روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش
روحیست بی‌مکان و سر تا قدم مکانش

خواهی که تا بیابی یک لحظه‌ای مجویش
خواهی که تا بدانی یک لحظه‌ای مدانش

#مولانای_جان

چون در نهانْش جویی دوری ز آشکارش
چون آشکار جویی محجوبی از نهانش

چون ز آشکار و پنهان بیرون شدی به برهان
پاها دراز کن خوش‌، می‌خسب در امانش

#مولانای_جان

چون تو ز ره بمانی جانی روانه گردد
وانگه چه رحمت آید از جان و از روانش

ای حبس کرده جان را تا کی کشی عنان را‌؟
درتاز درجهانش اما نه در جهانش

#مولانای_جان

بی‌حرص کوب پایی از کوری حسد را
زیرا حسد نگوید از حرص ترجمانش

آخر ز بهر دو نان تا کی دوی چو دونان‌؟
و آخر ز بهر سه نان تا کی خوری سنانش‌؟

#مولانای_جان

من پیر فنا بدم جوانم کردی
من مرده بدم ز زندگانم کردی

می‌ترسیدم که گم شوم در ره تو
اکنون نشوم گم که نشانم کردی

#مولانای_جان

من جان تو نیستم مگو جان غلطی
من جان جنیدستم و سری سقطی

کی باشم جان هر خری کوردلی
کو باز نداند سقطی از سخطی

#مولانای_جان

من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی

من می‌دانم که چون بخواهم رفتن
پرسند چه کرده‌ای جوابم تو بسی

#مولانای_جان

من ذره بدم ز کوه بیشم کردی
پس مانده بدم از همه پیشم کردی

درمان دل خراب و ریشم کردی
سرمستک و دستک زن خویشم کردی

#مولانای_جان

میدان و مگو تا نشود رسوائی
زیبائی مرد هست در تنهائی

گفتا که چه حاجتست اینجا ملکی است
کو موی همی شکافد از بینائی

#مولانای_جان

ای عشق خندان همچوگل
وی خوش نظرچون عقل کل
خورشید را درکش به جل
ای شهسوار هل اتی

امروز ما مهمان تو
مست رخ خندان تو
چون نام رویت می‌برم
دل می‌رود والله ز جا

#مولانای_جان