آرزوها ؛
پیلہ هایے در دل هستند
ڪہ با امیدِ پروانہ اے بال گشوده
وبہ سوے خدا اوج می‌گیرند

امیدوارم
پروانه‌ے آرزوهایتان بر زیباترین
گل‌هاے اجابت بنشیند

شبتـــــــون دل انگیــــــــز

المنه لله که در میکده بازست

بارالــها
درسرآغاز صبحم با یاد و نام تو

دریچه قلبم را خالصانه به سوی
تـو مـی‌گشایـم تـا نسیم رحمتت
بــه آن بــوزد و نــوری از محبت
و عشـق تـو بـه قلبـم ببـارد.

به نام خدای همه

یک حبه نور
‌
یا مُنْجِی ذِی النُّونِ مِنَ الظُّلُمَاتِ

شبیه کودک زاری شدم
که در بازار ...
تو دست گمشده ها را مگر نمی‌گیری؟

"آدم ها" هم مثل "خانه ها" آدرس دارند...

بعضی ها ساده و سر راست ؛ مثل "نبشِ خیابان چهارم ، پلاک بیست"

بعضی ها ظاهرا ساده ، ولی پیدا نکردنی ؛
انگار که یک‌ چیزی توی آدرسشان جا افتاده باشد ، مثلا اسم شهر و فقط نوشته باشد "خیابان امام خمینی، پلاک یک" ...
خیابان امام خمینی را که همه ی شهرها دارند ! خب توی کدامشان...؟؟

بعضی آدم‌ ها را می‌شود پیدا کرد ، ولی پیچ درپیچند...
میدان را که پیدا کردی باز باید سرِ میدان بقیه‌اش را از یک نفر بپرسی...
کوچه را هم که نشانت می‌دهد می گوید "باز جلوتر بپرس"!

بعضی ها تهِ کوچه‌ی بُن بست اند...
پیدایشان که کردی و باهم چایی خوردید و مهمانی تمام شد ، چون آنطرفشان به هیچ کجا باز نیست ، از همان راهی که آمدی باید برگردی...!

بعضی آدم ها هم هنوز از خودشان "پلاک" ندارند ؛ با پلاکِ دیگران پیدا می شوند...!
خیابان و کوچه از خودشان است ، ولی باز هم تهِ آدرسشان نوشته :
" روبروی پلاک ۲۲ !!!!

🌺🌺🌺

یار مهربانم
درود
بامداد سه شنبه ات نیکو

🌺🌺🌺

الهى،،،
اندیشه ای خلاق،
دیده ای بینا،
گوشی شنوا،
زبانی شاكر،
ذهني آرام،
قلبي متواضع،
روحي بيدار،
دست هایی بخشنده،
پاهایی استوار در راهت،
تنی سالم،
و سينه اي پر از عشق و دلدادگی،
و سبد سبد روزی حلال و بركت و فراواني برای من و دوستانم عطا فرما.
آمین

🌺🌺🌺

شاد باشی

يَا الله!
‏إنَّ قلوبنَا أَوْعيةٌ فَارِغة
‏لَوْلا أنْ كُنتَ أنتَ فِيها...

«خدایا!
قلبِ ما ظرفی تهی بود
اگر تو در آن نبودی!»

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد

چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان
که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است
خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت
بفرما لعل نوشین را که زودش باقرار آرد

