ما اسیر غم و
اصلا غم ما نیست تو را 
       
با اسیر غم خود،
رحم چرا نیست تو را


#وحشی_بافقی

انسان کامل آن است که او را چهار چیز به کمال باشد: اقوال نیک، افعال نیک و اخلاق نیک و معارف وکار سالکان این است که این چهار را به کمال رسانند.

عزیز الدین نسفی

‏هرگز نمی‌دانیم که می‌رویم .
‏وقتی روانه‌ایم
‏در به شوخی می‌بندیم،
‏سرنوشت در پی ما می‌آید
‏و کلون در را می‌اندازد،
‏و
‏ما را دیگر دیداری نیست...!

‏‌ امیلی_دیکنسون ⁩

کسی که خاکسار است  نجات می یابد ،
کسی که سر فرود آورد ، سرافراز می شود ،
و کسی که خود را تهی کند ، سرشار می شود

لائو_تزو

محتسب دوش مرا بر در خّمار گرفت
برد غوغا ز حد و معرکه بسیار گرفت

شیشه بر گردن من کرد به‌هرسو گرداند
شور رسوایى من کوچه و بازار گرفت

بر در دیر مغان زاهد سالوس آمد
خبر كفر من از حلقه‌ی زنّار گرفت

خواستم کز سر کوی تو قدم بردارم
دامن آبله‌ی پای مرا خار گرفت

چه بهاری چه بهشتی که گلستان چون خار
به تماشای تو جا بر سر دیوار گرفت

دی که مستانه سر زلف ترا داشت به‌كف
دزدِ خود سالک ازان طرّه‌ی طرّار گرفت.

#سالک_یزدی

📚 تذکره سخنوران یزد
گردآورنده و نویسنده: اردشیر خاضع
ناشر: کتابفروشی خاضع ۱۳۴۱
ص ۱۵۰ و ۱۵۱

از دست محبوب....
.محمدرضا شجریان


ز دست محبوب ندانم چون کنم
وز هجر رویش دیده جیحون کنم

یارم چو شمع محفل است
دیدن رویش مشکل است

سرو مرا پا در گل است
وان خط و خالش مایل است

یار من دلدار من کمتر تو جفا کن
یادی آخر تو ز ما کن

رفتم بر آن ماهرو با او نشستم روبرو
گفتم سخنها مو به مو

یار من دلدار من کمتر تو جفا کن
یادی آخر تو ز ما کن

غلامرضا خان رئیس

علیرضا قربانی
ساقی


ساقی بیار جامی کز زهد توبه کردم
مطرب بزن نوایی کز توبه عار دارم

باز از شراب دوشین در سر خمار دارم
وز باغ وصل جانان گل در کنار دارم

رفتی و در رکابت دل رفت و صبر و دانش
بازآ که نیم جانی بهر نثار دارم

سرمست اگر به سودا برهم زنم جهانی
عیبم مکن که در سر سودای یار دارم

سیلاب نیستی را سر در وجود من ده
کز خاکدان هستی بر دل غبار دارم

چندم به سر دوانی پرگاروار گردم
سرگشته‌ام ولیکن پای استوار دارم

همایون شجریان
قلاب
پ
مقدار یار هم نفس ..
چون من نداند هیچکس ..!

ماهی که بر خشک اوفتد ..
قیمت بداند آب را ....

سعدی چو جورش می بری ..؟
نزدیک او دیگر مرو ..!

ای بی بصر من‌می روم ...؟!
او می کشد قلاب را ..‌‌‌.!

#سعدی


#تصنیف " قلاب "
#استاد_همایون_شجریان
#سهراب_پورناظری

چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست
زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست

مغرور مشو بخود که اصل من و تو
گردی و شراری و نسیمی و نمیست

#ابوسعید_ابوالخیر
- رباعی شمارهٔ ۱۴۲

بگذار که خویش را به زاری بکشم
مپسند که بار شرمساری بکشم

چون دوست به مرگ من به هر حال خوش است
من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم

#فروغی_بسطامی
- رباعی شمارهٔ ۱۴

خلل از این است که
خدای را به نظر محبت نمی نگرند .
به نظر علم می نگرند .
و به نظر معرفت .
و نظر فلسفه .
نظر محبت ،
کار دیگر است !

                           شمس تبریزی

فرق در چاشنی ِ نیشِ تو و نوشِ تو نیست

هر دو یک مرتبه دارند، دریغا هر دو

#طالب_آملی

یوسف ما در ترازو چند باشد همچو سنگ؟

ای به همت از زلیخا کمتران، غیرت کنید !

#صائب تبریزی

خوشبختی زیبنده شخصیتی است که به خود و به عالم هستی علاقه‌مند است, خوشبختی ارزانی کسی است که با جریان زندگی شنا میکند
متأسفانه بسیاری از مردم پس از این‌که به دامان شوربختی درافتادند، به سعادت از دست‌رفته خویش پی می‌برند.

#برتراند_راسل

اگر چه در نظرها چون شرر، بی وزن می‌چرخم

گریبان می‌درد بی‌تابیِ من ، سنگِ خارا را    !



#جناب صائب تبریزی

تا بر ایشان زد پیمبر بی خطر
ور فزون دیدی، از آن کردی حَذَر

لشکر مشرکان در نظر مسلمانان، اندک جلوه کرد تا اینکه حضرت رسول (ص)
بی هیچ بیم و هراسی با آن لشکر به جنگ برخاست. و اگر لشکر مشرکان را انبوه
میدید حتماً از مقابله با آنان اجتناب می کرد.

آن عنایت بود و، اهلِ آن بُدی
احمدا، ور نَه تو بَد دل می شدی

اینکه شمارِلشکر کافران و مشرکان در نظر تو و یارانت اندک نمود، همه از عنایت الهی سرچشمه می گیرد. و تو ای احمد شایسته این لطف و عنایت بودی. والا بیمناک می شدی.

کم نمود او را و، اصحابِ ورا
آن  جِهادِ ظاهر و، باطن  خدا

حق تعالی در نظر حضرت رسول و یارانش، آن پیکار ظاهر و باطن را کم نمود. یعنی سهل و آسان کرد.

جهاد ظاهر و باطن، اشاره به جهاد اصغر و اکبر

تا مُیَسَّر کرد یُسری را بَر او
تا ز عُشری او  نگردانید  رُو

تا اینکه حق تعالی، کاری آسان برای پیامبر ص میسّر کرد تا وی از کاری دشوار روی بر نگرداند.

کم نمودن مر ورا پیروز بود
که حقش یار و، طریق آموز بود

اینکه تعداد لشکریان كفّار در نظر پیامبر (ص) اندک آمد، این خود سبب پیروزی آن حضرت شد، زیرا که خداوند، یار و راهنمای او بود.

شرح مثنوی