خواب در عهدِ تو ، در چشمِ من آید؟ ، هیهات! ،


عاشقی ،،، کارِِ سری نیست ، که بر بالین است ،






همه ، آرام گرفتند و ،،، شب ، از نیمه گذشت ،


وآنچه در خواب نشد ،،، چشمِ من و پروین است ،






#سعدی

گر ، شبکی خوش از کَرَم ،

دوست درآید از دَرَم ،


سر ، کُنَمَش نثارِ رَه ،

جان ، به قدم فشانَمَش ،





#وحدت_کرمانشاهی


سلام
صبح بخیر

خدایا 🙏
خوب می‌دانم که بی تو هیچم هیچ ولی باز هم در گیر و دار این روزمرگی‌هایم از یاد تو غافل می‌شوم و نیک می‌دانم که تو همراه مرا در یاد داری ، به من سعادتی عنایت کن که همیشه و در همه حال به‌یادت باشم .

آمین

به نام خدای همه

#یک حبه نور

سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ

بالاخره یه روز میاد که بهت میگم دیگه روزای تلخ تموم شد، از این به بعد به خاطر اونهمه صبوری که کردی تمام امنیت‌ها و آرامش‌های دنیا مال توئه.

آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
خیابان، پر باشد از عابرانِ سر خوشی که نه غصه ای برایِ خوردن دارند، نه مشکلی برایِ حل نشدن، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن!
عابرانی ‌که سرخوش و آسوده از کنارِ هم عبور می‌کنند
مردانی که ناچار نیستند تا دیر وقت کار کنند،
زنانی که در سکوتشان اشک نمی‌ریزند،
و کودکانی که از ته دلشان می‌خندند...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد.
به خوبیِ عطرِ یاسِ کوچه باغ‌های قدیمی
به خوبیِ دو روز مانده به عیدِ زمانِ کودکی
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق؛
به خیابان های این شهر، برگردد...

🌺🌺🌺

یارمهربانم
درود
بامداد چهارشنبه ات نیکو

🌺🌺🌺

امروزت
با طراوت
و چون صدای باران
گوش نواز
دلت سرشار از شادی
زندگيت شیرین تر از عسل
دنیایت غرق درشادی و آرامش
روزت به زیبایی دل مهربونت

🌺🌺🌺

شادباشی

در سه کلمه می‌توانم هر چه را راجع
به زندگی یاد گرفته‌ام بیان کنم:

زنــدگــی ادامـــه دارد . . .

#رابرت_فراست

بی شمارند آنهایی که....
نامشان "آدم" است
ادعایشان"آدمیت"
کلامشان"انسانیت"
من دنبال کسی میگردم که...
نه "انسان" باشد
نه "دوست"
نه" رفیق صمیمی"
تنها
"صاف"باشد و"صادق"
پشت سایه اش
" خنجری "نباشد
برای"دریدن"هیچ نگوید
همان باشد که"سایه اش"می گوید

"صاف و یکرنگ"

کلمات همیشه این قدرت را ندارند که
آدم‌های خیلی خوشحال یا خیلی
غمناک را ارضا کنند، زیرا آخرین پیام
خوشحالی زیاد و غم زیاد ، سکوت
است.

- آنتوان چخوف

   

ای دلِ غمدیده
حالَت بِه شود
دل بَد مَکُن . . . . .

#حافظ

.

دلم زِ هرچه به غير
از تو بود خالي ماند
در اين سرا تو بمان
اي كه ماندگار تويي

#سيمين_بهبهاني

از انفجار قطره زمانی گذشته بود
از انفجار قطره که دریا
از انبساط سبز روح بهار که صحرا
گلهای سرخ دامنه را دیدیم
مست بلوغ سرخ طراوت
که اشتران قافله ی قاچاق را
آن گونه سهمناک
با رقصشان گرفت که دشمن فرا رسید
ما تا انفجار نبض
تا احتراق داغ شقیقه ها
تا اضطراب لحظه ی موعود
رفتیم
تا جنگل طلایی ارژن
تا جنگل بلوط
که دیدیم
دود
و ز ماورا دود و درخت و
زغال
سالار عاشقان
چنگ بلند بارانش در دست می سرود
ای عاشقان خسته
ای قوچ های تشنه تنها سرگردان
که نامهایتان
و عکس تیر خورده ی قلب شهیدتان را
بر کنده های تناور حک کرده اند
افسوس ! در ولایت دنیا
هیزم شکن سواد ندارد
اینست
که عاشق
باید که یادگاری ها را
زین بعد بر رواق باد نگارد

