قصهٔ رنجور و رنجوری بخواند
بعد از آن در پیش رنجورش نشاند

رنگ روی و نبض و قاروره بدید
هم علاماتش هم اسبابش شنید

گفت هر دارو که ایشان کرده‌اند
آن عمارت نیست ویران کرده‌اند

بی‌خبر بودند از حال درون
استعیذ الله مما یفترون

دید رنج و کشف شد بروی نهفت
لیک پنهان کرد وبا سلطان نگفت

رنجش از صفرا و از سودا نبود
بوی هر هیزم پدید آید ز دود

دید از زاریش کو زار دلست
تن خوشست و او گرفتار دلست

عاشقی پیداست از زاری دل
نیست بیماری چو بیماری دل

علت عاشق ز علتها جداست
عشق اصطرلاب اسرار خداست

عاشقی گر زین سر و گر زان سرست
عاقبت ما را بدان سر رهبرست

هرچه گویم عشق را شرح و بیان
چون به عشق آیم خجل باشم از آن

گرچه تفسیر زبان روشنگرست
لیک عشق بی‌زبان روشنترست

چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت
چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت

عقل در شرحش چو خر در گل بخفت
شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت

آفتاب آمد دلیل آفتاب
گر دلیلت باید از وی رو متاب

از وی ار سایه نشانی می‌دهد
شمس هر دم نور جانی می‌دهد

سایه خواب آرد ترا همچون سمر
چون برآید شمس انشق القمر

خود غریبی در جهان چون شمس نیست
شمس جان باقیست کاو را امس نیست

شمس در خارج اگر چه هست فرد
می‌توان هم مثل او تصویر کرد

شمس جان کو خارج آمد از اثیر
نبودش در ذهن و در خارج نظیر

در تصور ذات او را گنج کو
تا در آید در تصور مثل او

چون حدیث روی شمس الدین رسید
شمس چارم آسمان سر در کشید

واجب آید چونک آمد نام او
شرح کردن رمزی از انعام او

این نفس جان دامنم بر تافتست
بوی پیراهان یوسف یافتست

کز برای حق صحبت سالها
بازگو حالی از آن خوش حالها

تا زمین و آسمان خندان شود
عقل و روح و دیده صد چندان شود

لاتکلفنی فانی فی الفنا
کلت افهامی فلا احصی ثنا

کل شیء قاله غیرالمفیق
ان تکلف او تصلف لا یلیق

من چه گویم یک رگم هشیار نیست
شرح آن یاری که او را یار نیست

شرح این هجران و این خون جگر
این زمان بگذار تا وقت دگر

قال اطعمنی فانی جائع
واعتجل فالوقت سیف قاطع

صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق
نیست فردا گفتن از شرط طریق

تو مگر خود مرد صوفی نیستی
هست را از نسیه خیزد نیستی

گفتمش پوشیده خوشتر سر یار
خود تو در ضمن حکایت گوش‌دار

خوشتر آن باشد که سر دلبران
گفته آید در حدیث دیگران

گفت مکشوف و برهنه بی‌غلول
بازگو دفعم مده ای بوالفضول

پرده بردار و برهنه گو که من
می‌نخسپم با صنم با پیرهن

گفتم ار عریان شود او در عیان
نه تو مانی نه کنارت نه میان

آرزو می‌خواه لیک اندازه خواه
بر نتابد کوه را یک برگ کاه

آفتابی کز وی این عالم فروخت
اندکی گر پیش آید جمله سوخت

فتنه و آشوب و خون‌ریزی مجوی
بیش ازین از شمس تبریزی مگوی

این ندارد آخر از آغاز گوی
رو تمام این حکایت بازگوی⚘

دل لطیفه ای است که تمام اعضا
و جوارح آدمی را تدبیر کرده
و محل "علم و معرفت" است
نسبت دل به حقایق معلومات
مانند نسبت آیینه بـه صورت هـایی
است
که در آن انعکاس یافته است
همچنانکه جسم دارای صورتی اسـت کـه مثال آن در آیینه منعکس میشود
هر معلوم نیز حقیقتی دارد
کـه صورت آن در آینـۀ دل منطبـع
میشود
و همچنانکه در مثال آیینه

سه چیز مغایر هم وجود دارد:
آیینه و صـورت اجسام
و حصول عکس در آیینه

در حصول علم نیز سه چیز وجود دارد :
دل ، حقایق اشیاء و حصول آن حقایق در دل

عالم دلی است که مثال حقایق اشیادرآن حلول میکند
معلوم، حقایق اشیاست
و علم عبارت از حصول مثـال آن هـا

در آیینـه ی دل اسـت.

