اول فکر آخر آمد در عمل
بنیت عالم چنان دان در ازل

میوه‌ها در فکر دل اول بود
در عمل ظاهر بخر می‌شود

چون عمل کردی شجر بنشاندی
اندر آخر حرف اول خواندی

#مثنوی_دفتر۲

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می

زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

#حافظ

بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل

کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی

#سعدی

عاشقا در خویش بِنْگَر، سُخرۀ مَردم مَشو
تا فلان گوید چُنان و آن فلان گوید چنین

من غلام آن گُلِ بینا که فارغ باشد او
کان فلانم خار خوانْد و آن فُلانَم یاسَمین

دیده بگشا، زین سپس با دیدۀ مَردم مَرو
کان فلانَت گَبر گوید، وان فلانت مرد دین


#حضرت مولانا

می کند روزه ی ماه رمضان عمر، دراز

مد انعام در این دفتر و این دیوان است

#صائب_تبریزی

شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان

تـبـم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت

#سعدی

قرآن
غمزه ی جمالِ خود
با دلی زند که اهل باشد...

#عين_القضات_همدانى

گر خدا خواهد نگفتند از بطر

پس خدا بنمودشان عجز بشر

#مولانای_جان

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار
چون‌گوش روزه دار بر الله اکبر است

دانی که چون همی‌ گذرانیم روزگار
روزی که بی تو‌میگذردروزمحشراست

گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

در نامه نیز چند بگنجد حدیث عشق
کوته کنم که قصهٔ ما کار دفتر است

#شیخ اجل سعدی غزل ۶۴

استاد هوشنگ ابتهاج تعبیری دارد نزدیک به این کلمات: «شما حتی اگر خدا را باور نداشته باشید، در ربنای شجریان، خدا را می‌بینید که کسی با التماس، وی را می‌خواند.»
از همان سال‌های نوجوانی که نخستین بار آوای ربنای مرحوم استاد شجریان را شنیدم، همین تعبیر برایم تجلی کرد: کسی دارد به خدا التماس می‌کند.
این التماس کردن در پیشگاه خدا، همه چیزی است که یک عاشق به درگاه آن محتشم عرضه می‌دارد، همان کاری که شبان کرد نزد خدا با آن کلمات ساده عوامانه که موسی را خشمگین ساخت. اما خداوند همین التماس را دوست می‌دارد؛ آری، همین التماس و زاری و درخواست عاجزانه را.
نمی‌دانم چرا گفتند ربنای شجریان، با کیفیت قرآنی این آیه سازگار نیست. البته سلایق متفاوت است و تفاوت سلیقه‌ها، محترم. اما گمان می‌کنم شاید قرنی بگذرد تا دیگر کسی بتواند سوز و شور و حال و مغز این کلمات آسمانی را این گونه تبلور بخشد ...

#ربنا
#ماه_رمضان
#استاد_شجریان
#ژرفا

اگر اهل دلی دیدی
سلام من رسان بر وی
كه كمتر یافتم
هرجا فزونتر جستجو كردم

صابر همدانی

فردی که قادر است عشق بورزد، و عشق ورزیش با باروری همراه است، خودش را نیز دوست دارد.
کسی که فقط بتواند دیگران را دوست بدارد، اصلاً معنی عشق را نمیداند.

هنر عشق ورزیدن
#اریک_فروم

"فاضلتر از نماز"

سوال کرد که از نماز فاضلتر چه باشد.
یک جواب آنکه گفتیم جان نماز به از نماز، مَعَ تقریرِه.

جواب دوم که ایمان به از نماز است، زیرا نماز پنج وقت فریضه است و ایمان پیوسته، و نماز به عذری ساقط شود و رخصت تأخیر باشد. و تفضیلی دیگر هست ایمان را بر نماز که ایمان به هیچ عذری ساقط نشود و رخصت تأخیر نباشد و ایمان بی نماز منفعت کند،
و نماز بی ایمان منفعت نکند ،همچون نماز منافقان.
و نماز در هر دینی نوع دیگر است، و ایمان به هیچ دینی تبدیل نگیرد؛
احوال او و قبلۀ او و غیره متبدل نگردد. و فرقهای دیگر هست، به قدر جذب مستمع ظاهر شود.
مستمع همچون آرد است پیش خمیر کننده؛ کلام همچون آب است در آرد: آن قدر آب ریزد که صلاح اوست.

برگرفته از کتاب "گزیدۀ فیه ما فیه - مقالات مولانا"

تلخیص، مقدمه، و شرح:
#الهی_قمشه_ای

امام احمد غزالی روزی در مجلس وعظ فرمود:
ای مسلمانان، هرچه من در چهل سال از سر این منبر شما را می گویم، فردوسی در دو بیت گفته است، اگر بر آن خواهید رفت، از همه مستغنی شوید؛

ز روز گذر کردن اندیشه کن
پرستیدنِ دادگر پیشه کن

به نیکی گرای و میازار کس
که راه رهایی همین است و بس

جوانمردا
چرا به همگی خود
ادراک نباشی!؟
همه دیده باش
تا او جمال بنماید
همه گوش باش
تا او همه نطق بود
همه سوال باش
که او همه اجابت است
اگر تو همه ادراک باشی
کمال او را جمال خوانند
اگر همه عجز باشی
جمال او را جلال خوانند.

عین القضات همدانی🌹

سعدیا گر بکند سیل فنا خانه عمر

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست

#سعدی

▪پرده را برداشت رومی از میان!


رومیان آن صوفـیانند ای پدر!
بی زِ تکرار و کتاب و بی هـنر!

لیــک صیـقل کـرده اند آن ســینه ها
پاک از آز و حرص و بخل و کینه ها


#مثنوی
#مولانا

ای بی نشان محض نشان از که جویمت
گم گشت در تو هر دو جهان از که جویمت

تو گم نه‌ای و گمشدهٔ تو منم ولیک
تا یافت یافت می‌نتوان از که جویمت

دل در فنای وحدت و جان در بقای صرف
من گمشده درین دو میان از که جویمت

پیدا بسی بجستمت اما نیافتم
اکنون مرا بگو که نهان از که جویمت

چون در رهت یقین و گمانی همی رود
ای برتر از یقین و گمان از که جویمت

در بحر بی نهایت عشقت چو قطره‌ای
گم شد نشان مه به نشان از که جویمت

تا بود که بویی از تو بیابد دلم چو جان
بیرون شد از زمان و مکان از که جویمت

در جست و جوی تو دلم از پرده اوفتاد
ای در درون پردهٔ جان از که جویمت

عطار اگرچه یافت به عین یقین تورا
ای بس عیان به عین عیان از که جویمت

#شیخ_عطار

حکایت بایزید
منطق الطیر عطار نیشابوری
.

آرامگاه عارف بزرگوار
شیخ ابوالحسن خرقانی(ره)
.