#منوچهر_آتشی
#یاد_و_باد
#دیدار_در_فلق

من
نيمه‌یی دارم كه با من نيست!
آن نيمه آيا در كدامين قرن
يا در كدامين فصل
يا در كدامين شب، كدامين روز،
خواهد زيست؟!

#نادر_نادرپور
نادر نادرپور (۱۶ خرداد ۱۳۰۸ – ۲۹ بهمن ۱۳۷۸) شاعر، نویسنده، مترجم و فعال سیاسی–اجتماعی اهل ایران بود. وی از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.

بیا بحث کنیم!
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم!
بیا کلنجار برویم!
اما سرانجام، نخواهیم که غلبه کنیم و این غلبه منجر به آن شود که تو نیز چون من بیندیشی یا به عکس. مختصری نزدیک شدن بهتر از غرق شدن است. تفاهم، بهتر از تسلیم شدن است ..

📒 چهل_نامه_ی_کوتاه_به_همسرم
#نادر_ابراهیمی

نادر ابراهیمی (۱۴ فروردین ۱۳۱۵ – ۱۶ خرداد ۱۳۸۷) داستان‌نویس ایرانی بود. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه، در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌است. ابراهیمی، همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از معدود سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند

وقتی کسی بگوید:
"من خیلی تنهایم" یا "غمگینم"، به اتاقی فکر می‌کنم که فقط چهار دیوار دارد و یک سقف.



#هوشنگ_گلشیری
هوشنگ گلشیری (۲۵ اسفند ۱۳۱۶ – ۱۶ خرداد ۱۳۷۹) نویسندهٔ ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند

آرام من
محمد معتمدی

ساغرم شکست ای ساقی
#سارا_حمیدی

تنها منم که می‌دانم
چرا اغلب اوقات ساکتی
به اولین صبح پس از پایان جنگ شبیهی
آرامی و زیبا اما غمگین؛
به اولین صبحانه
در اولین روز صلح می‌مانی
شیرینی و دلچسب اما
تنها با گریه می‌توان به تو دست زد
‌
#حسن_آذری

اَیا همیشه‌عزیز!
ای همیشه از همه بهتر!
تو از کدام تباری؟
اگر زِ نسلِ شبم من،
تو از سُلاله‌یِ صبحی
وگر زِ پشتِ خزانم،
تو از نژادِِ بهاری
چه می‌شد ار به تو پیوند می‌زدم
شبِِ خود را؟
که تا سپیده‌یِ من
بَردمَد زِ پیرهنِ تو
چه می‌شد ار به بهارِ تو
می‌رسید خرانم
که تا درختِ گلِ من
برویَد از چمنِ تو

خوشا طلوعِ تو در من!
خوشا دمیدنِ خورشیدِ عشق
از بدنِ تو.

#نادر_نادرپور

نمی گنجد خیال دیگری در سینهٔ تنگم
نگین دل ندارد جای نقشی غیر نام تو

#حزین_لاهیجی


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌

۱۶ خرداد سالروز درگذشت محمدعلی مولوی

(زاده سال ۱۳۰۰ تبریز -- درگذشته ۱۶ خرداد ۱۳۹۵ کرمانشاه) پزشک و متخصص ژنتیک و ملقب به پدر علم ژنتیک

