.
                    خفته خبر ندارد
                  سر بر کنار جانان
                کاین شب دراز باشد
                 بر چشم پاسبانان

                 روشن روان عاشق
                  از تیره شب ننالد
                  داند که روز گردد
                 روزی شب شبانان

              باور مکن که من دست
                  از دامنت بدارم
                 شمشیر نگسلاند
                  پیوند مهربانان

      #شیخ اجل سعدی از غزل۴۵۵

          

#شهرام_صولتی - خواب

#عارف - حالا باز دوباره من

نمیبخشم تو را تا زنده هستم
به روی دل همه درهارو بستم

با صدای بانو مهستی

مژده دهید باغ را
بوی بهار میرسد
🌹

#ابی - ستاره دنباله دار

#لیلا_فروهر - من عاشقم

شاهین_نجفی
آخرین_بوسه
.


هرکه را
به هرشکلی که دوست داری
دوست داشته باش،
اما من را
به آن شکلی
که بوسه هایش فراوان است و
خنده هایش بسیار...
‌‌


حمید_رها

چاووشی
قشنگ من

خوبم!
خیلی خوب...
مگر می‌شود
به فکر تو بود وُ خوب نبود
تو را خیال داشت وُ بد بود...
من خوبم قشنگِ عزیز
راستی تا یادم نرفته بگویم
دوستت دارم
نه مثل دیروز
نه مثل امروز
نه حتی مثلِ اولِ سطر...
تو را یک جورِ دیگر دوست دارم
بیشتر از هر جور...

همایون شجریان
سایه
حافظ

زندگی چیست؟
عشق ورزیدن ،
زندگی را به عشق بخشیدن

زنده است
آنکه عشق می‌ورزد،
دل و جانش به عشق می‌ارزد..!

هوشنگ_ابتهاج

خیر کن با خلق بهرِ ایزدت
یا برای راحتِ جانِ خودت

تا هماره دوست بینی در نظر
در دلت ناید ز کین، ناخوش صُوَر



من ندیدم در جهانِ جست‌و‌جو
هیچ اهلیت بِه از خویِ نکو

#حضرت_مولانا

#حفظی

چو غنچه گر چه فروبستگیست کارِ جهان

تو همچو بادِ بهاری گره گشا می‌باش.

حضرت حافظ

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بيابان تو داده‌ای ما را

شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندليب شيدا را

به خلق و لطف توان کرد صيد اهل نظر
به بند و دام نگيرند مرغ دانا را

ندانم از چه سبب رنگ آشنايی نيست
سهی قدان سيه چشم ماه سيما را

چو با حبيب نشينی و باده پيمايی
به ياد دار محبان بادپيما را

جز اين قدر نتوان گفت در جمال تو عيب
که وضع مهر و وفا نيست روی زيبا را

در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسيحا را

حافظ

.

"پیش من جز سخنِ
شهد و شکر هیچ مگو..."

هژیر_مهرافروز

«وصله ی جان» یعنی:
مرمت کننده ی روح،
متعلق به آخرین رگ قلب،
چسبیده به آخرین جانِ آدمی،
بنا کننده ی غم های زیبا،
ریشه ی احساسات عمیق، عضو جدایی ناپذیر قلب...
اگه کسی رو داری که انقدر برات عزیزه
«وصله ی جان» صداش کن...


همچو خورشید
به هر ذره بخند و گرم باش
زندگی،
یک لحظه ی کوتاه و
دیگر گاه هیچ...

معصومه_صابر

هر که طلبکار توست روی نتابد ز تیغ
وان که هوادار توست بازنگردد به تیر
بوسه دهم بنده‌وار بر قدمت ور سرم
در سر این می‌رود بی سر و پایی مگیر

سعدی

شخصی که دام نهد
و مرغکان را بمکر در دام اندازد تا ایشان را بخورد
و بفروشد آنرا مکر گویند،
اما اگر پادشاهی دام نهد تا باز اعجمی بی قیمت را که از گوهر خود خبر ندارد،
بگیرد و دست آموز ساعد خود گرداند
تا مشرف و معلم و مؤدب گردد، این را مکر نگویند،
اگر چه صورت مکر است،
این را عین راستی
و عطا
و بخشش
و مرده زنده کردن
و سنگ را لعل گردانیدن
و منیّ مرده را آدمی ساختن،
دانند و افزون ازین، اگر باز را آن علم بودی که اورا چرا می گیرند، محتاج دانه نبودی،
بجان و دل جویان دام بودی و بدست شاه پرّان شدی.

فیه ما فیه

در دزدیدن اخلاق او، لاشک با هرچه نشینی و با هرچه باشی خوی او گیری،
در هرکه نگری در تو پختگی درآید در سبزه و گل نگری نازکی درآید
زیرا همنشین ترا در عالم خویشتن کشد
و ازین رویست که قرآن خواندن دل را صفا کند،
زیرا از انبیا یاد کنی و احوال ایشان صورت ایشان بروح تو جمع شود و همنشین شود،
من با آن گوهر بزرگ ابدی لایزالی نفس کردم و تندی و گرم شدم...


مقالات شمس

اي عزیز هر چه در ملک و ملکوت است، هر یکی مسخر کاری معیّن است اما آدمی مسخر یک کار معین نیست بلکه مسخر مختاری است. چنان که احراق بر آتش بستند، اختیار در آدمی بستند. چنان که آتش را جز سوزندگی صفتی نیست و آدمی را جز مختاری صفتی نیست...

عین‌القضات همدانی

گفت: «هر که حدیث گفتن با مردمان دوستتر دارد از نشستن در خلوت و با خدای _تعالی_ مناجات کردن، علم وی اندک است و دلش نابینا و عمرش ضایع»

ذکر مالک دینار