غزل شماره 945

آن یار نکوی من بگرفت گلوی من
گفتا که چه می خواهی گفتم که همین خواهم

بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
با چشم تو می گویم من مست چنین خواهم

من تاج نمی‌خواهم من تخت نمی‌خواهم
در خدمتت افتاده بر روی زمین خواهم

با باد صبا خواهم تا دم بزنم لیکن
چون من دم خود دارم همراز مهین خواهم

در حلقه میقاتم ایمن شده ز آفاتم
مومم ز پی ختمت زان نقش نگین خواهم

ماهی دگر است ای جان اندر دل مه پنهان
زین علم یقینستم آن عین یقین خواهم


#حضرت_مولانــــا

هر که رخسار تو بیند به گلستان نرود
هر که درد تو کشد از پی درمان نرود

آنکه در خانه دمی با تو به خلوت بنشست
به تماشای گل و لاله و ریحان نرود

#حضرت_شاہ_نعمت_اللہ_ولی

در آدمی عشقی و دردی و خارخاری و تقاضایی‌ست که اگر صد هزار عالم ملک او شود، نیاساید و آرام نیابد. خلق در هر پیشه‌ای و صنعتی و منصبی تحصیل می‌کنند و هیچ آرام نمی‌گیرند زیرا آنچه مقصود است به‌دست نیامده است. آخر معشوق را دلارام می‌گویند؛ یعنی که دل به وی آرام گیرد. پس به‌غیر، چون آرام و قرار گیرد؟



فیه‌مافیه

طلب از خدای کردم که بمیرم ار نیایی

تو نیامدی و ترسم که درین طلب بمیرم

#قاآنی

امشب که حریف دلبر دلداریم

یارب که چها در دل و در سر داریم

یک لحظه گل از چمن همی افشانیم

یک دم به شکرستان شکر میکاریم


#مولانا

گفتا تو از کجایی کاشفته می‌‌نمایی
گفتم منم غریبی از شهر آشنایی

گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری
گفتم بر آستانت دارم سر گدایی

گفتا کدام مرغی کز این مقام خوانی
گفتم که خوش نوایی از باغ بینوایی

گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی
گفتم به مِی‌پرستی جستم ز خود رهایی

گفتا جویی نَیَرزی گر زهد و توبه ورزی
گفتم که توبه کردم از زهد و پارسایی

گفتا به دلربایی ما را چگونه دیدی
گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربایی

گفتا من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم
گفتم به از ترنجی لیکن بدست نایی

گفتا چرا چو ذره با مهر عشق بازی
گفتم از آنکه هستم سرگشته‌ای هوایی

گفتا بگو که خواجو در چشم ما چه بیند
گفتم حدیث مستان سرّی بود خدایی



#خواجوی کرمانی

شیخ ابوتراب نخشبی：

اندیشه خویش نگه دار ، زیرا که مقدمه همه چیز ها است.
که هر که را اندیشه درست شد بعد از آن هرچه بر وی برود از افعال و احوال همه درست بود.

تذکره الأولیاء
شیخ عطار

پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه تست
همه آفـــــاق پر از نعــره مستــانه تست

در دکان همه بــاده فروشان تخته است
آن که باز است همیشه در میخانه تست

شهریار

دریغا!
اول حرفی که در لوح محفوظ پیدا آمد،
لفظ «محبت» بود؛
پس نقطه‌ی «ب» با نقطه‌ی «نون» متصل شد،
یعنی «محنت» شد.

مگر آن بزرگ از اینجا گفت که در هر لطفی،
هزار قهر تعبیه کرده‌اند؛
و در هر راحتی،
هزار شربت به زهر آمیخته‌اند.


عین‌القضات همدانی

امیر کبیر چه زیبا گفت:

دوران افول و عقب ماندگی ملت ها
زمانی شروع شد که ؛

جای اندیشیدن را " تقلید "

جای تلاش و کوشش را " دعا "

جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را " قناعت "

جای اراده برای رفتن و رسیدن را " قسمت "

و جای تصمیم عقلانی را " استخاره " گرفت

بایزید بسطامی گفت:

دو حرف یاد گیر!
از علم چندینت بس که بدانی که خدای بر تو مطلع است و هرچه می‌کنی می‌بیند؛
و بدانی که خداوند از عمل تو بی نیاز است.

در میان تمام لذت‌های زندگی،
موسیقی فقط در برابر عشق عقب می‌نشیند.
ولی عشق هم چیزی جز یک نغمه نیست.

