گلچینی از بهترین صحنه‌های دیدنی سواحل جنوبی ایران

عتاب یار پریچهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند...

• آواز :محمدرضا شجریان
• ساز:حسین علیزاده

بخشی از سرود #ای_ایران
باصدای #غلامحسین_بنان
آهنگ از #روح_الله_خالقی
شعر از #حسین_گل_گلاب

ایران!
همیشه از گزندِ پیش‌آمدِ ناگوار
در پناه بمانی

ایران من



#همایون_شجریان

در دلِ خود تو را نمى‌بينم
چنان كه اول مي‌ديدم؛
خدا در دل تو
مرا
شيرين گرداند.

شمس تبریزی

هو

و گفت: عالِم علم برگرفت. زاهد زهد برگرفت. عابد عبادت، و با آن وا پیش او شد.
تو پاکی برگیر و با پاکی پیشِ او شو که او پاک است.

شیخ ابوالحسن خرقانی

.

بود آیا که در میکده‌ها بگشایند
گره از کار فرو بسته‌ی ما بگشایند
اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند
دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند
در میخانه ببستند خدایا مپسند
که دَرِ خانه‌ی تزویر و ریا بگشایند

#حافظ

آهنگساز:
زنده یاد استاد سیدخلیل عالی‌نژاد
خواننده و سرپرست گروه:


#هژیر_مهرافروز

غمگین مکن، اگر نکنی شاد خاطری
گر مرهم دلی نشوی نیشتر مباش


#صائب‌_تبریزی

غصه در آن دل بود کز هوس او تهیست
غم همه آن جا رود کان بت عیار نیست


#مولوی

اقبال لاهوري

دلا  رمز  حیات از غنچه  دریاب
حقیقت درمجازش بی حجابست
ز  خاک  تیره  می روید و لیکن
نگاهش  بر شعاع  آفتاب است

پس در عرفات گفت: «یا دلیل المتحیّرین» و چون دید که هر کسی دعا می‌کردند او نیز سر بر تلّ‌ِ ریگی نهاده بود و نظّاره می‌کرد چون همه بازگشتند نَفَسی بزد و گفت: «پادشاها عزیزا پاکت دانم پاکت گویم، از همه تسبیح مسبّحان و از همه تهلیل مهلّلان و از همه پندارِ صاحب‌پنداران»
و گفت: «الهی! تو می‌دانی که عاجزم از مواضعِ شکرِ تو. به جای من شکر کن خویش را که شکر آن است و بس.»


#تذکرة‌الاولیاء
ذکر #حسین‌منصور‌حلاج

بریز باده بر اجسامم و بر اعراضم

          چنانکه هیچ نماند
           ز من رگی هشیار


#مولانا

رفیقِ مهربان و ، یارِ همدم ،

همه کس دوست می‌دارند و ، من هم ،





نظر با نیکوان ، رسمی‌ست معهود ،

نه این بدعت من آوردم به عالَم ،




#سعدی

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم

بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم

زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
وجدی نه که در گرد خرابات برآییم

نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه که گوییم کجاییم

حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم

ترسیدن ما هم چو از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم

ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

دریاب دل شمس خدا مفتخر تبریز
رحم آر که ما سوخته‌ی داغ خداییم

مولانا