او بعد از گذراندن دوره عمومی در دانشکده پزشکی برای مدت چهار سال عازم پاریس شد و به عنوان دستیار خارجی، این مدت را در بیمارستان کودکان پاریس گذراند.
در سال ۱۳۳۲ پس از بازگشت به تهران وارد کادر هیئت علمی دانشگاه تهران شد و تدریس دروس پزشکی را آغاز کرد. در سال ۱۹۶۲ از سوی سازمان بهداشت جهانی برای تکمیل دوران ژنتیک به دانمارک سفر کرد و پس از گذراندن دوره یک‌ماهه عازم آمریکا شد که پس از آن از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان کارشناس ژنتیک شناخته شد. وی نخستین کسی بود که علم ژنتیک انسانی را در سال ۱۹۳۲ به ایران آورد و آن را به صورت رایگان به مدت سی سال در دانشکده پزشکی تدریس کرد.
او اولین فردی است که علم ژنتیک انسانی را به ایران آورد و در سال ۱۳۸۹ به عنوان چهره ماندگار انتخاب شد.

آثار:
اصول بیماری‌های ارثی انسان در دو جلد،
امراض کروموزومی و متابولیک یک جلد،
دیابت و راهنمای بیماران دیابتی یک جلد،
ژنتیک عمومی در دوجلد، بهبود نسل بشر در یک جلد، بیماری‌های عفونی دو جلد،
مسائل گوناگون پزشکی در هفت جلد،
رساله به زبان فرانسه راجع به کمبود ویتامین A درایران، بیماری‌های شایع ارثی و مادرزادی یک جلد.

‎

۱۶ خرداد زادروز نادر نادرپور

(زاده ۱۶ خرداد ۱۳۰۸ کرمان -- درگذشته ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ لس‌آنجلس) شاعر، نویسنده، مترجم و فعال سیاسی-اجتماعی

او فرزند «تقی میرزا» خاندان نادری پور "افشار" از نوادگان رضاقلی میرزا پسر ارشد نادرشاه افشار بود. وی در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به‌فرانسه رفت و در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشته زبان و ادبیات فرانسه به‌تهران بازگشت و از سال ۱۳۳۷ به‌مدت چندسال در وزارت فرهنگ‌وهنر در مسئولیت‌های گوناگون به‌کار مشغول بود.
در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تأسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به‌عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیئت دبیران کانون انتخاب شد.
او که به‌ زبان فرانسه آشنایی کامل داشت، شعرها و مقاله‌هایی را به‌زبان فارسی ترجمه کرد.
وی پس از انقلاب به آمریکا رفت و تا پایان زندگی در آنجا به‌سر برد.

نمونه شعر:
هرآنکه ملک جهان را به‌بوسه‌ای نفروخت
حدیث آدم و فردوس را کجا دانست
فدای نرگس شهلای نیم مست تو باد
هرآنچه عقل تهیدست، پر بها دانست

مجموعه‌های شعر:
چشم‌ها و دست‌ها (صفی‌علیشاه ۱۳۳۳)
دختر جام (نیل ۱۳۳۴)
شعر انگور (نیل ۱۳۳۷)
سرمه خورشید (تهران ۱۳۳۹)
اشعار برگزیده (جیبی ۱۳۴۲)
برگزیده اشعار (بامداد ۱۳۴۹)
گیاه و سنگ نه، آتش (مروارید ۱۳۵۰)
از آسمان تا ریسمان (مروارید ۱۳۵۷)

ترجمه‌ها:
اشعار هوهانس تومانیان
همراه با «گ خننس» «ر. بن» «ه‍. ا. سایه»، تهران ۱۳۴۸
هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا (همراه با جینالا بریولاکاروزو)
با همکاری بیژن اوشیدری و فرناندو کاروزو، کتابهای جیبی ۱۳۵۳

‎

ساقی دمید صبح، علاج خمار کن
خورشید را ز پردهٔ شب آشکار کن

رنگ شکسته می‌شکند شیشه در جگر
از می خزان چهرهٔ ما را بهار کن  .....



[جناب صائب تبریزی]