دمی با خیام

نتوان دل شاد را به غم فرسودن
وقت خوش خود بسنگ محنت سودن

کس غیب چه داند که چه خواهد بودن
می باید و معشوق و به کام آسودن

خوش آن شوریده‌ی شیدای بی‌دل

که مدهوش تماشای تو باشد

دلم با غیر تو کی گیرد آرام

مگر مستی که شیدای تو باشد


-فیض‌ کاشانی

تا انگیزه باشد
برای خلق رب‌النوع عشق
زلال چشم‌های تو را
جوهر شعر می‌کنم

فرح‌‌آریا

دانی از دولت وصلت چه طلب دارم هیچ

یاد تو مصلحت خویش ببرد از یادم

به وفای تو کز آن روز که دلبند منی

دل نبستم به وفای کس و در نگشادم


سعدی

لطفی کن و
در خلوت محزون من ای دوست
آرام و قرارِ دل دیوانه‌ی من باش..

مهدى اخوان ثالث


‌

ای که با یاد تو
در آتشِ تب می‌سوزم
یادِ من کُن که به یادت
همه شب می‌سوزم

سنایی

امداد اشواق و آثار اذواق در سینۀ سالک، بواسطۀ گرسنگی و تشنگی پیدا شود. پرتو حالات و مخایل کمالات بر صفحات احوال سالک، به سبب جوع و ترک هجوع ظاهر و زاهر شود.
گوئیا گرسنگی، کاروانیست از مصر عنایت احدیّت، پيراهن یوسف وصل دربار دارد.
روزه همای سعادت است که بال جلال بر هامَّۀ احوال سالک می گستراند.

عجب راهیست راه سلوک که طعامش بی نانی است و شرابش بی آبی.
چون سالک، بدین زاد گرسنگی و راحلۀ تشنگی قطعِ منازل و مراحل کند و از لباس بشریّت برهنه شود و قدم در حرم خاص خانۀ قربت خاصّ احدیّت نهد، از ظلمت وجود برسته و به بقای هست مطلق هست شده است.

سهروردی
عوارف المعارف

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا


#سـعـدی

فی المسافة بین غیابک وحضورک انکسر شیء ما،
لن یعود کما کان أبدً.

در فاصله‌ی میان هجرانت تا وصال در من چیزی می‌شکند.
که هیچ گاه ترمیم نخواهد شد.

غاده_السمان

من به دنبال فضایی میگردم ...
لب بامی ...سر کوهی ...
دل صحرایی ...

که درآنجا نفسی تازه کنم ..
من دچار خفقانم ...
خفقان ...!

من به تنگ آمده ام از همه چیز .....
بگذارید هواری بزنم ...!

میخواهم فریاد بلندی بکشم ..!
که صدایم به شماهم برسد ...‌

#فریدون_مشیری

#استاد_محمدرضا_شجریان

حافظ

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود

به وفای تو که بر تربت حافظ بگذر
کز جهان می‌شد و در آرزوی روی تو بود


اجرای تصنیف قدیمی "تیر مژگان"
همایون شجریان و انوشیروان روحانی

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
 
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
  
سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا

نور تویی سور تویی دولت منصور تویی
  
مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا
 
قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی
 
قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا


   #مولانا🍃
#شهرام_ناظری

آن عشوه که در اندام توست
ز دل قرار و صبر از تحمل ببری



[]جناب بِسمل تبریزی[]

پیش صاحب‌نظران ملک سلیمان بادست
بلکه آنست سلیمان که ز ملک آزادست ...



[]جناب خواجوی کرمانی[]

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - دیباچه

قسمت قبلی

(23) شاد باش ای عشقِ خوش سودایِ ما
ای طــــبیبِ جـــــمله عـــــلّت هـــــایِ ما

ای عشق خوش سودای ما، یعنی ای عشقی که موجد هیجانات خوب و جذّاب روحی می شوی. و ای طبیب همه دردها و امراض ما! هماره شادمان و با نشاط باش.

(24) ای دوایِ نَخوَت و ناموسِ ما
ای تو افلاطون و جـــــالینوسِ ما

ای عشق! تویی دوای خودبینی و خودنمایی ما. و ای عشق! تویی طبیب روحانی و جسمانی مـا.

(25) جسمِ خاک از عشق، بر افلاک شد
کوه، در رقص آمـــــد و چـــــالاک شد

جسمی که از خاک است بر اثر عشق الهی بر اوج افلاک و آسمانها رفت و کوه به رقص و رفتار آمد.

(26) عشق، جانِ طور آمد، عـاشقا!
طور، مست و خَرَّ موسى صاعِقا

ای عاشق! آن روحی که به کوه طور جان و حیات بخشید عشق بود. به برکت عشق بود که کوه طور مست شد و موسی(ع) از عظمت و مهابت آن بیهوش بر زمین افتاد.

(27) با لبِ دمسازِ خود گر جُفتمی
همچو نَی مـن گفتنی ها گفتمی

این بیت در جواب سؤالی مقدّر است. گویا کسی می پرسد: یا حضرت مولانا این عشق چیست که از عظمت آن، اجسام خاکی به معراج می روند و کوه طور به رقص می آید و موسای نبی بیهوش بر زمین می افتد؟ اگر ممکن است اسرار آن عشق را برای ما بازگو کن. جواب: اگر با لب یارم که با زبان حال من دمساز است، قرین می شدم مانند نی گفتنی های بسیاری می گفتم و اسرار عشق را به شرح باز می گفتم.

(28) هر که او از همزبانی شـد جُـدا
بی زبان شد، گر چه دارد صد نوا

زیرا هرکس که از همزبانش جدا شود، اگر صد نوا و نغمه هم که داشته باشد باز هم لال و بی زبان خواهد بود.
                       

یا تبر بر گیر و مردانه بزن
تو علی‌وار این در خیبر بکن

یا به گلبن وصل کن این خار را
وصل کن با نار نور یار را

تا که نور او کُشد نار تو را
وصل او گلشن کند خار تو را

#مولانا