آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی، نی شکنم شکر برم

آمده‌ام چو عقل و جان از همه دیده‌ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم

#مولانای_جان

بخت برگشتهٔ من بین که به میدان امید
خم ابروی تو ننواخت به یک شمشیرم

نرم خواهم دل سنگین تو را تا چه کند
گریهٔ با اثر و نالهٔ بی‌تاثیرم

#مولانای_جان

دلدار ظریف است و گناهش اینست
زیبا و لطیف است و گناهش اینست

آخر به چه عیب می‌گریزند از او
از عیب عفیف است و گناهش اینست

#مولانای_جان

آن تویی که بی بدن داری بدن

پس مترس از جسم و جان بیرون شدن

#مولانای_جان

من اگر چه سیب شیبم ز درخت بس بلندم
من اگر خراب و مستم سخن صواب گویم

چو دلم ز خاک کویش بکشیده است بویش
خجلم ز خاک کویش که حدیث آب گویم

#مولانای_جان

خوش خرامان می‌روی
ای جان جان بی‌من مرو
ای حیات دوستان
در بوستان بی‌من مرو

ای فلک بی‌من مگرد
و ای قمر بی‌من متاب
ای زمین بی‌من مروی
و ای زمان بی‌من مرو

#مولانای_جان

بگشا نقاب از رخ که رخ تو است فرخ
تو روا مبین که با تو ز پس نقاب گویم

چو دلت چو سنگ باشد پر از آتشم چو آهن
تو چو لطف شیشه گیری قدح و شراب گویم

#مولانای_جان