همراه خود ،نسیم صبا می برد مرا
یا رب چو بوی گل، به کجا می برد مرا؟

سوی دیار صبح رَوَد، کاروان شب
باد فنا، به مُلک بَقا می برد مرا

با بال شوق ،ذرّه به خورشید می رسد
پروازِ دل ،به سوی خدا می برد مرا

گفتم که بوی عشق ،که رامی بَرَد زخویش؟
مستانه گفت دل، که مرا می بَرَد ،مرا

برگِ خزان رسیده ی  بی طاقَتَم، رهی
یک بوسه ی نسیم ،ز جا می برد مرا

#رهی_معیری

خوش باش که خوشْ نهاد باشد صوفی
از باطن خویشْ شاد باشد صوفی
صوفی صاف است غم بَرو نَنشیند
کیخُسرو و کیقُباد باشد صوفی

#رباعی_مولانا

خوشی من از نهاد من, رنج من از نهاد من است.

#شمس_تبریزی
#درود.پگاهتان پدرام

اگر نمی توانید آنچه در بیرون هست را بپذیرید آنچه در درون است را بپذیرید .

اگر وضعیت بیرونی غیرقابل قبول است وضعیت درونی را تغییر دهید.

یعنی در مقابل درد مقاومت نکنیم و اجازه بدهیم اندوه،ترس ،تنهایی باشد وتسلیم شویم و بدون برچسب زدن تماشا کنیم وآن را  در آغوش بگیریم و آنگاه معجزه تسلیم،
رنج عمیق را به آرامش عمیق تبدیل می کند.

#آکهارت_تله

هر بلايي سرتان آورده اند،واگذارشان كنيد به "خدا"...
خودتان را نابود نكنيد
خودتان دادگاه تشكيل ندهيد
حكم صادر نكنيد
اين كار فقط شخصيتتان را زيرِ سوال ميبرد...
آدمي تقاصِ خطاهايش را در همين دنيا پَس ميدهد
بدونِ آنكه خودش متوجه شود...
#علي_قاضي_نظام

روی گشاده ای صنم طاقت خلق می‌بری
چون پس پرده می‌روی پرده صبر می‌دری

حور بهشت خوانمت ماه تمام گویمت
کآدمیی ندیده‌ام چون تو پری به دلبری

آینه را تو داده‌ای پرتو روی خویشتن
ور نه چه زهره داشتی در نظرت برابری

نسخه چشم و ابرویت پیش نگارگر برم
گویمش این چنین بکن صورت قوس و مشتری

چون تو درخت دل نشان تازه بهار و گلفشان
حیف بود که سایه‌ای بر سر ما نگستری

دیده به روی هر کسی برنکنم ز مهر تو
در ز عوام بسته به چون تو به خانه اندری

من نه مخیرم که چشم از تو به خویشتن کنم
گر تو نظر به ما کنی ور نکنی مخیری

پند حکیم بیش از این در من اثر نمی‌کند
کیست که برکند یکی زمزمه قلندری

عشق و دوام عافیت مختلفند سعدیا
هر که سفر نمی‌کند دل ندهد به لشکری

شعر:سعدی جان
خواننده:سیامک شجریان

خموشانه
شعر : دکتر شفیعی کدکنی
آهنگساز : مجید درخشانی
آواز : یارا دانشور
‌

دریای کرم موج می زند هرچه از او خواهی می دهد. هر یکی چیزی می پرستند: یکی زر، یکی جاه. هذا ربی می گویند، لا أحبّ الآفلین نمی گویند!

ابراهیم می گوید: لا أحبّ الآفلین . کو ابراهیم صفتی که به زبان حال گوید: ⁣لا أحبّ الآفلین؟

#شمس تبریزی

 ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو
ما ناظر روح و روح نظارهٔ تو

خورشید بگرد خاک سیارهٔ تو
مه پاره شده ز عشق مه پارهٔ تو

#حضرت_مولانا

چون ابر به نوروز، رُخ لاله بِشُست
برخیز و به جامِ باده کُن عزمِ درست

کاین سبزه که امروز تماشاگهِ توست
فردا همه از خاکِ تو بَرخواهد رُست...

#خیام_نیشابوری
"رباعیات"

.
ای‌ خزان‌های‌ خزنده‌،
                در عروق‌ سبزِ باغ‌
          ڪاین‌چنین‌ سرسبزی‌ ما
                          پایڪوبان‌ِ شماست‌

از تبارِ دیڪَریم‌ و
                از بهارِ دیڪَریم‌
                     می‌شویم آغاز از
            آنجایی‌ ڪه‌ پایانِ شماست‌...!!

محمدرضا_شفیعی_کدکنی

در دلم تا برقِ عشقِ او بجَست ،

رونقِ بازارِ زهدِ من ، شکست ،




چون مرا می‌دید دل برخاسته ،

دل ز من بربود و ،،، در #جانم نشست ،




#عطار

جهان را بسازید همچو بهشت
مگویید هرگز سخن‌های زشت
همه یک‌به‌یک، مهربانی کنید
جهان را همه، پاسبانی کنید
بگویید این جمله در گوش باد
که یک تن به گیتی پریشان مباد

#جعلی
#فردوسی
از فردوسی نیست.

برخاست بوی گل ز در آشتی درآی

ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو....

#حافظ

        
صدای بوسه باران
                     صدای خنده‌ی گل

        صدای کف‌زدن لحظه‌ها برای بهار
      دوباره معجزه‌ی آب و آفتاب و زمین

      شکوه جادوی رنگین‌کمان فروردین
     شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود

      سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود
     دوباره چهره‌ی نوروز و شادمانی عید

                دوباره عشق و امید
    دوباره چشم و دل ما و چهره‌های بهار

     غم زمانه به پایان نمی‌رسد، برخیز
     به شوق یک نفس تازه در هوای بهار

                 فریدون_مشیری

عمری‌ست ، تا جان می‌دهم ،

بر بویِ وصلت ، در جهان ،




دارم ز عشقِ رویِ تو ،

در دل ، هوا ،،، در سر ، هوس ،




#جهان‌ملک‌خاتون