،
خار از پا کشیدن،
مشکل است!


ریشه در دل مي كند،
خاري كه در پا مي رود.


#صائب_تبریزی

قصه سودای من دور و دراز افتاده است

کوچه راهی همچو زلف یارمی خواهد دلم



#صائب_تبریزی

دل رمیده ی ما را به چشم خود مسپار
سیاهْ مست چه داند نگاهبانى چیست!؟

#صائب_تبریزی