#داریوش - اجازه

#داریوش - فریاد زیر آب

ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند

زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند

نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا
وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

بستاند ای سرو سهی! سودای هستی از رهی
یغما کند اندیشه را دور از بد اندیشم کند...


#رهی_معیری

ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

نزد شاهین محبت، بی پر و بال آمدن
پیش باز عشق، آئین کبوتر داشتن

سوختن بگداختن چون شمع و بزم افروختن
تن بیاد روی جانان اندر آذر داشتن

اشک را چون لعل پروردن بخوناب جگر
دیده را سوداگر یاقوت احمر داشتن

هر کجا نور است چون پروانه خود را باختن
هر کجا نار است خود را چون سمندر داشتن

آب حیوان یافتن بیرنج در ظلمات دل
زان همی نوشیدن و یاد سکندر داشتن

از برای سود، در دریای بی پایان علم
عقل را مانند غواصان، شناور داشتن

گوشوار حکمت اندر گوش جان آویختن
چشم دل را با چراغ جان منور داشتن

در گلستان هنر چون نخل بودن بارور
عار از ناچیزی سرو و صنوبر داشتن

از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب
علم و جان را کیمیا و کیمیاگر داشتن

همچو مور اندر ره همت همی پا کوفتن
چون مگس همواره دست شوق بر سر داشتن


#پروین_اعتصامی

#بانو_مهستی
تو اخرین طبیبی


♡من را در آغوش بگیر
و تکه تکه بچسبان
مثل جورچین هزار قطعه از هم پراکنده ام .

آن‌ها
که خوانده‌ام، همه از یاد من برفت
الا حدیث دوست، که تکرار می‌کنم


#حضرت_سعدی

فرق عارف و غير عارف آن است كه عارف قيامتش هم اكنون برپاست و جلال خدا و نيستي عالم براي او در همين نشئه مشهود و منكشف گشته است، ولي غير عارف براي شهود اين امر منتظر قيامت ميماند.


#وحدت_وجود

آه ... اگر رگبار گیسوی تو دریا دم نبود
یک کف از خاکِ کویر خاطرم، خرّم نبود

چشم گلدانها به دیدار تو روشن مانده است
بی تکلّف، خنده هایت از شکفتن، کم نبود

ای بهار غنچه ساز ازخاک گیلانگرد من
هر چه می رویید بی تو، جز گُل ماتم نبود

قحط شادابی است، اشکم را به چشم کم مگیر
تشنگی می کُشت گُل ها را اگر شبنم نبود

ابر اندوهت حجاب افتاد ورنه در نظر
اینقدر آینده ی خورشیدیان، مبهم نبود

خاک، خشکی می گرفت ازخون وخاکستر،اگر
جرعه ای از عشق در آب و گل آدم نبود

دشت، نیلی بود و سبزه خونچکان آهو دوان
در غزل «شیون» غزال واژه ای رامم نبود


#شیون_فومنی

مگر نسیم سحر بوی یار من دارد
که راحت دل امیدوار من دارد

نشانِ راه سلامت زِمن مپرس که عشق
زمام خاطر بی‌اختیار من دارد!


#حضرت_سعدی

آه
و هزار آه...

اگر جمالش در خیال آید و بماند...

ماندن خیال با عشق
مرهمِ زخم بُود

و این رمزی لطیف است...


#عین_القضات_همدانی

خداوند صورت ظاهر انسان را مطابق با عالم ، و صورت باطن وی را مطابق با خود آفرید.


شیخ محیی الدین بن عربی

#داریوش - عشق من عاشقم باش

#داریوش - به خود رسیدن

به سِرّ ِ جام ِ جم آن گه نظر توانی کرد
که خاک ِ میکده‌ کُحل ِ بصر توانی کرد

مباش بی می و مطرب که زیر ِ طاق ِ سپهر
بدین ترانه غم از دل به دَر توانی کرد

گُل ِ مراد ِ تو آن گه نقاب بگشاید
که خدمتش چو نسیم ِ سَحر توانی کرد

گدایی ِ در ِ میخانه طُرفه اکسیریست
گر این عمل بکُنی خاک زر توانی کرد

به عزم ِ مرحله‌ی عشق پیش نِه قدمی
که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

تو کز سرای طبیعت نمی‌روی بیرون
کجا به کوی طریقت گذر توانی کرد

جمال ِ یار ندارد نقاب و پرده ولی
غبار ِ ره بنشان تا نظر توانی کرد

بیا که چاره‌ی ذوق حضور و نظم ِ امور
به فیض بخشی اهل ِ نظر توانی کرد

ولی تو تا لب ِ معشوق و جام ِ مِی خواهی
طمع مدار که کار ِ دگر توانی کرد

دلا! ز نور ِ هدایت گر آگهی یابی
چو شمع خنده زنان تَرک ِ سَر توانی کرد

گر این نصیحت ِ شاهانه بشنوی حافظ!
به شاهراه ِ حقیقت گذر توانی کرد
 

 حافظ

دلبرم رخ گشاده می‌آید

تاب در زلف داده می‌آید

در دل سنگ لعل می‌بندد

کو چنین لب گشاده می‌آید

آفتابی که سرکش است چو تیغ

بر خطش سر نهاده می‌آید

در صفاتش ز بحر جان فرید

گهر پاک‌زاده می‌آید

عطار

طریق درویشان ذکر است و شکر و خدمت و طاعت و ایثار و قناعت و توحید و توکل و تسلیم و تحمل.

هر که بدین صفتها که گفتم موصوف است به حقیقت درویش است وگرنه در قباست

در اخلاق درویشان
گلستان سعدی

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت شغب است و جهل و ظلمت
حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد
که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت
اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
طیران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت
به در آی تا ببینی طیران آدمیت
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم
هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت
سعدی شیرازی

ناظم حکمت چه قشنگ گفت:

این‌گونه نیست که
امیدهایمان را پاره کنیم
و در باد بگسترانیم.
از یاد مبر!
كه زندگی مجادله‌‌ايست زیر هر آسمانی…