ای صنم در دلبری هم دست و هم دستان تو راست

بر دل و جان پادشاهی هم دل و هم جان تو راست

#سنایی_غزنوی

دیدم که دیدن رُخَت از دور بهتر است
صحبت گذاشتم زِ تماشائیان شدم  !



[]جناب محتشم کاشانی[]

بی حس و بی گوش و بی فکرت شوید
تا خِطاب اِرجَعی را بشنوید

تا به گفت و گویِ بیداری دَری
تو ز گفتِ خواب، بوئی کی بَری

#مثنوی_مولانا  دفتر اول


📘اگر بخواهی خطاب حق تعالی را بشنوی باید از قید و بند حواس ظاهر و گوش ظاهر و عقل جزیی دنیاطلب رها شوی
خطاب ارجعی اشاره به آیه 27 و 28 سوره فجر است
(یا ایتها النفس المطمینه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه)
از قید و بند مقتضیات جسم و نفس رها شوید تا لیاقت رجوع به حق را کسب کنید
در بیت دوم گفتار و خطاب حق  تشبیه شده به سخنانی که در رویا و خواب دیده میشود
تا زمانی که درگیر قیل و قال بیداری دنیوی هستیم چگونه ممکن است سخنان مربوط به عالم رویا را بشنویم
تا زمانی که به ظاهر جهان مشغول هستی چگونه ممکن است که به باطن آن راه یابی

خورشید رخت چو گشت پیدا
ذرّات دو کَون شد هویدا

مهر رخ تو چو سایه انداخت
زان سایه پدید گشت اشیاء

هر ذرّه ز نور مهر رویت
خورشید صفت شد آشکارا

هم ذرّه به مهر گشت موجود
هم مهر به ذرّه گشت پیدا

دریای وجود موج زن شد
موجی بفکند سوی صحرا

آن موج فرو شد و بر آمد
در کسوت و صورتی دلارا

بر رسته بنفشۀ معانی
چون خطّ خوش نگار رعنا

بشکفته شقایق حقایق
بنموده هزار سرو بالا

این جمله چو بود عین آن موج
و آن موج چه بود عین دریا

هر جزو که هست عین کلّست
پس کلّ باشد سراسر اجزا

اجزا چه بود مظاهر کلّ
اشیاء چه بود ظلال اسماء

اسماء چه بود ظهور خورشید
خورشید جمال ذات والا

صحرا چه بود زمین امکان
کانست کتاب حقتعالی

ای مغربی این حدیث بگذار
سرّ دو جهان مکن هویدا

«شمس مغربی»

یا علی امید

گفتم که بِنما نردبان، تا بَر رَوَم بر آسمان
گفتا: سَرِ تو نردبان، سَر را درآور زیرِ پا

چون پایِ خود بر سَر نِهی، پا بر سَرِ اختر نِهی
چون تو هوا رابشکنی، پا بر هوا نِه هین بیا


مولانا جلال‌الدین بلخی
دیوان شمس

علی شـــــیر خدا؛ دَردم دَوا کن…

منـاجـاتِ مـــــرا، پیشِ خـدا
کن
#التماس_دعا

و دیگر فرمود : سه چیز است که شیخ در مرید نتواند آموخت و سه چیز است که واجب است بر او تا در مرید آموزد.

آن سه چیز که نتوان آموخت:

#طلب است و #ارادت و #عشق

و آنکه بتوان آموخت:

#علم_عبادت است و #خلق و #ادب.

کسی را که عاشق باشد، او را توان آموخت که راه خانه معشوق به کدام کوی است(علم عبادت) و توان آموخت که در راه خانه معشوق با مردمِ او چگونه زندگانی کن تا تو را منع نکنند و از وصل معشوق باز ندارند(خُلق) و توان آموخت که چون معشوق را یافتی آداب خدمت او چگونه نگاه دار(ادب) تا تو را نراند و سیاست نکند.

اما خواستن ِ معشوق و #درد_طلب او و #بیداری_شب و بی قراری روز در انتظار وصل معشوق را در باطن کسی نتوان نهاد ...