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد

#حضرت_حافظ

دید مجنون را یکی صحرا نورد
در میان بادیه بنشسته فرد

ساخته بر ریگ ز انگشتان قلم
میزند حرفی به دست خود رقم

گفت ای مفتون شیدا چیست این
می‌نویسی نامه سوی کیست این

هر چه خواهی در سوادش رنج برد
تیغ صرصر خواهدش حالی سترد

کی به لوح ریگ باقی ماندش
تا کسی دیگر پس از تو خواندش

گفت شرح حسن لیلی میدهم
خاطر خود را تسلی میدهم

می‌نویسم نامش اول وز قفا
می‌نگارم نامه عشق و وفا

نیست جز نامی ازو در دست من
زان بلندی یافت قدر پست من

ناچشیده جرعه‌ای از جام او
عشقبازی میکنم با نام او
 
#عبدالرحمن_جامی

حلقهٔ آن در شدنم آرزوست
بر در او سرزدنم آرزوست

چند بهر یاد پریشان شوم
خاک در او شدنم آرزوست

خاک درش بوده سرم سالها
باز هوای وطنم آرزوست

تا که بجان خدمت جانان کنم
دامن جان بر زدنم آرزوست

بهر تماشای سراپای او
دیده سراپاشدنم آرزوست

دیده ام از فرقت او شد سفید
بوئی از آن پیرهنم آرزوست

مرغ دلم در قفس تن بمرد
بال پر و جان زدنم آرزوست

بر در لب قفل خموشی زدم
سوی خموشان شدنم آرزوست

عشق مهل فیض که با جان رود
زندگی در کفنم آرزوست

#فيض_كاشانی

نشستم دوش من با بلبل و پروانه در یکجا
سخن گفتیم از بی مهری جانانه در یکجا

من اندرگریه...بلبل در فغان...پروانه در سوزش...
تماشا داشت حال ما سه تن دیوانه ، در یکجا

ز بیم غیر، پی میکنم از من مشو غمگین
اگر بینی مرا با دلبری بیگانه در یکجا

همه اسرار ما را پیش جانان برد لاهوتی
نمی مانم دگر با این دل دیوانه در یکجا

#لاهوتی

قبلهٔ ذرات عالم روی توست

کعبهٔ اولاد آدم کوی توست

میل خلق هر دو عالم تا ابد

گر شناسند و اگر نی سوی توست

چون به جز تو دوست نتوان داشتن

دوستی دیگران بر بوی توست

#حضرت_عطار

۱۲ دی زادروز ایرج زبردست

(زاده ۱۲ دی ۱۳۵۳ شیراز) رباعی‌سرای معاصر

او از سال ۱۳۶۸ گفتن شعر را آغاز کرد و بیش ۱۰ مجموعه شعر از او منتشر شده و نیز به زبانهای انگلیسی و تاجیکی هم  برگردانده شده است. کتاب حیات دوباره رباعی، مجموعه کاملی درباره او و رباعیات اوست که توسط بهاءالدین خرمشاهی و محمد اجاقی توسط موسسه انتشارات نگاه  انتشار یافته است.

رباعیات زیر از سروده‌های اوست:

من: دهکده‌ها نبض حقایق هستند
او: مردم ده با تو موافق هستند
ناگاه صدای خیس رعدی پیچید
باران که بیاید همه عاشق هستند

شب، ساعت ابری مرا داد به‌تو
افتاد نگاهِ خسته باد به‌تو
باران زد و خیس شد تنِ خاطره ها
باران زد و باز یادم افتاد به‌تو

آهم که هزار شعله در بر دارد
صد سلسله کوه را ز جا بر دارد      
من رعدم و می ترسم اگر آه کشم
سرتاسر آسمان ترک بر دارد

آرام و صبور، پاک و روشن هستی
موسیقی سرشار شکفتن هستی
در چشم تو اشک، بر سرت چادر ابر
باران، تو شبیه مادر من هستی

آن روز، هوا هوای بی‌صبری شد
خورشید اسیر ظلمتی جبری شد
روزی که دلم هوای باریدن داشت
تا آه کشیدم آسمان ابری شد

باران: تبِ هر طرف ببارم دارم
دهقان: غم تا به کی به کارم دارم
درویش نگاهی به خود انداخت و گفت :
من هرچه که دارم از ندارم دارم

از راز عبور با خبر می‌گردند
آغاز ادامه‌ای دگر می‌گردند
ای کاش یکی در این میان می‌دانست
جز باد همه به خانه بر می‌گردند

ای صبح نه آبی نه سپیدیم هنوز
در شهر امید ناامیدیم هنوز
دیدی که جه کرد دست شب با من و تو
در باز و به دنبال کلیدیم هنوز