#الکساندر_پوشکین

سنـگ دلا چــرا دگــر جــور و جــفــا نـمــی‌کـنی
جـــور و جــفــا بکـن اگـر، مـهـر و وفـا نـمــی‌کـنی

•آقای صدای ایران
همایون شجریان

سالار عقیلی
شب خیال

شب از خیالت در فغان
روز از غمت در زاری ام
دارم عجب روز و شبی،
این خواب و این بیداری ام

از کویت ای ناآشنا،
رفتم به صد حسرت مگر
مایل شوی سوی وفا،
یا بی وفا پیدای ام

رنجور عشقم شربتم
تلخی لعل آن صنم
شاید مسیحا دم کند
از حسرت بیماری ام

♫♫♫♫
گفتی که عاشق میکند
روزی علاج درد تو
مشکل برم روزی به سر
گر این چنین بگذاری ام

بر دل خیالی خنجرم
چون بگذر از شوق او
خمیازه بگشاید ز هم
لبهای زخم کاری ام

                            **
ذلیل و بیچاره تر از من
کیست در کوی تو
خمیده شد پشت من
از غم چون ابروی توی
گرفته هرکس ز لب
ای لعل تو رام دل خود

نشد روا کامم ز تو
وای وای بر دل من
به مجلس بیگانگان
نوشی باده‌ی من

به هرکجا می روی
با هرکس مست و خراب
خبر نداری ز حال خود
با مردم که چه سان

کنم در تار زار و ستم
وای وای بر دل من
کسی چو من قدر
تو را کی داند صنما

به راه عشق تو
دهم جان و دل به فدا
بیا بنه رسم ستم
به یک سو دلبر من

شوی پشیمان به خدا
وای وای بر دل من
شوی پشیمان به خدا
وای وای بر دل من

ز بس که مهر تو با این و آن یقین دارم
به دوستی تو با کائنات کین دارم

زمانه دامن آخر زمان گرفت و هنوز
من از تو دست تظلم در آستین دارم

تو اجتناب ز غیر از نگاه من داری
من اضطراب به بزم از برای این دارم

تو واقف خود و من واقف نگاه رقیب
تو پاس خرمن و من پاس خوشه‌چین دارم

چنان به عشق تو مستغرقم که همچو توئی
ستاده پیش من و چشم بر زمین دارم

به دور گردی من از غرور میخندد
حریف سخت کمانی که در کمین دارم

هزار تیر نگاهم زد و گذشت اما
هنوز چاشنی تیر اولین دارم

به پیش صورت او ضبط آه خود کردن
گمان به حوصله صورت آفرین دارم

بس است این صله نظم محتشم که رسید
به خاطر تو که من بنده‌ای چنین دارم

#محتشم_کاشانی

هر که می‌خواهد که انبیا را ببیند مولانا را ببیند، از آن انبیا که با ایشان وحی آمد، نه خواب و الهام. خوی انبیا صفا و اندرون در بندِ رضای مردانِ حق. آری بدان خدا، آری به الله.

#شمس_تبريزى

دل به قصد جان من برخاسته
من نشسته تا چه باشد رای دل

گرد او گردم که دل را گرد کرد
کو رسد فریادم از غوغای دل

خواب شب بر چشم خود کردم حرام
تا ببینم صبحدم سیمای دل

حضرت مولانا

موقع حرف زدن فقط چیزی را که لازم است بیان کنید. درست مثل اینکه می‌خواهید یک تلگراف بزنید. فقط اجازه دارید ده کلمه را استفاده کنید

به حرف زدن مردم دقت کنید. حتماً تعجب می‌کنید. سوء تفاهم همه جا دیده می‌شود.

شما یک چیز می‌گویید، بقیه چیز دیگری می‌فهمند. اگر مردم فقط پنج درصد مقدار فعلی حرف می‌زدند، دنیا محلی بسیار ساکت تر و صلح آمیزتر می‌شد.

باور کنید فقط پنج درصد از آنچه می‌گویید برای بیان خواسته ها و منظورتان کفایت می‌کند. وقتی تلگرافی حرف می‌زنید بیاد داشته باشید در بیان و استفاده از کلمات محدودیت دارید.

این مراقبه را انجام دهید و با کمال تعجب مشاهده می‌کنید که در طول روز چقدر به حرف زدن کمی احتیاج دارید و نود و پنج درصد حرفایی که می‌زنید بیهوده است.

#اشو

حس خوب 😍
با
بازخوانی تصنيف ابوعطا
#صبا_پاشایی
ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
#حافظ

آواز: بانو #حمیرا

صدامو گوش بده