شیخ علاءالدوله_سمنانی

الهی:
ببرکت صدیقان درگاه تو،
الهی ببرکت پاکان درگاه تو که حاجت این بیچارهٔ درمانده را

و مهمات جمیع مومنین ومومنان را برآورده بگردانی
و آنچه امید میداریم بعافیت و دوستکامی برسانی

و پیش از مرگ توبهٔ نصُوح کرامت نمایی

و ختم کارها بکلمهٔ شهاد فرمایی،

یا اله العالمین و خیر الناصرین بفضلک و کَرَمک یا اکرم الاکرمین و یا ارحم الراحمین و صلی الله علی مُحمد (ص) و آله اجمعین


خواجه عبدالله انصاری

دل را ز علی (ع)
اگر بگیرم چه کنم
بی مهر علی (ع)
اگر بمیرم چه کنم 
فردا که کسی را
به کسی کاری نیست 
دامان علی (ع) اگر نگیرم چه کنم 

🕯ایام سوگواری
مولای متقیان علی(ع) تسلیت باد 🏴

🏴آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یا رب یا رب است . . . 🏴

شب قدر است
و قدر آن بدانیم
نماز و جوشن و قرآن بخوانیم
شب تقدیر و
ثبت سرنوشت است
دعا بر مومن و
انسان بخوانیم
شبهای آسمانی قدر را قدربدانیم

مناجات
سیدجواد ذبیحی
نادعلی
𔒝°❀°🎼

خدایا🙏
در این شب بهاری
کمک کن دلهای
دوستان و عزیزانم را غم نبرد
چشمشان را شبنم نبرد
زبانشان را آه نبرد
زندیگشان را ماتم نبرد
ای مهربان پناهمان باش

شبتون در پناه حق

داستان رستم و سهراب
#تاختن_سهراب_بر_لشکر_کاوس
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۷
( #قسمت_سوم )


۳۷

گهی ، رزم بودی ،،، گهی ، سازِ بزم ،

ندیدم ز کاوس ،، جز رنجِ رزم ،

۳۸

بفرمود ، تا رخش را ، زین کنند ،

سواران ، بروها ،، پُر از چین کنند ،

#بروها = اَبروها

۳۹

ز خیمه ، نگه کرد رستم ، به‌دشت ،

ز رَه ، گیو را دید ، کاندر گذشت ،

۴۰

نهاد از برِ رخش ، رخشنده‌زین ،

همی گفت گرگین : ، که بشتاب هین ،

۴۱

همی بست با گُرز ، رهام ،،، تَنگ ،

به برگستوان ، بر زده طوس ، چنگ ،

۴۲

همی این بِدان ، آن بِدین گفت : ، زود ،

تهمتن ، چو از پرده ، آوا شنود ،

۴۳

به دل گفت : ، این رزمِ آهرمن است ،

نه این رستخیز ، از پِیِ یک تن است ،

۴۴

بزد دست و ، پوشید ببرِ بیان ،

ببست آن کیانی‌کمر ، بر میان ،

۴۵

نشست از برِ رخش و ، پیمود راه ،

زواره ، نگهبانِ گاه و سپاه ،

#زواره برادر رستم می‌باشد

۴۶

بِدو گفت : ، از ایدر مَرُو پیشتر ،

به‌من دار گوش ،،، از یلان ، بیشتر ،

۴۷

درفشش بِبُردند با او ، به‌هم ،

همی ، رفت پرخاشجوی و دژم ،

۴۸

چو ، سهراب را دید و ، آن یال و شاخ ،

بَرَش ، چون بَرِ سامِ جنگی ،،، فراخ ،

۴۹

بدو گفت : ، از ایدر ، به یکسو شَویم ،

بر آوَردگَه ، بر پی آهو شَویم ،

۵۰

بجُنبید سهرابِ پرخاشخر ،

ز گفتِ گَوِ پیلتن ، نامور ،

۵۱

بمالید سهراب ، کف را به کف ،

به آوَردگَه رفت ، از پیشِ صف ،

۵۲

بگفت او به رستم : ، بُرُو ، تا رَویم ،

به یک‌جای ،،، هر دو ، دو مردِ گَویم ،

۵۳

از ایران و توران ، نخواهیم کس ،

چو ، من باشم و تو ، به آوَرد ،،، بس ،

۵۴

به آوَردگَه ،،، مر ترا ، جای نیست ،

تُرا ،،، خود به یک مشتِ من ،، پای نیست ،






#پای نیست = تاب نیست - توان نیست

معنی مصرع = تو تحمل یک مُشت مرا نداری



بخش ۱۸ : « به آوردگه رفت و نیزه گرفت »

بخش ۱۶ : « چو خورشید برداشت زرّین‌سپر »




ادامه دارد 👇👇👇