تا بال و پر عمر به رنگ هوس است
از اوج سرازیر شدن یک نفس است
آن لحظه که بال زندگی می‌شکند
در چشم پرنده آسمان هم قفس است

در خواب چراغ تا سحر دستم بود
در خواب کلید هرچه در دستم بود
زیباتر از این خواب ندیدم خوابی
بیدار شدم دست تو در دستم بود

سیمین بهبهانی در نامه‌ای به ایرج زبردست در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۹ این‌گونه می‌نویسد:
چه بهتر که نامت را جامه حضورت کنم ـ و کردم. نخستین بار که یک رباعی از تو خواندم حس کردم سیبی خوش رنگ و بو را آزموده‌ام که عطری دیگرگون دارد. چندگاهی که گذشت، بیشتر شعرهایت را که درقالب رباعی سروده بودی ـ به وسیله تلفن، یا حضوری، برایم خواندی. امروز تو را درشیوه دلخواهت بسیار موفق می‌بینم. ایرج زبردست عزیز، به تو تبریک می‌گویم که توانسته‌ای یک تنه نفسی تازه در این قالب کهن بدمی و همزمان نظر تحسین و قبول اهالی شعر را متوجه رباعی‌های خود کنی ـ و هنوز این آغاز راه است: گام‌های بعدی تو را برای پیمودن این راه دشوار پر توان‌تر می‌خواهم. فراموش نکن که مصراع چهارم عروسی ست که تاج و تور و جامه‌ای برازنده اندام خود می‌خواهد؛ و تو تا این‌جا توانسته‌ای این عروس را به آنچه شایسته اوست خرسند کنی و بیارایی. جوانه نو بر درخت کهن ادامه زندگی‌ست.

آثار منتشر شده ایرج زبردست :
* باران که بیاید همه عاشق هستند/چاپ هشتم
* شکل دیگر من/نایاب
* خنده‌های خیس/نایاب
* یک سبد آیینه/نایاب
* حیات دوباره رباعی/به‌کوشش بهاءالدین خرمشاهی و محمد اجاقی. انتشارات نگاه، چاپ پنجم
* نامه‌های من به اوما /چاپ پنجم
* سرهای بریده بادبادک بودند/این کتاب جمع‌آوری شد و نایاب
* دفی از پوست ابلیس/نایا
* شهری که در آن مرگ اذان می‌خواند/چاپ دوم، نشرچشمه
* گزیده رباعیات ایرج زبردست/انتشارات مروارید، چاپ سوم
* برگردان ۹۶ رباعی از ایرج زبردست به خط سیریلیک در تاجیکستان توسط بختیار امینو
* سر بر تن و دنبال سرم می‌گردم/انتشارات مروارید، چاپ دوم
*یک تکه از آسمان یوش. انتشارات مروارید.

‎ایرج_زبردست

نور او در جمله اشیاء ظاهر است
ظاهرش بنگر که بر ما ظاهر است

روشن است آئینهٔ عالم تمام
در همه اسما مسما ظاهر است

نور روی اوست ما را در نظر
نور آن منظور زیبا ظاهر است

باطن است از چشم نابینا ولی
ظاهراً بر چشم بینا ظاهر است

در خیال دی و فردا مانده‌ ای
از همه فرد آ که فردا ظاهر است

ما ز دریائیم و دریا عین ما
عین ما در عین دریا ظاهر است

نعمت‌الله باطن و ظاهر بود
باطنش پنهان و پیدا ظاهر است




( حضرت شاه نعمت الله ولی)

#تصنیف بسیار زیبای محمدرضا شجریان به نام "نگارینا دل و جانم ته داری"

نگارینا دل و جانم ته داری
همه پیدا و پنهانم ته داری
نمیدونم که این درد از که دارم
همیدانم که درمانم ته داری...

از صوفی پرسیدند که بخشش چیست؟
گفت بوی خوشی است که گلها بعد از له شدن از خود متصاعد میکنند


سلام دوست من. حتی در لحظاتی که با رفتار و گفتار انسانهای کم فهم, دلگیر میشوی عطر خود را در فضا منتشر کن.

/#حس_خوب_آرامش/

خدایا ...
فقط تو هستی که همیشه در دسترسی،
همیشه کنارمی...