جناب غزالی⚘
احیاءالعلوم

بر گیسویت ایجان کمتر زن شانه...!
#پوران&#ویگن

#مرتضی_پاشایی
خداحافظ

‍    ‍     توجّه کرده‌ای وقتی که می‌گویی خداحافظ
           دلم اندازه‌ی شبهای بی مهتاب می‌گیرد!

#امید_صباغ‌نو

دل لطیفه ای است که تمام اعضا
و جوارح آدمی را تدبیر کرده
و محل "علم و معرفت" است
نسبت دل به حقایق معلومات
مانند نسبت آیینه بـه صورت هـایی
است
که در آن انعکاس یافته است
همچنانکه جسم دارای صورتی اسـت کـه مثال آن در آیینه منعکس میشود
هر معلوم نیز حقیقتی دارد
کـه صورت آن در آینـۀ دل منطبـع
میشود
و همچنانکه در مثال آیینه

سه چیز مغایر هم وجود دارد:
آیینه و صـورت اجسام
و حصول عکس در آیینه

در حصول علم نیز سه چیز وجود دارد :
دل ، حقایق اشیاء و حصول آن حقایق در دل

عالم دلی است که مثال حقایق اشیادرآن حلول میکند
معلوم، حقایق اشیاست
و علم عبارت از حصول مثـال آن هـا

در آیینـه ی دل اسـت.

جناب غزالی⚘
احیاءالعلوم

ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم
ما باده پرستیم و از این خلق جدائیم

بر طور وجودیم چو موسی شده ازدست
بی پا و سر آشفته و جویای لقائیم

روحیم که در جسم نباشد که نباشیم
موجیم که در بحر به یک جای نیائیم

در صومعهٔ سینهٔ ما یار مقیمست
ما از نظرش صوفی صافی صفائیم

ما غرق محیطیم نجوئیم دگر آب
ای بر لب ساحل تو چه دانی که کجائیم

مائیم که از سایه گذشتیم دگر بار
ما سایه نجوئیم همائیم همائیم

مائیم که از ما و منی هیچ نماندست
در عین بقائیم و منزه ز فنائیم

گاهی چو هلالیم و گهی بدر منیریم
گاهی شده در غرب و گه از شرق برائیم

سید چه کنی راز نهان فاش نگفتیم
در خود نگرستیم خدائیم خدائیم

#شاه نعمت الله ولی ⚘

سوز دل عاشقان شررها دارد
درد دل بی‌دلان اثرها دارد

نشنیدستی که آه دلسوختگان
بر حضرت رحمت گذرها دارد

#حضرت مولانا⚘

سوز دل عاشقان شررها دارد
درد دل بی‌دلان اثرها دارد

نشنیدستی که آه دلسوختگان
بر حضرت رحمت گذرها دارد

#حضرت مولانا⚘

صفت عارفان است که صفات حق در او جاری و جنس ربوبیت در او ساری باشد.

