مرا کمالِ محبّت، تو را وفا بدهد
به هر که هر چه مناسب بُوَد خدا بدهد

رفیع مشهدی

من بینم آنرا که نمی‌بینم من
وز قند لبش نبات می‌چینم من

هر چند چو سین میان یاسینم من
یاسین نهلد دمی که بنشینم من

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۵۱۲

آن شاه که هست عقل دیوانهٔ او
وز عشق دلم شده است همخانهٔ او

پروانه فرستاد که من آن توام
صد شمع به نور شد ز پروانهٔ او

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۵۳۰

‏فیلم از طرف تجاری

#مهستی - دنبال چه میگردی

#مهستی - کاش

ز چشم خویشتن آموختم رسم رفاقت را
که هر عضوی به درد آید به‌حالش دیده می‌گرید

هادی رنجی

مکافاتِ موذی به مالش مکن
که بیخش برآورد باید ز بُن
مکن صبر بر عاملِ ظلم‌دوست
چه از فربهی بایدش کَند پوست
سرِ گرگ باید هم اول بُرید
نه چون گوسفندانِ مردم درید

سعدی. بوستان. بابِ اول: در عدل و تدبیر و رای

به وحشت‌آبادِ اين بساطم کجاست عشرت؟ کدام راحت؟
خيالْ محزون، اميدْ مجنون، نگهْ پريشان، نَفَسْ پَرافشان

بیدل

«آسودگی» فقط آنجا که #بیدل حق مطلب را مثل همیشه ادا می‌کند:

دنیا الم غفلت و عقبا غم اعمال
آسودگی از ما دو جهان فاصله دارد!
#بیدل

تو هم از حد درازی، ای شبِ اندوه! کوته شو!

#وحشی بافقی

سوزی که در آسمان نگنجد دارم
وآن ناله که در دهان نگنجد دارم
گفتی ز جهان چه غصه داری آخر
آن غصه که در جهان نگنجد دارم

خاقانی

آهن از تابِ فغانم آب شد، فولاد هم

#طالب

سه بیت سه نگاه:
موسی خطاب به خداوند در کوه طور:ارنی(خود را به من نشان بده)
خداوند:لن ترانی(هرگز مرا نخواهی دید)

*سعدی:
چو رسی به کوه سینا ارنی مگو و بگذر
که نیرزد این تمنا به جواب لن ترانی...


#سعدی #حافظ #مولانا #جعلی

بدادم به تو ، دل ،

مرا ، تو ، بِه از دل ،



سپارم به تو ، جان ،

که جان را ، تو جانی ،





تو ، شاهِ عظیمی ،

که در دل ، مقیمی ،



تو ، آبِ حیاتی ،

که در تن ، روانی ،




#مولانا

‌


«واسونک»(ترانه‌ی محلی شیرازی)

🌸🌸🌸
خواننده: گلوریا روحانی


«شیراز» به عنوان شهرِ شعر، برای مردم جهان نامی آشناست.
شیراز را با شعرِ «حافظ» ، عطرِ «گلستان سعدی» ، شکوهِ تمدن «تخت جمشید» و عظمت و اصالتِ «کوروش بزرگ» و مردمانی مهربان می‌شناسیم.
در این قطعه‌ی عاشقانه، به دنبال انعکاس زیبایی‌ موسیقی مردمان این سرزمین بوده‌ایم.

تخته‌ی مشقِ سکوت است زبان در دهنم

طغرای مشهدی

امیر خفته و مردم ز ظلمِ او بیدار

#سعدی

هر كه از ما سراغی بگیرد
نامِ آبادیِ ما خرابی‌ست
هرچه رنج است، ذاتش درنگی‌ست
هرچه شادی‌ست، اصلش شتابی‌ست

حسین منزوی

عمری‌ست شکستِ بام و در می‌بینم
بنیادِ وفا زیر و زبر می‌بینم
هر صبح که سر ز خواب برمی‌دارم
آشوبِ قیامتِ دگر می‌بینم

بیدل

امروز در بساطِ جهان نیست خوش‌دلی


واعظ قزوینی