راستی پیش آر یا خاموش کن
وانگهان رحمت ببین و نوش کن


#مولانای_جان

لاف وا داد کرمها می‌کند
شاخ رحمت را ز بن بر می‌کند

#مولانای_جان

با سرکشی عشق اگر سرد آرم
بالله به سوگند که بس سر دارم

روزیکه چو منصور کنی بردارم
هردم خبری آرد از آن سردارم

#مولانای_جان

بیار آن جامِ خوش‌دَم را
که گردن می‌زند غم را

#مولانا

در خلق نوای عبرتی ساز نشد
رنگی ز تمیز آینه‌پرداز نشد
از بس همه جا انجمنِ کوران بود
ما سرمه شدیم و چشمِ کس باز نشد

بیدل

شیخا، احدی‌گری مبارک باشد
کرّ و فرِ خودسری مبارک باشد
امروز به اعتقادِ حیوانی چند،
آدم شده‌ای، خری مبارک باشد

بیدل

#مهستی - کمی با من مدارا کن

گَرد غم تا رُفته شد از سینه، دل افسرده شد

پشت‌ گرمی‌های آتش جز به خاکستر نبود

#فیاض_لاهیجی

#نوای_شب / مقتدا و آسرین
#تقدیم_نگاه_پرمهرتون
#لحظه_هاتون_سرشار_از_آرامش
#شبتون_بخیر

.

به نام خدایی که

دعای مضطرّ را اجابت می‌کند و گرفتاری را برطرف می‌سازد .

به نام خدای همه

یک حبه نور
﷽


وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

و كسانى كه ستم كرده‌اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت.

#سوره_شعراء (آیه ۲۲۷ )
#یا_امان_الخائفین
#افکار_بلندتون_سبز

روز خود را با دعا ، نیایش و شکرگزاری شروع کن

باران باش و ببار و نپرس کاسه های خالی از آن کیست.پس:

آخرهفته که شد ،
جاده ی بیخیالی را بگیر و دور شو ...
آن قدر دور ؛
که دستِ هیچ دغدغه ای
به دلخوشی هایت نرسد !!!

همچنین یادمون نره که;

زندگی ساختنی است نه ماندنی
بمان برای ساختن ,نساز برای ماندن
منتظر نباش
کسی برایت گل بیاورد
تلاش کن،
بذری بکار
و از آن مراقبت کن
خود صاحب گل خواهی شد...

🌺🌺🌺

یار مهربانم
درود
بامداد چهارشنبه ات نیکو

🌺🌺🌺

خدایا
همین که حال دوستان و نزدیکانم خوب باشد
و لبخند شادی بر لبانشان
برایم کافیست
در این روز زیبا آنها را به آغوش مهربانت میسپارم
و بهترین هدیه "سلامتی"را برایشان آرزومندم

🌺🌺🌺

شاد باشی

.
ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت

این شام صبح گردد و این شب سحر شود

#خواجوی_کرمانی

.
ز تو دیده چون بدوزم که تویی چراغ دیده

ز تو کی کنار گیرم که تو در میان جانی.


#خواجوی_کرمانی

.

به بادِ سست نهاد اعتماد شاید کرد
به یارِ سست نهاد اعتماد؟!!
ای فریاد!!!

حمید مصدق

سپیده دم که جهانی ز خواب برخیزد
نقاب شب ز رخ آفتاب برخیزد
ز باد صبح که بر اوج آسمان گذرد
ز روی شاهد مشرق نقاب برخیزد