بایزید بسطامی

#بایزید_بسطامی⚘

یک زمان تنها بمانی تو ز خلق
در غم و اندیشه مانی تا به حلق
#مثنوی_مولانا۰⚘

واقعا چرا وقتی انسان تنها می شود به قول #مولانا غم و غصه گلوی او را فشار می دهد؟
این غم از چه نوعی است؟ خوبه یا بد؟
مساله اینه که انسان در تنهایی حواسش به دیگران نیست تا حواسش از خودش پرت شود. وقتی که تنها شدیم با خودمان مواجه می شویم. خودمان را در آینه خودمان می بینیم. حال این خود چه چهره ای دارد؟ وحشتناک یا زیبا؟ نورانی یا تاریک؟ قوی یا ضعیف؟ در زمان تنهایی انواع و اقسام افکار گذشته و حال آینده به سراغ ما می آیند. اینکه کاش فلان کار را نکرده بودم، کاش فلان حرف را زده بودم و ... بعد ترس و توهم از آینده. چی میشه؟ اگه فلان بشه چه کار کنم...
از این به بعد هر موقع تنها شدی ببین چه احساسی داری، این احساس همان خود واقعی توست. اگر شاد بودی، با دیگران نیز شاد خواهی بود ولی اگر در تنهایی ترسیدی و غم به سراغ تو آمد، بِدان که حضور در جمع تنها مُسکّنی است که درد وجودت را پنهان می کند.
اما این خود واقعی، خود حقیقی ما نیست. خود حقیقی ما را شمس تبریزی اینگونه به ما معرفی می کند:

#شمس_تبریزی می فرمایند:
با خویشتنم خوش است،
زین پس من و من.

انسانی که از وفور عشق با خودش در صلح است و در جنگ نیست، با خودش کشمکش ندارد، یک چنین آدمی را باید الگوی اخلاق دانست.
یک چنین موجودی خودش گلستان است و دنیا را هم گلستان می کند.

در جای دیگری باز هم #شمس_تبریزی می فرمایند:
زندان را بر خود بُستان گردانیم،
چون زندان ما بُستان گردد،
بنگر که بُستان ما خود چه باشد.

در ادامه بیت اول مولانا در مثنوی می فرمایند:

چیست اَنْدَر خُم که اَنْدَر نَهْر نیست ؟
چیست اَنْدَر خانه کَنْدر شهر نیست؟
این جهان خُم است و دلْ چون جویِ آب
این جهانْ حُجْره‌ ست و دلْ شهرِ عُجاب

یعنی آنچه که تو در بیرون از خود به دنبالش هستی همین الان در وجود تو حضور دارد. جهان هستی در مقابل دل تو مانند کوزه در برابر جوی آب است و حُجره ای در مقابل شهر عجایب.

روی این چیزها بیاندیشیم که پیامبر اکرم فرمودند یک ساعت تفکر بهتر از هفتاد سال عبادت است.

سخنِ بی تو مگر جای شنیدن دارد؟
نفسِ بی تو کجا نای دمیدن دارد؟

علت کوری یعقوب نبی معلوم است
شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد؟

#شهریار⚘

سخنِ بی تو مگر جای شنیدن دارد؟
نفسِ بی تو کجا نای دمیدن دارد؟

علت کوری یعقوب نبی معلوم است
شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد؟

#شهریار

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

#مولانا

بنده همان به که ز تقصیر خویش
عــذر بـــه درگــاه خدای آورد...

ورنه ســــزاوار خــــــداوندیش
کــس نـــتواند کــه به جـــای آورد...

#سعدی

‍ بشنو این نی چون شکایت می‌کند
از جداییها حکایت می‌کند

کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم

هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

سر من از نالهٔ من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست

آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد

قسمتی از سرآغاز مثنوی معنوی⚘

تصنیف ساقی سرمستان
آهنگ‌ساز: استاد عباس خوش‌دل
آواز: علی‌رضا افتخاری


ای ساقی ما سرمستان جامی بده جانم بستان

ز همه گریزان ناله خیزان بر تو رو کردم⚘

‍ آمده ام که سر نهم
هژیر مهرافروز⚘

از آلبوم: دل قلندر
تکست شعر ترانه: هژیر مهرافروز
موزیک و تنظیم موسیقی : هژیر مهرافروز

آمده​ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم
آمده​ام چو عقل و جان از همه دیده​ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم
اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم
در هوس خیال او همچو خیال گشته​ام
وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم
آمده​ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم

‌
از میان دو واژه

انسان و انسانیت؛

اولی در میان کوچه ها

و دومی در لابلای کتاب ها

سرگردان است...

#ویکتور هوگو⚘

در زندگۍ آموختہ ام ڪہ
جایگاه و موقعیت را
میتوان خرید...
ولۍ
احترام را باید ڪسب ڪرد...

#پروفسور_سمیعی⚘

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد از درد خودپرستی

حافظ