هفت عمق آگاهی-7
الااله الا هو

حضرت_مولانا

در هر سری سودای تو در هر لبی هیهای تو
بی‌فیض شربت‌های تو عالم تهی پیمانه‌ای
هرخسروی مسکین توصیدکمین شاهین تو
وی سلسله تقلیب تو زنجیر هر دیوانه‌ای

نشان عاشق آن باشد که شب با روز پیوندد


تو را گر خواب می‌گیرد نه صاحب درد عشاقی

حضرت سعدی

عشق چون کهنه شود محو نگردد به فراق

محتشم کاشانی

#شجریان
ساز و آواز

"دل غافل"
خواننده: #مرضیه
آهنگساز: #جواد_لشگری
ترانه‌سرا: #معینی_کرمانشاهی
گر نشد قسمتم عیش و شادمانی
سرخوشم با همین رنجِ زندگانی
با من دیوانه، این جهان بیگانه
عمرِ من بیحاصل، عشقِ من افسانه
حسرتم جاودانی
جانم ناتوان، آهم بی‌اثر
قلبم مهربان، اشکم بی‌ثمر
عمرم شد همه باطل
وای از این دلِ غافل
عمرم شد همه باطل
وای از این دلِ غافل
بزمی مستانه خواهم
خلقی دیوانه خواهم
تا کنم شکوه‌ی رنجِ هستی
ای خوش آن بزم و آن شورِ مستی
شمع صبحم، جلوه‌ای ندارم
بهتر سر در خامُشی گذارم
عمرم شد همه باطل
وای از این دلِ غافل
عمرم شد همه باطل
وای از این دلِ غافل

"به تماشای نگاهت"
خواننده: #همایون_شجریان
آهنگ: #مهیار_علیزاده
ترانه سرا: #علیرضا_کلیایی
آلبوم: افسانه چشمهایت
گو چه رازی است در این موج مه‌آلود نگاهت
که تو چون باد پریشانی و مستی
دست در دست خزان، خنده‌کنان
در دل این باغ نشستی
قامت عمر مرا خشک‌تر از شاخه بی‌جان
بشکستی، بشکستی
چه بگویم، به که گویم
که دلم گلشن اسرار تو گشته
گل هر یاد در این باغ پریشان
به سرانگشت تو در خاطره خاک نشسته
وای بر من که دلم پُر ز تمنای تو گشته
چه بگویم، به که گویم، که زبانم گره خورده
نتوانم، نتوانم، نتوانم که بگویم :
دل من لیلی‌اش از یاد نبرده
من که عمرم به تماشای نگاهش همه بر باد نشسته
همچو لیلای پریشان تو بر خاک نشستم
خسته‌ام، خسته‌تر از مرغ پر و بال شکسته
خسته‌ام، خسته‌تر از قامت مینای شکسته
جز غم روی رخش در دل ویران چه توان دید
به که گویم، به که گویم که من از عشق غریبش
نگذشتم، نگذشتم

مَقام و مُصَلّیِ ابراهیم در حوالی کعبه جایی است که اهلِ ظاهر می‌گویند آن‌جا دو رَکعت نماز می‌باید گزاردن، این خوب است، ای‌وَالله، اِلّا مقامِ ابراهیم پیشِ مُحقّقان آن است که ابراهیم‌وار خود را در آتش اندازی جهت حق و خود را بدین مقام رسانی به جَهد و سَعی در راهِ حق، یا نزدیکِ آن مقام که او جهتِ حق خود را فدا کرد.
یعنی نَفْس را پیشِ او خَطری نمانْد و بر خود نَلرزید.
در مقامِ ابراهیم دو رَکعت نماز خوب است اِلّا چُنان نمازی که قیام‌اش در این عالَم باشد و رکوع‌اش در آن عالَم.



فیه ما فیه

چون باده می‌کند مست، ما را هوای باران
دریای نشئه خیزد، از قطره‌های باران

مینا به‌پای ساغر چون سر نهد به‌سجده
چیزی دگر نخوانَد غیر از دعای باران

در بزمِ می‌پرستی خارج بوَد ز آهنگ
سازی که آن نباشد کوکِ صدای باران

پیداست عکسِ خوبی، از چارسوی عالَم
آیینه‌خانه‌ای شد دهر از صفای باران

بعد از خرید باده، نقدی که مانده‌باشد
بعضی فدای ابر است، بعضی فدای باران

روزی که نیست چشمم از جوشِ گریه پُر آب
در کارخانهء ابر خالی‌ست جای باران

دارند بر سرِ دست، جان‌های تلخ و شیرین
باران برای ساغر، ساغر برای باران

پس‌ماندن از رفیقان، ننگی‌ست بر سبک‌رو
بی‌جا نمی‌خروشد سیل از قفای باران

«طغرا» مباش غافل زین ابرِ خرقه آبی
پیری‌ست سبحه در کف، از قطره‌های باران.