#امیرخسرو_دهلوی

مرا به سفره ی بی نان خویش مهمان کن
مرا به مائده ی خام نام سفیدت
مرا به خانه ی بی خانه و در و دیوار
مرا به خلوت بی دشمنت بخوان ای یار
مرا به زمزمه ی بی
صدای افسانه
که نرم می چکد از چنگ بیت های بلند
مرا بخوان که به محراب معبد پاکت
نماز واجب شعری را
به سجده سر بگذارم به مهر باطل عشق
مرا ببر به هیاهوی شهر مرموزی
که ارث برده ام از بهت بایر اجداد
که ناشنفته و ناخوانده مانده و مانده هنوز
که من به سایه
روشن گرگ و میش
ربودمش ز کلبه ی ملعون چه مبروصم
مرا به بایر پر انتظار سیلابت
کویر تشنه ی سیلاب شعر سیلابی
مرا به راندن گاو آهن مدادی دعوت کن
که شعر خرم گندم را
که مثنوی هزاران منی گندم را
به پهنه ی کویر تو
بی باران بفشانم
تو عزلت تمام رسولان
روزکور
تو غربت تمام شب آوازان
تو از رواق های دروغ آوران سودایی
تو از تمام ارسطو بزرگتری
مرا نجات بده
مرا ز کوچه ز میدان
مرا ز ده ز بیابان
مرا ز راست ها که دروغند
مرا ز عشق که آغاز نفرت است
مرا ز نفرت
مرا ز عاطفه حتی نجات بده
مرا رباط سفرهای خانگی
مرا رباط بیابان خانه باش
مرا
کرانه باش
بهانه باش
من از تمام خیابانها
از چار راهها
من از چراغ قرمز قانون
حتی
با اسب تاخت کردم
که آشتی بدهم باد و دود را
که آشنا بکنم سینه را به دود و به باد
اما دریغ
بهار
ای بهار من
ای کاغذ ای سفید
که من تمام گناهان شهر را
که من تمام بذر گناهان شهر را
به دشت پاک تو
با دست پاک پاشیدم
تو بار مهربانی داری
مرا رها کن از این بختک سیاه
از این شب سربی
که رو به سقف سکوتم به وحشت افکنده ست
مرا
رها کن از این خشکسال خواب و خیال
مرا به سفره ی بی نان خویش
مرا به نان سفیدت به شیر تازه ی میش سفید بی قوچت
مرا به آب
تشنه ام آخر
مرا به آب سرابت
مرابه شتنگی جاودانه مهمان کن

#منوچهر_آتشی
#کاغذ
#دیدار_در_فلق

صدام کن
رضا بهرام


در شبِ جاده ی خیال...
همسفر با ستاره ی صبح
چشم به راه خورشید ،
برای تو و ماه نغمه سردادم
در قصرنوری افراشته بر آسمان
"بخوان مرا "
#مژگان_کریمی

۹ خرداد سالروز درگذشت فریدون توللی

(زاده سال ۱۲۹۸ شیراز -- درگذشته ۹ خرداد ۱۳۶۴ تهران) شاعر

او در رشته باستانشناسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و به‌کار باستان‌شناسی روی آورد و تا امرداد ۱۳۳۲ چندی رئیس اداره باستانشناسی استان فارس بود. همچنین به‌ عنوان دستيار باستانشناس معروف گريشمن در حفاريهاى شوش شركت داشت.
پس از شهریور ۱۳۲۰ وارد فعالیت‌های سیاسی شده بود و به‌ نوشتن مقالات سیاسی در نشریات حزب توده و مجموعه سیاسی طنزآمیزی با نام «التفاصیل» می‌پرداخت. اما چندی بعد از فعالیت‌های سیاسی دست کشید و در کتابخانه دانشگاه پهلوی شیراز به‌کار مشغول شد و بر اثر آشنایی با نیمایوشیج در شعر، به‌شیوه جدید گرایش یافت و به‌ یکی از پیشروان آن تبدیل شد. دفترهای شعر «رها» و «نافه» او محصول همین دوران است. او بعدها به‌ مخالفت با فرم آزاد نیمایی پرداخت و مجموعه‌ای از غزل و قصیده به شیوه قدیم را با نام «پویه» منتشر کرد.
شعر او عمدتاً شعری عاشقانه، رمانتیک و احساساتی است: با تصاویر، واژه‌ها و ترکیب‌های فریبنده خوشاهنگ، که با بیان شاعرانه احساسات فردی، بیش از هر چیز از کامجویی‌های جسمانی سخن می‌گوید و توفیقش در شاعری، به‌ سبب همین شعرهاست. او در سرودن شعر عاشقانه به‌شیوه نو، روزگاری پیشرو و نظریه‌پرداز بود و در این زمینه سهم بزرگی دارد و با زبان فرانسه آشنایی داشت و اشعاری از شاعران فرانسه‌ زبان را به‌ فارسی برگردانده‌است.
ویژه‌نامه توللی در شماره ۸۵ مجله بخارا با مقالاتی از شفیعی کدکنی، افشین‌وفایی، مهدی فیروزیان، سعیدی سیرجانی و... در زمستان ۱۳۹۰ منتشر شده‌است.

دفتر اشعار:
التفاصیل (۱۳۲۴)
رها (۱۳۲۹)
کاروان (۱۳۳۱)
نافه (۱۳۴۰)
پویه (۱۳۴۵)
شگرف (۱۳۵۳)
بازگشت (۱۳۶۹)
کابوس (۱۳۸۶)
‎