معبودم...
نگذارکه از تو
فقط نامت را بدانم
و نگذارکه از تو
تنها مشق کردن
اسمت را به یاد داشته باشم
همواره
در من جاری باش
همانگونه
که خون در رگهایم جاری است

آمین

من در رویای خود دنیایی را می‌‌بینم که در آن هیچ انسانی انسان
دیگر را خوار نمی‌‌شمارد.

زمین از عشق و دوستی سرشار است.
و صلح و آرامش، گذرگاه‌‌هایش را می‌‌آراید.

من در رویای خود دنیایی را می‌‌بینم که در آن
همه‌گان راه گرامی ِ آزادی را می‌‌شناسند.

حسد جان را نمی‌‌گزد
و طمع روزگار را بر ما سیاه نمی‌‌کند.

من در رویای خود دنیایی را می‌‌بینم که در آن
سیاه یا سفید
از هر نژادی که هستی
از نعمت‌‌های گستره‌‌ی زمین سهم می‌‌برد.

هر انسانی آزاد است.
شوربختی از شرم سر به زیر می‌‌افکند
و شادی همچون مرواریدی گران قیمت
نیازهای تمامی ِ بشریت را بر می‌‌آورد.

چنین است دنیای رویای من!

  لنگستن هیوز
ترجمه: احمدشاملو

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها

گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل
با یاد تو افتادم از یاد برفت آن‌ها

ای مهر تو در دل‌ها وی مهر تو بر لب‌ها
وی شور تو در سرها وی سر تو در جان‌ها

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

آن را که چنین دردی از پای دراندازد
باید که فروشوید دست از همه درمان‌ها

گر در طلبت رنجی ما را برسد شاید
چون عشق حرم باشد سهل است بیابان‌ها

هر تیر که در کیش است گر بر دل ریش آید
ما نیز یکی باشیم از جمله قربان‌ها

هر کاو نظری دارد با یار کمان ابرو
باید که سپر باشد پیش همه پیکان‌ها

گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش
می‌گویم و بعد از من گویند به دوران‌ها

#حضرت_سعدی

بهانه می آوری که من خودرا به کارهای عالی صرف می کنم، علوم فقه و حکمت و منطق و نجوم و طب و غیره تحصیل می کنم. آخر، این همه برای توست. اگر فقه است، برای آن است تا کسی از دست تو نان نرباید و جامه ات را نکند و تو را نکشد تا تو به سلامت باشی. و اگر نجوم است، احوال فلک و تأثیر آن در زمین، از ارزانی و گرانی، و امن و خوف، همه تعلق به احوال تو دارد، هم برای توست. و اگر ستاره است، از سعد و نحس، به طالع تو تعلق دارد، هم برای توست. چون تأمل کنی، اصل تو باشی و اینها همه فرع تو.

 چون فرع تورا چندین تفاضیل و عجایبها و احوالها و عالمهای بوالعجب بینهایت باشد، بنگر که تورا که اصلی چه احوال باشد. چون فرعهای تو را عروج و هبوط و سعد و نحس باشد، تو را که اصلی بنگر که چه عروج و هبوط در عالم ارواح و سعد و نحس و نفع و ضرر باشد که فلان روح آن خاصیت دارد و از او این آید، فلان کار را می شاید.

فیه ما فیه

روزى ابليس بر حضرت عيسى مسيح ظاهر شد، و به او گفت:

مگر تو نمی گویی هيچ چیزی به انسان نمی‌رسد مگر اين‌ كه خداوند آن را برايش مقدر كرده باشد.
حضرت عيسى پاسخ داد: « آرى ، چنين است‌.
ابليس گفت:
پس بيا خودت را از بالاى اين قله‌ی كوه به پایین پرت كن . اگر براى تو سلامتى مقدر شده باشد سالم خواهى ماند، و اگر سلامتى مقدر نشده بود كه ...

حضرت
عيسى فرمودند:« اى ملعون،خداوند بنده‌اش را امتحان میکند، نه بنده،خدايش را ...!