#طغرای_مشهدی

اعترافِ معصیت از صد عقوبت بدتر است
انتقامِ ما گنهکاران همین اقرار بس

طغرا مشهدی
در اعتراف
در انتقام

شوقِ یوسف

#استادهوشنگ‌ابتهاج #ه‌ا‌سایه

از کتاب بانگِ نی
آواز:
#استادمحمدرضاشجریان
نی:
#استادحسن‌ناهید
تاریخِ ضبط : ۱۳۵۸
از آلبوم منتشر نشده‌ی
یوسفِ گمگشته

سرخوش و مست برون تاخته از میکده دوش
می‌گذشتم به درِ صومعه گویا و خموش
مجمعی دیدم از اهلِ ریا مالامال
همه تسبیح به دست و همه سجّاده به دوش
شیخکی معرکه آراسته با یک دف ریش
کَپنَکی پیروِ خود ساخته یک گلّه وحوش

همچو مینای میَم افتان‌و‌خیزان چون دید
با دَمِ سرد در آمد چو خُمِ می در جوش
مَرکبِ طعن برانگیخت که ای دشمنِ دین!
عَلَمِ شِید برافراشت که ای آفتِ هوش!
آخر این ماهِ صیام است نترسی ز خدا؟
آخر این پندِ رسول است نگیری در گوش؟
همه را خشک لب از روزه، تو را تَر دامن
هان! دهان آب کش از باده و در توبه بکوش!

گفتم ای خانقهِ زهد ز تو زَرق‌آباد!
گفتم ای کویِ خموشان ز تو بازارِ خروش!
از تلامیذِ تو ابلیس یکی کُند‌سواد!
وز مریدانِ تو محمود یکی حلقه‌بگوش!
ظاهرت ساده‌نما چون دلِ دیوانهٔ مست،
باطنت توی‌به‌تو چون فلکِ ازرق‌پوش!
بوریاهای ریاباف به هم بافته‌ای
فرش از خشتِ خُم انداخته در زیرِ فروش!
اندر آن خم چه میِ صافیِ صوفی‌سوزی!
که نکردست از آن پیرِ مغان رَشحی نوش!
پای‌کوبانِ سماعش همه افشرده عصیر
سینه‌گرمانِ دعایش همه آورده به جوش!
گر نترسم که به بدمستی مشهور شوم
زود بردارم از ساغرِ عِرضت سرپوش!
بتت از جیب نمایان کنم ای شِید‌شعار!
مستت از کوی برون آورم ای زَرق‌فروش!
نه مرا توبه ز می بلکه تو را سوگند است
ایّهاالشّیخ! که مِن‌بعد در این باب مکوش!

"سنجر" از بختِ دلیرِ تو به مستی چه عجب؟
محتسب پیشِ دهانِ تو اگر گیرد گوش!

#سنجر_کاشی

هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز
ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

#حافظ

#صدایی_که_می‌شنوید صدای #علی_موسوی_گرمارودی است.

بانو #هایده
تهران _ اواخر دهه چهل

ترانه : تنهای تنها مانده ام/پالایش
خواننده : #هایده
آهنگ : #علی_تجویدی
شعر : #معینی_کرمانشاهی
(در زیر سقف آسمان، در گوشه این آشیان)

دکتر شریعتی شعری از اخوان ثالث را به آواز می‌خوانند

عاشقان چون زندگی زاينده‌اند
عاشقان در عاشقان پاینده‌اند
عشق از جانی به جانی می‌رود
داستان از جاودانی می‌رود
جاودان است آن نو ديرينه سال
رفته از جامی به جامی اين زلال
مردن عاشق نمی ميراندش
در چراغی تازه می‌گيراندش

#هوشنگ_ابتهاج

دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید

ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح!
نَصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید

#شیخ_بهایی

ترانه : دیگه بَسَمه
خواننده : مهستی
آهنگ : بدیعی
شعر : شیرازی

من همدم تو، تو گل نرگسی من شبنم تو⁦⁦☘️⁩
آهنگ شیرازی با سیمابینا⁦♥️⁩

دختر شیرازی
• شعر و آهنگ : محلی فارس
خوانندگان : #امین_الله_رشیدی
و #فرخنده_عمیمی_نژاد
ارکستر : شماره 3 رادیو ایران
تنظیم کننده و رهبر ارکستر :
زنده یاد استاد #پرویزیاحقی
• سال ضبط / محل ضبط : 1339 تهران